Γιʼ ἀπόψε μόνο

Γιʼ ἀπόψε μοῦ φτάνει
Νά κοιτάζω
Τά παιδικά μου βιβλία
Μοῦ φτάνει
Νά νιώθω τό βλέμμα σου
Νά σκεπάζει
Τά μάτια μου
Γιʼ ἀπόψε μοῦ φτάνει
Τό κουρασμένο τρέμισμα
Τῆς λάμπας
Φοβᾶμαι τόσο τή νύχτα
Εἶναι σάν νά πεθαίνει
Ὁ ἥλιος.

Τʼ ανοιχτά παράθυρα, Μαυρίδης, 1963

Ψάχνω

Ψάχνω μέρες, χρόνια ὁλόκληρα
Ψάχνω γιά τήν κατάλληλη λέξη
Ψάχνω
Μόνο ἕνα λουλούδι βρῆκα
Ἕνα λουλούδι κίτρινο
Ντυμένο μέ ἥλιο
Καί μιά μπόλια μαύρη
Νά κρύβει τό θάνατο.

Πριν το τέλος, Μαυρίδης, 1966

Συνάντηση

Χαθήκαμε στή νεκρόπολη
ἀλλοτινῶν καιρῶν.
Χαθήκαμε στή δίνη
σημερινῶν καταιγίδων.

Μήπως συνάντησες τά μάτια
τοῦ ἥλιου;

Στις αποχρώσεις του αύριο, Θεμέλιο, 1988

Εφιάλτης

Η φυγή μου
εφιάλτης
να ταράζει
τις ήσυχες ώρες
της απεραντοσύνης

Δραπέτεψα κι απόψε
μέσα από τη μυρωδιά
των λευκών σεντονιών!

Κλειστή πόρτα, Λωτός, 1994

Θάνατος

Πάντα περίμενες
της ζωής το χαμόγελο
ποτέ δε μίλησες
για το θάνατο
ποτέ δεν έχασες το τρένο.

Σήμερα έπαψες να περιμένεις
σήμερα το τρένο έφυγε
χωρίς εσένα
Σήμερα μίλησε
ο θάνατος!

Ο Νοέμβρης της Σιωπής, Ιωλκός, 1999

Αναχώρηση

Ο ποιητής εκχώρησε
όλα τα δικαιώματά του
στο καλοκαίρι της ζωής
ντύθηκε τα χρώματα του δειλινού
και πνίγηκε στους ωκεανούς
της μοναξιάς του!

Η Αγάπη ξεχάστηκε σʼ ένα ποίημα, Μαυρίδης, 2001

Τα μαχαίρια

Οι σελίδες έμειναν άκοπες
κι απόψε
Είχες κρύψει όλα τα μαχαίρια
φοβήθηκες ότι θα έκοβα
τα χέρια μου
και θα σου τα έβαζα προσκεφάλι.
Εγώ όμως σου έβαλα την καρδιά μου!

Πικρό Μέλι, Ιωλκός, 2002

Η ποίηση

Όταν η αλήθεια σε ματώνει
ο πόνος βιαστής
ληστεύει
και βιάζει την ψυχή σου.

Τότε
η ποίηση αρνείται
να σε κοιτάξει
στα μάτια!

Παράπονο

Έκρυψε το χαμόγελο
πίσω από τις εικόνες
οι άγιοι ξενυχτάνε
σιωπηλοί
τα λόγια πνίγηκαν
πικρό παράπονο
θάνατος
κι οι μέρες κι οι νύχτες.

Φόβος

Δεν πήγαινε
στα κοιμητήρια
φοβότανε
το χώμα
με τις πρασινάδες!

Τώρα το χώμα
και οι πρασινάδες
φυτρώσανε
στην ψυχή της.

Τα ψέματα

Διάβασε το βιβλίο
πόνεσε, έκλαψε
κι όταν έμαθε
πως ο συγγραφέας
ήταν ο δολοφόνος
το έκαψε.

Τι όμορφα που είναι
κάποτε τα ψέματα
στη ζωή!

