Δαίμων καινός
νυκτιοφόρος,ο άγων σε ακολασίες πρωτόγνωρες
Ο ασελγών επί της σεμνότητος
που τόσο πρόθυμα απεκδύθηκα
Οπλές ανηλεείς υπέταξαν σώμα
Γλώσσα ηδεία των Μεγάλων Παλεών
υπέταξε ψυχή και νου
Δαιδάλειος αποπλάνηση
Με μάτια τρομαγμένα ελαφίσια
επί του βωμού σφαδάζω εκστατική
Της δικής σου Λατρείας εσαεί Ιέρεια
Λας επί λίθου
Θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου
Μούσα μοι έννεπε άνδρα πολύτροπον
Πονημάτων και ποιημάτων
Των παθών μου τον τάραχο
Αχός βαρύς των αναστεναγμών
Αγαμέμνων Αχαιός
Όστις ανεφάνη επί λευκής κλίμακος
Κόσμος δεν υφίσταται πλέον
Όν αναχωρητής
Ποιητής των όλων
Μολών λαβέ
Το λάφυρο
Ροή έρωτος
Ερωτώ εαυτόν
Τον ερχόμενον
Μαινόμενον
Μένω εσαεί
Ταυ τελεσίδικο
Τερματικός σταθμός
και η αποβίβαση βίαιη
Έψιλον εξόδου -κινδύνου
της υπόστασής μου
Λάμδα λευτεριάς ή θάνατος;
Θάνατος, εγώ ποτέ δεν ζήτησα ελευθερία
Όμικρον όμορφων στιγμών
που χάσκει σαν τρύπα, έτοιμη να με καταπιεί
Σαν την κάννη του όπλου που με πυροβόλησε
Σίγμα τελικό
Σφραγίδα καταδίκης
ΤΈΛΟΣ
The end
Le fin
Συντάχθηκε την…;
Του μηνός…;
Έν έτη…;
Εκτελέστηκε: αυθημερόν
