χάλια
κάθομαι άρρωστος πάνω στον στενό
καναπέ του φοιτητικού σπιτιού του
γιου μου αισθάνομαι χάλια και
διαβάζω αυτές τις αναρτήσεις στο
insta για τις αποφάσεις που πρέπει
να πάρω για να αλλάξω τη ζωή μου
και ψάχνω επαγγέλματα μέρη
ευκαιρίες σπίτια αλλά νομίζω ότι
ίσως να είναι λίγο αργά πια
ίσως πάλι όχι
κάθομαι άρρωστος στον στενό καναπέ
και σκέφτομαι όλα αυτά τα υπέροχα
ενδεχόμενα πόσο υπέροχα είναι και
δυσκολεύομαι να διαλέξω
μπορώ να διαλέξω; κι αν ίσως όχι τώρα
πότε;
και αισθάνομαι χάλια
η Ελλάδα πάλι καίγεται και ευθύνεται η
κλιματική αλλαγή το κοριτσάκι
πνίγεται στην κατασκήνωση και
φταίει η ομαδάρχισσα η φορολογία ο
πληθωρισμός αυξάνονται τα προϊόντα
ακριβαίνουν τα χρήματα δε φθάνουν
ούτε για ένα κανονικό πενθήμερο αλλά
η ακρίβεια είναι εισαγόμενη
και σκέφτομαι καθισμένος και
άρρωστος αυτόν τον φοιτητικό καναπέ
πόσο με στενεύει
και πόσο θα αντέξω ακόμη να
αισθάνομαι χάλια
***
επιτέλους διαβάζω
(γράφω δεν μπορώ να πω ακόμη
αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία)
ό,τι πέσει στα χέρια μου
την τραγωδία του θριάμβου του Όπι
τον πράσινο ουρανό του Ζαφειρίου
ό,τι ανεβάζει το μεταθανάτιο σόι της Μαστοράκη
(ως συνήθως συζητούν
για σένα όταν σηκώνεσαι και φεύγεις
όλα τότε τα θυμούνται)
τη λαιμητόμο του Σωτήρη
το πτώμα του Τεύκρου
την κασσάνδρα της Μαρίας
τις περσεφόνες τον Μοράβια και λοιπά αω
a volte prosa e talvolta poesia*
σαν διάλειμμα από τη βόλτα στη φωτιά
ακατανόητο: 101 σελίδες ακατάπαυστης ποίησης
ως τώρα κι εξακολουθώ
ίσως για το ίδιο λόγο που
κι αυτός ανεχόταν τον Vallejo
γιατί γράφει σαν άνθρωπος
*άλλοτε πρόζα και άλλοτε ποίηση
