PEPPERMINT
Στον Juan Gelman
Στον Juan Carlos Portantiero
δεν τραγουδούν
όσοι ποτέ δεν γνώρισαν μία ελπίδα
λένε πως η ελπίδα δεν εμφανίζεται
και πως κάτι γκρεμίζεται
λένε πως γλιστράει η ζωή
στην ανηφοριά όπου αρχινάει
πως στην κατηφοριά είναι
και καταρρέει εκ φύσεως
πως η ζωή δεν είναι η ζωή
δεν ακούνε τα γέλια που σπρώχνουν το ξημέρωμα
ούτε το τελευταίο τραγούδι της εξουθενωτικής ζάλης
που απομακρύνεται
εγκαταλείποντας την νύχτα με αναποφασιστικότητα
ξέρουν πως το να πέσεις είναι δύσκολο
πως μετά τις προπόσεις
έρχονται τα όνειρα και οι οιωνοί
πως είναι οδυνηρό να μερώσεις τη χαρωπή καρδιά
και τον εγκαταλειμμένο
κανείς δεν τολμά να τραγουδήσει
δίπλα στην σκληρυμένη καρδιά
χωρίς υποσχέσεις
***
BODY and SOUL
Στον Noé Jitrik
περιμένει ανώφελα
το ξημέρωμα
όταν ο ήλιος προβάλλει
δεν καταφέρνει κανείς
ετούτη η άγρια υγρασία
ν’ απαλλαχτεί απ’ τους ίσκιους της
δεν θα μπορέσεις να φανταστείς το μυστικό άσμα της στιγμής ετούτης
ούτε να ζωγραφίσεις το περίγραμμα της σκιάς της
έτσι καταμεσής του φωτοχυσίας μάταιο είναι
ο ορίζοντας
κρύβεται στα πεθαμένα φώτα
φαινομενικά άκακα
κανείς δεν μπορεί να καταλάβει
την ανώφελη αγριότητα αυτού του περίκλειστου φωτός
και της υγρασίας ετούτης που δεν ωφελεί
*****
ΉΤΑΝ ΕΝΑ ΑΓΕΡΙ ΑΠΑΛΟ
αγάπη
είναι πράγμα μαύρο
εύκολο
η αγάπη μου
ήταν αυτό που δεν ήταν εύκολο να παραχωρήσω
ή εκείνο που ίσως εκείνες απώλεσαν
η αγάπη μου
ήταν αυτό που δεν κατάφερε να καθιερωθεί
ή να παραμείνει
η αγάπη μου είναι κάτι ιερό
ανεξερεύνητο
μη ικανό
η αγάπη μου δεν έχει παιχνίδι ούτε εναλλακτικές
δεν έχει αστραπές
είναι θαμπή
δεν εκτιμά
είναι αδέξια
αυτοκαταστρέφεται
****
ΝΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ
Είναι καλή όταν κοιμάται ˙
η θέρμη του κορμιού της είναι ένα γυάλινο μαχαίρι
που ξανασυναρμολογεί τα όνειρα.
Όταν παύει να μιλά, είναι καλή
και η φωνή της είναι μια λησμονημένη προεξοχή κι επικίνδυνη
που σμπαραλιάζει τη σιωπή.
Όταν κραυγάζει ή κλαίει
ή θρηνεί ή το γλεντάει ή κουράζεται
τίποτα δεν μπορεί να συγκρατήσει
αυτόν τον χαρούμενο πόνο που φαρμακώνει
τα όνειρα και τη μοναξιά μου.
Γι’ αυτό είναι δύσκολο να συλλογιστείς
εκείνη και το καλοσυνάτο της πρόσωπο ˙
να αφεθείς ˙ για αυτό είναι μια δειλία
να τη συγκρατήσεις
και να την αφήσεις να φύγει, μια τρομερή
βαναυσότητα.
Ενίοτε, όταν το σκέφτομαι
δεν ξέρω τι να κάνω μαζί της,
με τούτο το φωτεινό πεπρωμένο.
***
LILIANA RAQUEL GELIN
Όπως ένας βετεράνος πολεμιστής, πετώντας
ένα μπουκέτο από φως στο πρόσωπο
των σκοτεινών , πέθανε
ένα κορίτσι είκοσι χρονών • μπορούσε
να είναι κόρη μου. Τόλμη
πραγματοποιούσαν την πτήση τους, δέσανε
τον αέρα της• δεν είναι η κοπέλα
η κρεμασμένη απ’ την εύθραυστη πρόθεση.
Εδώ θα γίνει μάχη όπως στους κάμπους
της Κόρδοβα, αστραπή πόνου, ρίγος
όπου πέθανε με θάρρος ένα κορίτσι
είκοσι χρονώ: κοριτσάκι μου,
φοβερό περιστεράκι μου, κοιμήσου
μικράκι μου, κοιμήσου ρυθμέ μου αφού κανείς
πια δεν πρόκειται να σ’ ενοχλήσει. To Στοιχειό θα κατατροπωθεί
και τ’ αδερφάκια με τους γονιούς της
θα φροντίσουν τον κήπο της,
θα διαφεντέψουν τις αντανακλάσεις του
παρελθόντος του.
Ας υπάρξει γαλήνη στην μνήμη της
που τη κρατά ζωντανή . Ας υπάρξει αιώνια
ευγνωμοσύνη για την αιώνια γενναιοδωρία της.
****
ΌΛΑ ΠΕΡΝΟΥΝ
ρόδο
μελαγχολικό μαραμένο ρόδο