
ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΚΛΕΙΣΤΑ
Αφιερωμένο στον εικαστικό Τάκη Γιαλελή
Εξαρχής του είπαν ότι επρόκειτο για πίνακα που απεικόνιζε χαλασμένα, κλειστά παραθυρόφυλλα. Αυτός όμως την είχε ξαναδεί αλλού την εικόνα. Σε ακτινογραφίες με σμπαραλιασμένους θώρακες. Σε ανθρώπινα βλέμματα του φόραγαν παρωπίδες και παλιότερα στον πόλεμο του Σεράγεβο. Πόσες ώρες οι στρατιώτες σημάδευαν τα σφαλιστά παράθυρα κι ας ήξεραν ότι όλοι μέσα κείτονταν νεκροί. Έτσι, είπε ότι κανένα παραθυρόφυλλο δε μπορεί να εμποδίσει τον ήλιο να εισέλθει. Και απέμεινε να παρατηρεί τους στρατιώτες να επιβάλλουν στρατιωτικό νόμο στα σπίτια σημαδεύοντάς τα στα μάτια και θώρακα μιας πόρτας με δυο παραθυρόφυλλα.
ΑΒΥΘΟΣ
Αφιερωμένο στον εικαστικό Τάκη Γιαλελή
Τα φύκια στον βυθό σχημάτιζαν εβένινα πιρούνια. Ελαστικά και ευέλικτα σαν υπόγεια ρεύματα. Εκείνος τόσες βδομάδες καραντίνα είχε φτιάξει μια δεξαμενή με ψεύτικο τεχνητό βυθό κι όποτε ένοιωθε ότι πνίγεται βούταγε μέσα για να σφυγμομετρήσει την αντοχή του. Μετρούσε μέσα του μέρες 41η πρώτη, 42η δεύτερη. Συνέχιζαν οι αριθμοί σε τακτικές αλληλουχίες κι αυτός απλά παρατηρούσε τα φύκια να τον δελεάζουν σαν σειρήνες. Του έλεγαν εισέπνευσε θαλασσόνερο αν είσαι τόσο θαρραλέος στην αποκοτιά, όσο να ζήσεις βαθιά μαζί μας στο απύθμενο βένθος. Στον άβυθο, κοίτα, τίποτα δε μπορείς να προσάψεις για έλλειψη φαντασίας και επαναληψιμότητας. Έτσι, εκείνος επιμελήθηκε να φτιάξει αστέρια για κάθε ανθρώπινη απώλεια, σταυρώνοντας μονωτικές ταινίες στο γυαλί, όπως ντυμένο σταυρωτά με γιαλελί γιλέκο.
SER FELIX
Για το ρεσιτάλ στα Εξάρχεια
Είχε κληρονομήσει τον θείο από το σπίτι του. Είχε μεγάλα μάτια σαν φινιστρίνια. Είχε μια πορτάρα με δόντια αραιά για στόμα. Είχε ένα χαμόγελο ζαχαρί σαν περβάζι. Τα ματοτσίνορα κροτάλιζαν μαύρα γρασίδια και σπίθες από ατσάλι. Κάθε μέρα χτιζόταν πέτρα-πέτρα μ’ έναν τοίχο. Να μην αφήσει κανείς να δει την κληρονομιά. Όχι, δε θα κλέψουν το σπίτι, είπε. Όταν χτίστηκε ολόκληρος πίσω απ’ έναν τοίχο, φρόντισε να αφήσει στον καλόγερο το μαύρο του καπέλο. Όποιος το φόραγε, για πλάκα, θα έβλεπε αυτό το φάντασμα να αδημονεί στα ντουβάρια. Ήταν όσο ζούσε ο Σερ Φέλιξ, ένας κοσμοκαλόγερος με διάφανα ράσα. Πέθανε από υπερβολική δόση κηρύγματος. Πάντα πίστευε ότι ήταν κληρονόμος του θείου πνεύματος στον οίκο του Θεού, αλλά βαθιά μέσα του -απίκο- αντιλαλούσε η πεποίθηση ότι τα ράσα δεν κάνουν πια παπά.
ΓΥΜΝΟ
Μνήμης Γιούλης Βρανά
Της άρεσε να γδύνεται όσο αυτός έπινε τον καφέ του διαβάζοντας εφημερίδα στο απέναντι μπαλκόνι. Σαφώς και ποτέ δε διάβαζε τον κίτρινο τύπο. Απολάμβανε όμως τη γαλάζια γυναίκα που κυμάτιζε αλμύρα σε κάθε κίνηση της πορφυρογέννητης κόμης της. Τού πήρε χρόνια να καταλάβει ότι ο πίνακας που θαύμαζε ήταν μια απλή λαϊκή κουβέντα.
ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ
Μνήμης Γιούλης Βρανά
Η Μαρία όταν πόζαρε γυμνή για τη ζωγράφο, ερυθρίαζε από έρωτα για τον νεαρό γιο που κρυφοκοίταζε από τον κήπο. Το πιο ωραίο τριαντάφυλλο της Μαρίας ήταν τότε το νόθο της παιδί μαζί του.
https://roides.wordpress.com/2015/11/18/18nov15/#comment-82670
“Το πρώτο σύμπτωμα οι εμμονές
ζωή κυνηγημένη απ’ τις αρχές :
σπίτι, σχολείο και σπουδές..
ματαίωσις υπερβολικών προσδοκιών
Ακαλλιέργητες γενέθλιες εκτάσεις,
των κοντινών προγόνων: των παππούδων
ασπαστείτε αρχές αναρχο-οικολογικές
αγροτο-κτηνοτροφικές βιολογικές..
Ελλάς με πλήθος μικροκλιμάτων… ” Α. Φ.
Οι άνθρωποι με μικροκλίματα γεννιούνται με δεξιούς ηλιακούς θερμοσίφωνες πάνω στον εγκέφαλο. Ισχυρίζονται ότι οι εθνικές ακτινοβολίες πουθενά αλλού τόσο βλαπτικές όσο του Ισμαήλ ο Αβραάμ πατέρας. Καπνίζουν ασκαρδαμυκτί τον καλότροπο καρκίνο της αιγύπτιας δούλης του Άγαρ…
Οι άνθρωποι με υδροβιοτόπους πάνω στο κεφάλι θέτουν τα ψάρια σε αριστερόστροφη μαρμίτα. Κάθε κουτάλα κι ένα κοινόβιο ενυδρείο. Κάθε κοινοβιο κι μια χαωτική παρηγοριά κοσμοκαλόγερου ζωντοχήρου.
Τυφλά δίνουν ραντεβού σε δημόσιες. Πόσο εμίσησαν οι υδροβιότοποι τα πάνελ; Πόσο εχθρεύτηκαν μεταξύ τους τα μικροκλίματα μικροαστών…
Σας ευχαριστώ θερμά…
Για πιο δυνατά ρεσιτάλ
Κωνσταντίνος Καβάφης «Δυνάμωσις»
Όποιος το πνεύμα του ποθεί να δυναμώσει
να βγει απ’ το σέβας κι από την υποταγή.
Από τους νόμους μερικούς θα τους φυλάξει,
αλλά το περισσότερο θα παραβαίνει
και νόμους κ’ έθιμα κι απ’ την παραδεγμένη
και την ανεπαρκούσα ευθύτητα θα βγει.
Από τες ηδονές πολλά θα διδαχθεί.
Την καταστρεπτική δεν θα φοβάται πράξι·
το σπίτι το μισό πρέπει να γκρεμισθεί.
Έτσι θ’ αναπτυχθεί ενάρετα στην γνώσι.
Μακάριοι εκείνοι που χτίζουν σπίτια απάνω σε αρχαίους τάφους. Κάθε νύχτα γνέφουν τον θάνατο στ’ αδράχτι. Ονειρεύονται στις καστανιές οικείους εφιάλτες. Σκεπάζονται περιχαρείς το μαρμαρένιο κατωσέντονο ωλένης. Κι όταν η Ήβη τους τσακίζει θλάση, βρίσκουν τον Καβάφη να μοιράζει δαχτυλήθρες ενός κάποιου πεπαλαιωμένου οίνου…
Σας ευχαριστώ θερμά
Οι μελεόφρονες που τις ζωές τους εκχωρούν στους αλήτες εγκληματίες κεφαλαιοκράτες ( τα πρότυπά τους ), που τίποτε δεν άφησαν όρθιο σε αυτόν τον πλανήτη, την ζωή απαξιώνοντας’ ενοχλήθηκαν από των Εξαρχείων το ρεσιτάλ, τον κώνωπα διυλίζοντας, καταπίνοντας – εισπνέοντας βαθιά όλη την καρκινογόνα μπόχα!
Πενήντα χρόνια στην βία, στον δόλο, στην ευνουχία των μελεοφρόνων˙ τι έχεις πάλι να μου πεις συγκυρία;
Όταν καταλάβεις τι ζητούν από σένα,
στο περιθώριο θα καταφύγεις,
ή θα γίνεις κάθαρμα.
