ΤΑΝΤΑΛΟΣ

Μια βάρκα μαύρη ναύλωσα στου ποταμού την κήτη
Δίχως πανιά προσπάθησα απέναντι να φτάσω
Μα το νερό τη σάπισε, τη βούλιαξε στο ρέμα
Απ’ τον βυθό τώρα κοιτώ αντίπερα στην όχθη
Με άλλους χαριεντίζεσαι, τρώγεις και γλυκοπίνεις
Αχλάδια, μήλα αστραφτερά, νέκταρ και αμβροσία
Σε αιώνιο μαρτύριο μ’ έχεις καταδικάσει
Όσο στη λάσπη κείτομαι η πείνα μου ν’ αυξάνει