Notizen eines Satzzeichens
Die Welt stieg zu seinem Kopf hinunter
hatte schon seine Nachbarn aufgefressen
und rundete sich ununterbrochen
glitt bei jedem Schritt auf dem Rasen ins Rutschen
konnte weder durch die Spalten
noch durch die Risse
und bei jeder Lippenöffnung
ergab sich ein Wort
passend würde es sein
heute, vielleicht, sie, ich, drüben, wollen
Würde sich alles global ansehen
Zumindest global sprechen
Zweifellos einen globalen Schatten verbreiten
In globaler Weise ist alles Vorige
Ein Punkt
Klopft den Wind
dermaßen wie die
unter anderen Menschen Schwebenden
das Ende bilden
`
*
Σημειώσεις ενός σημείου στίξης
Ο κόσμος κατέβηκε στο κεφάλι του
είχε καταβροχθίσει τους γείτονες του
και στρογγύλευε συνέχεια
σε κάθε βήμα τσουλούσε πάνω στα χορτάρια
δεν μπορούσε να ανέβει ούτε στις χαραμάδες
και δεν περνούσε τις σχισμές
και σε κάθε άνοιγμα των χειλιών
κάποια λέξη θα προέκυπτε
ταιριαστή θα ήταν
σήμερα, ίσως, αυτή, εγώ, πέρα, θέλω
Θα κοίταζε οτιδήποτε σφαιρικά
Θα μιλούσε οπωσδήποτε σφαιρικά
Θα έφτιαχνε σκιά αναμφίβολα σφαιρική
Με σφαιρικό τρόπο όλα τα προηγούμενα
Είναι μια τελεία
Κοπανάει τον αέρα
με τον τρόπο που όσοι μετεωρίζονται
μεταξύ άλλων ανθρώπων
σχηματίζουν το τέλος
`
******************************************
Gerberei No. 12231
Die Bedeutung rollte
von so manchen Wörtern hinweg, wie etwa
meine Liebe, mich schützen,
und vom Hinwegrollen
gebaren sich andere, wie
pyroblematisch, Bäcke, Ahammer
ihre Liebe vom Schlamm zu säubern
kurz bevor sie sie verzehrten
`
*
Βυρσοδεψείο Νο. 12231
Η σημασία κύλησε
από κάτι λέξεις όπως
αγαπημένη, φυλάγομαι,
σημαίνω
και από το κύλισμα
γεννήθηκαν άλλες όπως
πυροβληματική, γλωτός, ασφυρί
κι έτσι αυτός κι αυτή
έμαθαν να ξελασπώνουν την αγάπη τους
αμέσως πριν την φάνε
`
***************************************
Das Versprechen
Diese Frau war die Donau selbst
auf ihren Adern bildeten sich
tausende von Nebenflüssen
niemand wusste, was sie jedes Mal mit sich brachte
und die Männer, die mit ihrer Erinnerung ins Bett gingen
wachten auf im Blut erstickt
`
*
Υπόσχεση
Η γυναίκα αυτή ήταν ίδια ο Δούναβης
πάνω στις φλέβες της σχηματίζονταν
χιλιάδες παραπόταμοι
ποιος ξέρει τι μετέφερε μέσα της κάθε φορά
και οι άντρες που κοιμόντουσαν με την ανάμνηση της
ξυπνούσαν πνιγμένοι στο αίμα
`
***********************************************
Der Sturz des Universums
Das Licht strahlte durch die Häupter
kleine ungeschickte Flüsschen bildend
folgte es den Knochenbahnen
und die Mutter Erde hatte sich zu einer Postkarte zusammengepresst
ihre gehobenen Arme womöglich melkten den Himmel
der Er und die Sie hängten fromm
die Sterne an die Kragen und stell dir vor
sie hatten keine Angst, weder waren sie in Gefahr
wurden zum Lebensgefährten und zur Lebensgefährtin
während einer Lustfahrt in die Wolken
wo sie die Entdeckung machten -stell dir mal vor-
`
*
Η πτώση του σύμπαντος
Το φως έρεε μέσα από τα κεφάλια
σχηματίζοντας μικρά αδέξια ποταμάκια
ακολουθούσε τις τροχιές των οστών
και η μητέρα φύση είχε συμπιεστεί σε καρτ ποστάλ
τα χέρια της με ανάταση ίσως και να άρμεγαν τον ουρανό
Αυτός και Αυτή τοποθετούσαν με ευλάβεια
τα αστέρια στους γιακάδες και φαντάσου
δεν είχαν φόβο ούτε και κίνδυνο
έγιναν ο σύντροφος και η συντρόφισσα στη ζωή
πηγαίνοντας μια εκδρομή στα σύννεφα
όπου ανακάλυψαν – για φαντάσου –
`
ότι ο Θεός δεν υπήρχε
`
********************************************************
Frühlingsstille
Wir sollten uns durch schmutzige Straßen wälzen
Dicht bei Mundöffnungen Bussen
Sollten vom Regens Mund trinken
Der nie wieder kommen wird bei Quellen Abzugskanälen
Bei Händen Erdbeeren die rot das Blut färben
Und die die Farben metzeln der Leidenschaft
Fußmarsch, zum Jubel der Leute
Bei aufrechten Zähnen mit denen wir Leiber zerreißen werden
Fleischiger Lippen
`
*
Ανοιξιάτικη γαλήνη
Να κυλιστούμε στους βρώμικους δρόμους
Δίπλα σε στόματα λεωφορεία
Να πιούμε από το στόμα της βροχής
Που ποτέ δεν θα ξαναέρθει σε πηγές υπονόμους
Σε χέρια φράουλες που βάφουν το αίμα κόκκινο
Και μακελεύουν τα χρώματα παθών
Περπάτημα, αλαλαγή για τον κόσμο
Σε δόντια όρθια για να ξεσκίσουμε σάρκες
Σαρκωδών χειλιών
`
`
`
*********************************************************************************
Ο Φάνης Παπαγεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Σπούδασε οικονομικά σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, κάνοντας διδακτορικό Πολιτικής Οικονομίας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πατρών. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές: Πλυντήριο άστρων (Εκδόσεις Λογότεχνον, 2013, βραχεία λίστα πρωτοεμφανιζόμενων ποιητών για το Βραβείο «Γιάννη Βαρβέρη» 2013), Η θάλασσα με τα 150 επίπεδα (Εκδόσεις Κουκούτσι, 2016), Διώρυγα μεταξύ νεφών (Εκδόσεις Θράκα, 2018). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά, ενώ έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες.