Λεωνίδας Καζάσης
Το ύφος σας, εκπρόσωπος άξιος της ξιπασιάς του παλαιού ψυχικού, της πολιτείας, της εκάλης, της βουλιαγμένης, του καβουριού.
[author] του Σωτήρη Παστάκα [/author]
Νάμαστε λοιπόν όλοι εδώ! Μια ωραία συντροφιά! Μια όμορφη παρέα! Ερημίτες της Κηφισιάς (μην χέσω!) και μπαχαλάκηδες της Πλατείας μια αγκαλιά!
Τάχα μου αναχωρητές της δημοσιότητας που ξεπουλάν τα κόμπλεξ τους με μια σέλφι! Ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις, γονυκλισίες, και κωλογλυψίματα! Τακτοποιούν τα μελλούμενα! Σχεδιάζουν τον χάρτη της Ελληνικής Λογοτεχνίας! Υπηρετούν την τέχνη!
Όλοι ταγμένοι στην τέχνη! Τα αφεντικά του καλλιτέχνη! Η φωνή των δυναστών! Η πανήγυρης της ματαιότητος! Της ματαιοδοξίας ο θλιβερός απόηχος! Προσκλήσεις, προσκλήσεις, προσκλήσεις και καμιά πρόκληση!
Οι τακτοποιημένοι των δημοσίων σχέσεων προστρέχουν από περίπτερο σε περίπτερο! Μπαίνουν σκύβοντας και βγαίνουν με τον κώλο, όπως κάθε ταλαίπωρος περιπτεράς!
Σήμερα η κοινωνία μας ξέμαθε να διαλέγεται…με την πόλη, με την πολιτική και τον πολιτισμό…..Πολλαπλοί παράλληλοι μονόλογοι που απευθύνονται αφʼ υψηλού και δεν αφορούν κανέναν.
Διεθνής έκθεση βιβλίου Θεσσαλονίκης! Και του χρόνου!
Το χρονόγραφημα, του Σωτήρη Παστάκα , έχει τίτλο, – Η αλεπού στο παζάρι – και δημοσιεύθηκε στην στήλη των επικαίρων , του ΠΟΙΕΙΝ, στις 3/5/2018
Στα πλαίσια του Φεστιβάλ Βαρετής Λογοτεχνίας Βερολίνου ρωτήθηκε ο Παστάκας στο περιπτεράκι που εκτίθεται ο φιλόστοργος δόκτορας Ψ -κατ’ επανάληψιν εν είδη εφημερίδας στη διαπασών, αν έχει πρόβλημα να μπει η αυτού Υψηλότης Νίνα Χάγκεν ως μεταφυσικός εφημεροπώλης με κολάν και γκροτέσκ αμφίεση στα άδυτα του σφικτού ψιλιχαντρίδικου. Με μειδίαμα διάπλατο γεμάτο μούσια γκρίζα απεφάνθη το επικούρειον: Ας έβγει και με την ουρά της η αλεπουδιάρα!!!!
«Σ’ αυτή την πρόσκαιρη ζωή μας διατί
να μη χαρεί το ζωντανό το σώμα; » Γιώργος Μιχαηλίδης, το Επικούρειον
Την αγάπη μου σε όλους
https://www.youtube.com/watch?v=Q5V8lQ1he6Q
Στα πλαίσια του Φεστιβάλ Βαρετής Λογοτεχνίας Βερολίνου ρωτήθηκε ο Παστάκας στο περιπτεράκι που εκτίθεται ο φιλόστοργος δόκτορας Ψ -κατ’ επανάληψιν εν είδη εφημερίδας στη διαπασών, αν έχει πρόβλημα να μπει η αυτού Υψηλότης Νίνα Χάγκεν ως μεταφυσικός εφημεροπώλης με κολάν και γκροτέσκ αμφίεση στα άδυτα του σφικτού ψιλιχαντρίδικου. Με μειδίαμα διάπλατο γεμάτο μούσια γκρίζα απεφάνθη το επικούρειον: Ας έβγει και με την ουρά της η αλεπουδιάρα!!!!
«Σ’ αυτή την πρόσκαιρη ζωή μας διατί
να μη χαρεί το ζωντανό το σώμα; » Γιώργος Μιχαηλίδης, το Επικούρειον
Την αγάπη μου σε όλους, όλες και όλα
https://www.youtube.com/watch?v=Q5V8lQ1he6Q