έχουμε χρόνο-
δεν έχουμε
αυτό κι αν είναι κέρμα
`
Χαρτάκια. Εναλλακτικά φέιγ-βολάν για πορείες. Πολεμοφόδια για εθισμένους. Εφημερίδες για φυλακισμένους. Τα κρατάς βαθιά μέσα στην τσέπη σου, τα κρεμάς στον τοίχο. Βγάλτε τα ρολόγια από το σπίτι∙ μετρήστε τον χρόνο με ʽχαρτάκιαʼ.
`
περασμένα μεσάνυχτα
ψέλισσα «ελευθερία»
κι έβαλα το ξυπνητήρι στις 7
`
Αυτές θα μπορούσαν να είναι οι οδηγίες χρήσης της τρίτης ποιητικής συλλογής του Γιώργου Πρεβεδουράκη – μετά το Στιγμιόγραφο (Πλανόδιον, 2011) και το Κλέφτικο (Πανοπτικόν, 2013) – με τον τίτλο χαρτάκια (Πανοπτικόν, 2016), ένας όρος πυροτέχνημα που πυροδοτεί όλα τα σύντομα ποιήματα/επιγραμματικές φράσεις/μοντέρνα γνωμικά/αφορισμούς που βρίσκουμε στις σελίδες του.
`
με κίνδυνο να εξαϋλωθώ
κοιτάζω την ώρα
`
Η ποίηση δίνει νέο σκοπό στη γλώσσα που χρησιμοποιεί.
`
τι κι αν οι λίμνες αποξηράνθηκαν
εμείς συνεχίζουμε το κουπί μας
`
Η επιλογή της γλώσσας αυτής – λέξεων, ρυθμού, ήχων, κενών διαστημάτων, ορολογίας, αποσπασμάτων από άλλα κείμενα – γίνεται τόσο πιο συνειδητή για τον αναγνώστη εξαιτίας της συμπύκνωσης του λόγου σε μια μικρογραφία κειμένου, που είναι συχνά το ποιητικό κείμενο.`
[ένας μετρ του είδους του, δίχως αντικείμενο πια]
`
Η παράθεση αυτού του μείγματος λόγου στο ποίημα κάνει τον αναγνώστη να αναγνωρίσει, να ανακαλύψει ή να εφεύρει νέους τρόπους με τους οποίους τα στοιχεία του λόγου αυτού συνομιλούν μεταξύ τους και έτσι να διευρύνει ένα βήμα ακόμη τη φαντασία του αλλά και τον τρόπο που η λογική συνυπάρχει δημιουργικά με τη φαντασία.
στο δάσος είμαστε
οι λύκοι είναι σαφείς
και τα ζαρκάδια συγκεκριμένα
`
Η ποίηση, θα λέγαμε, μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε περισσότερα πράγματα για εμάς, τους γύρω μας και την πραγματικότητά μας, όλα εξαιτίας του συνειδητού τρόπου με τον οποίο προσφέρει ένα μείγμα προσεκτικά διαλεγμένων στοιχείων από αυτά που, συγκεντρωμένα, δημιουργούν τον κόσμο μας.
`
μήπως το μόνο που κατορθώσαμε
ήταν νʼ αποστηθίσουμε την ενέδρα;
`
Η ποίηση έχει μια ιδιαίτερη ενέργεια αφού καταφέρνει να τροποποιεί το γύρω μας και το πέρα και, εάν προσθέσουμε σε αυτό τη διαπραγμάτευση που πάντα υπάρχει ανάμεσα στην ποιητική δημιουργία και τους περιορισμούς που εκείνη αντιμετωπίζει – είτε αυτό είναι κανόνες είτε τυχόν υλικοί περιορισμοί – τότε μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί όλα αυτά που μπορεί να επιτύχει το ποιητικό κείμενο λαμβάνει νέες διαστάσεις όταν το κείμενο αυτό δείχνει να παραδίνεται σε κάποιο άλλο είδος γραφής, σε κάποιο άλλο ύφος, σε κάποιον άλλο μηχανισμό.
`
κατάθλιψη τύπου «λίμνη της Βουλιαγμένης»
(με παπάκια μέσα)
`
Όταν το ποίημα μοιάζει με απόκομμα εφημερίδας, παρουσιάζεται σαν άλλο γνωμικό, καθρεφτίζει την πραγματικότητά μας μέσω των πιο καθημερινών υλικών, τότε όλα όσα μπορεί να καταφέρει εκρήγνυνται.
`
τα τριζόνια δεν μεταπείθονται
αμέτρητα χρόνια εξέλιξης
ένα το πλήκτρο τους
και το πατούν
`
Α, και όλα αυτά με πολύ χιούμορ.
`
σκέψου τι σόι συμπλέγματα
θα κουβαλάνε οι στιγμές
που προηγούνται
της μεγάλης.
`
*****************************************************************
Η Κωνσταντίνα Γεωργαντά είναι συγγραφέας του βιβλίου Conversing Identities: Encounters Between British, Irish and Greek Poetry, 1922-1952 (Rodopi, 2012). Εργάζεται ως καθηγήτρια Αγγλικής φιλολογίας και είναι επιστημονικός συνεργάτης του τμήματος Αγγλικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου διδάσκει Αγγλόφωνη Ποίηση του 20ου αιώνα και Λογοτεχνική Μετάφραση. Η πρώτη της ποιητική συλλογή με τον τίτλο Ρακοσυλλέκτης χρόνος κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πανοπτικόν τον Ιούνιο 2015. Από το Μάιο 2014 λειτουργεί μαζί με την αρχιτέκτων Κανελία Κουτσανδρέα τη σελίδα www.athensinapoem.com αφιερωμένη στη συλλογή υλικού πάνω στην ποίηση της αστικής εμπειρίας με κέντρο την Αθήνα.
