Ο ιός του Ανθρώπου
Σαράντα χρόνια έφευρα στο νου μου
το Χριστό στο Σταυρό, όταν το χαύνο πλήθος
συγχωρούσε που ‘μπηγε
στη σάρκα του τις λόγχες
στο κεφάλι του άκανθες που
τύφλωναν τα μάτια του
με αίμα. Τι μεγαλείο, έλεγα
να μην κρατάς κακία σ’ όσους
για διασκέδαση και
ηδονή σε θανατώνουν, όμως ελάνθανα βαρέως.
Καθώς συνωστισμένοι απολαμβάνετε
την ηλιόλουστή σας μέρα
μ’ ένα ξυράφι στον αυχένα σας
έτοιμο να σας αποκεφαλίσει
καταλαβαίνω πως δεν είχατε ποτέ
καμιά ελπίδα-
κι έτσι, ημιάγριους και καθυστερημένους
σας συμπαθώ και μαζί σας περπατώ
στον ήλιο της πανδημίας που ζεσταίνει
τα φορτηγά του στρατού.
Ψυχασθενής
Δεν μπορώ να αναπνεύσω.
Θα ‘ναι απ’ τον κορωνοϊό, σκέπτομαι, όμως
δεν είναι, είναι απ’ τον πανικό.
Συνεχίζω να μην μπορώ.
Όταν αυτό που ξέρεις δεν αρκεί, σκέπτομαι, ώρα
να ξεκινήσεις φάρμακα, όμως
δε θέλω να παραδεχθώ πως δεν υπάρχει
άλλη λύση.
Κατ’ οίκον νοσηλεύομαι, με θεραπεύουν οι φοβίες.
Όσο βαθύτερα φοβάμαι, τόσο αγανακτώ.
Εάν ποτέ τελειώσει το μαρτύριο
δε θα ξαναμιλήσω
μόνο θα ψιθυρίζω πέταλα και θ’ αγοράζω μέλια.
Νανούρισμα
Φυλακή χωρίς τους βιασμούς
δίχως το πρώτο βράδυ στο κελί όπου
δεν ξέρεις τι σε περιμένει.
Μέσα στο σπίτι θα μας βρουν φρέσκα τα νέα
στον καναπέ, στην κουζίνα, στο λουτρό
οικεία σα να ‘ταν πάντοτε έτσι
δίχως ελευθερία.
Στα δένδρα ανατριχιάζουν τα βερίκοκα
τα φύλλα προσπαθούν μες σ’ άπνοια
να σαλέψουν. Δεν τον αντέχεις πια
αυτόν τον εφιάλτη
προσπαθείς να ξυπνήσεις αλλά τρέμεις
μην ξυπνήσεις νεκρός.
Η περίθαλψη της υγείας
Αφού δεν έχουμε αρκετά νοσοκομεία
δεν πρέπει ποτέ ξανά να αρρωστήσουμε.
Έτσι θα καταφέρουμε να μη νοιαζόμαστε
που δεν έχουμε αρκετά νοσοκομεία.
Φέτος θα περιθάλψουμε την υγεία μας στο σπίτι.
Τα γράμματα του Rilke
Μη νομίζετε ότι θρηνώ για μένα
εγώ μικρός εδιάβασα τα γράμματα του Rilke
στον Franz Xavier Kappus.
Πάνω στα τούβλα έμαθα να ζωγραφίζω
ένα παράθυρο ξυπνώντας τα κουνούπια.
Σε κάθε καινούριο τσίμπημα
τη ζωή μου ξαναζώ
με τα ίδια γεγονότα
μ’ άλλα συμπεράσματα.
Εν ονόματι του χάρου
Απαγόρευση κυκλοφορίας στο όνομα του χάρου.
Δεκτή, εκτός αν είσαι πρόσφυγας
αν είσαι μετανάστης.
Στην περίπτωση αυτή
υπερτερεί ο δουλέμπορος και ο
ανθρωπισμός.
Το χαμόγελο της κόρης μου
Στα σαλιγκάρια που δεν περιμένουν τη βροχή
απευθύνομαι, αυτά που βγαίνουν
με καύσωνα και ρωτούν τους περαστικούς
αν ζει το νερό
κι όποιος τολμήσει να πει όχι
τον κλείνουν στο καβούκι τους
μέχρι να μετανιώσει.
Εσείς ειστ’ ο στρατός μου
χιλιάδες άστρα το χαμόγελο της κόρης μου.