Η ανάσα της σιωπής (υπό έκδοση)

Eπίμετρο

Η Φαίδρα Ζαμπαθά – Παγουλάτου γεννήθηκε στην Αθήνα∙ είναι κόρη του λογοτέχνη Κούλη Ζαμπαθά. Έχει σπουδάσει Γαλλική και Ιταλική λογοτεχνία. Στα γράμματα εμφανίστηκε στη δεκαετία του 1960. Το 1964 έγινε μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της οποίας χρημάτισε Γενική Γραμματέας από τη μεταπολίτευση μέχρι και το 1982, χρονιά που αποσύρεται. Αγωνίστηκε στο συνδικαλιστικό χώρο για τα αιτήματα του κλάδου των λογοτεχνών. Παράλληλα μέσα από φιλειρηνικές μη κυβερνητικές οργανώσεις συμμετείχε ενεργά στα κοινά. Υπήρξε επίσης μέλος του Δ.Σ. της Στέγης Καλών Τεχνών και Γραμμάτων του ΥΠΠΟ.
Έχει λάβει μέρος σε διεθνή λογοτεχνικά συνέδρια και έχει δώσει πληθώρα διαλέξεων για την παγκόσμια ειρήνη, αλλά και για θέματα λογοτεχνίας και βιβλίου σε δήμους και σχολεία ολόκληρης της χώρας, όπου έχει παρουσιάσει και το έργο πολλών σημαντικών Ελλήνων λογοτεχνών (Καββαδίας, Ρίτσος κ.ά.).
Το 1984 τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Πόλης από το Δήμο Αθηναίων για τη συμμετοχή της και το έργο της, στον εορτασμό για τα 150 χρόνια της Αθήνας. Επίσης της απονεμήθηκε τιμητική πλακέτα από το 7ο Συμπόσιο της Αθήνας για την «Ποίηση και το Δοκίμιο» το 2003.
Συνεργάστηκε για χρόνια με τον Ημερήσιο και Περιοδικό Τύπο. Έχει ανθολογηθεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό και τα ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Ισπανικά.
Η θεματική της κινείται στο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο ενάντια στον πόλεμο, τη βία, την αδικία και υπογραμμίζονται η αγάπη και ο έρωτας. Πιστεύει η συγγραφέας ότι το ερωτικό στοιχείο είναι πηγή δημιουργίας και κέντρο της ζωής, αλλά και του θανάτου. Είναι λυρική, ευαίσθητη και μʼ ένα λόγο άμεσο και αφαιρετικό.

Έργα της:

The Siege movie

Ποίηση

Σταγόνες από φως, Μαυρίδης, 1962
Τʼ ανοιχτά παράθυρα, Μαυρίδης, 1963
Κι εσύ, Ιωλκός, 1965
Πριν το τέλος, Μαυρίδης, 1966
Κτερίσματα, Μαυρίδης, 1972
Ερωτικά, Μαυρίδης, 1974
Επιτάφια, Μαυρίδης, 1976
Ανεπίδοτες επιστολές, Μαυρίδης, 1978
Η πολιτεία πεθαίνει κι απόψε, Μαυρίδης, 1981
Πλωτές Συνοικίες, Δωρικός, 1983
Διψασμένο φεγγάρι, Μαυρίδης, 1986
Στις αποχρώσεις του αύριο, Θεμέλιο, 1988
Εις μνήμην Γιάννη Ρίτσου, 1992
Κλειστή πόρτα, Λωτός, 1994
Ο Νοέμβρης της Σιωπής, Ιωλκός, 1999
Η Αγάπη ξεχάστηκε σʼ ένα ποίημα, Μαυρίδης, 2001
Πικρό Μέλι, Ιωλκός, 2002
Η ανάσα της σιωπής (υπό έκδοση)

Πεζά

Ξημέρωσε Νύχτα, Εξάντας, 2001
Στοίχημα ζωής, Ιωλκός, 2005

Δοκίμια

Τζιάκομο Λεοπάρντι, Μαυρίδης, 1977
Ιστορικές μνήμες Ε. Ε. Λ. 1934-1984, Μαυρίδης, 1987

Μεταφράσεις

Diderot, «Η καλόγρια», Σιδέρης, 1967
Hobsbown, «Οι Ληστές», Βέργος, 1975
Robert Zaller, «ΤΟ ΕΤΟΣ ΕΝΑ», 1968

από Σωτήρης Παστάκας
2 Σχόλια