*
όμορφη Άνοιξη,
στο χορτάρι
μια πασχαλίτσα.
*
μια πεταλούδα
κρύβεται
στη σκιά του μεσημεριού
γλυκιά μελωδία της αλήθειας
χρώμα λευκό, του Μάρτη.
*
γκρίζα τα σύννεφα,
σε περιμένω.
πέφτει βροχή
*
τρέχουν τα σύννεφα
κερί ανάβω
στην εκκλησιά
*
άγνωστοι ήρωες
χτίζουν την Άνοιξη.
Λευκή σελίδα.
*
πέρασμα
όλα είχαν τελειώσει
εσύ και η μουσική
`
************************************
Η Θωμαή Δ. Ζορμπάκη γεννήθηκε το 1973 στην Νότια Αφρική από έλληνες μετανάστες. Μεγάλωσε και τελείωσε το σχολείο στην Αθήνα όπου και εργάστηκε ως ιδιωτικός υπάλληλος δεκαεφτά χρόνια. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στο λογοτεχνικό περιοδικό Μανδραγόρας τεύχος 37, στο Λογοτεχνικό Καφενείο και στο Αλωνάκι της Ποίησης.
Έξι χάι κου, έξι διαφορετικά βιώματα, γεμάτα καθαρό και δροσερό ανοιξιάτικο αέρα. Μαγικό ιπτάμενο χαλί για ταξίδια μακρινά και εσωτερικά…
Μια χαρα χαι -κου με εντελως ελευθερη φορμα. Ισως να ταιριαζει πιο πολυ στον αδαμαστο χαρακτηρα μας. Καλη Πρωτομαγια!
ΥΓ “Το χαϊκού (ιαπ.: 俳句, “αστείος στίχος”) ….ιαπωνική ποιητική φόρμα. Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών…” βικιπαδεια
Για περισσοτερα:
Μανιάτης, Γιάννης (2006). Haiku – Χάικου: Γνωριμία με το χάικου, οι κανόνες που το διέπουν και οι προϋποθέσεις για ένα ελληνικό χάικου.. Λέξημα. Ανακτήθηκε στις 3/3/2009.
http://www.lexima.gr/lxm/read-538.html
Πρώτη Μαϊου
μαζεύει μαργαρίτες
η Αριστερά
ήγγικεν θέρος
ευκαιρίας ….χαθείσας
χειμών διαρκής
Η Άνοιξη θα επανέλθει όταν όταν το εργατικό κίνημα βάλει υπό τον έλεγχο του το αδισόπητο κεφάλαιο !!
Πρώτη Μα’ί’ου
Ζήτω ο κομμουνισμός
Εργάτη ξύπνα !
Δεν έκρυψα ποτέ πως είμαι ανορθόγραφος
αδυσώπητο γεγονός !!!!!!!!!!!!!!
ανοιξη κι επανασταση
ενας ερωδιος
νεα διασταση
ο φικος
ο λυκος
ο χαμος
του χαικου η μετασταση
ανασες
την σκουριασμενη ;
την επιδοτημενη ;
την γερασμενη ;
η νεολαια
εις βιοσφαιραν
θα αρμενιζει
και εμβασματα
ηλεκτρονικα ευρω
θα αποστελλει
εις την πατριδα
τα καλοκαιρια μονον
ξαναγυριζει
επεξηγήσεις…
κρεμασμένες λέξεις
σαν μικροστιχιές τ απομεσήμερο
λες να τις πλεξεις
λες να βάλεις σίδερο
η μέρα ειν άνοιξη
αλλά κοιτάς το φίκο
ανθίζσαν πάνω σου το λύκο
τα έξι χάικου
πόνος ψυχής τρεις μαστιχιές κι ο σάικου
“ο φικος
ο λυκος
ο χαμος”
Ποιηματιδιο
ο φικος εβλεπε τη θαλασσα
ο λυκος ετρωγε τα προβατα
ο χαμος το ισωμα
Σας ευχαριστώ πολύ.
γιά το έργο του Antonie Tapies
ήσυχη νύχτα
κρύβω τ’ όνειρο μου
μέσα στη σιωπή
εγκωμιο στο σουρρεαλισμο
στο κατεργο του ιανου
οι μπρεχτ φυλακισμενοι
αντιφασιστα το νουνου
με τα προζακ δε δενει
στη βιβλιοπαρουσιαση κανενας δε ζυγωνει
μπακουριν μπατσοι και λοιπα γουρουνια λογοτεχνες
όπως ο πρωινός ήλιος απλώνει τη ζεστασιά του παντού, έτσι και ο Τάσος Λειβαδίτης γυρίζει από ποίημα σε ποίημα και χαιρετά τους αναγνώστες.
(σίγουρα, όπως κι ‘γω, θα ΄χετε βρει τις απαντήσεις)
Προσθέτω, ένα ποίημα από τον αγαπημένο μου ποίητη:
ΑΓΝΩΣΤΑ ΧΡΕΗ
Τότε η Μάρθα που καθόταν δίπλα μου άπλωσε μιά παλιά κουβέρτα, ίσως για να σκεπάσει τις ασημαντότητες ή τις υπεκφυγές, γιατί πάντα στο βάθος του εξευτελισμού σου βρίσκεις μιάν απροσδόκητη ησυχία, μιά κατευναστική εξόφληση κάποιου παλιού χρέους, απέναντι σε ποιόν; και πότε; και μόνον όταν τα έχεις χάσει όλα μπορείς να έχεις μιάν απάντηση έτοιμη για όλα, κι όπως γύρω μου συνέβαιναν τερατώδη πράγματα, εγώ στεκόμουν ήρεμος, υπερασπίζοντας το μυστήριο με κίνδυνο της ζωής μου-
σαν την ποίηση που είναι ένας άλλος τρόπος να πεθάνει κανείς.
Τάσος Λειβαδίτης. Έξοχος!
Τί πιο αναγκαίο από το παρακάτω ποίημά του, να μπορούσε να σωθεί ο κόσμος, την ερχόμενη Πέμπτη.
Μέρες της εβδομάδας
Όταν, τέλος, βγήκα απ΄την πόρτα, τρεις πόλεμοι είχαν
κιόλας τελειώσει,
η μικρή πάροδος ταξίδευε σ’ έναν ωκεανό από χαρτιά,
βίδες, στουπιά, τηλέφωνα –
γιατί το πρόβλημα, φίλοι μου, δεν είναι να σώσεις τον κόσμο,
αλλά να τον σώσεις την ερχόμενη Πέμπτη.
Δεν θα αναφερθώ στα ποιήματα μιας και δεν βλέπω υψηλή Μεταλειβαδιτική νοσηρότητα. Θα μιλήσω για ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων που γράφουν ή και ζουν κάτω από την επιρροή του Λειβαδίτη.
Θέλω να ξεκαθαρίσω πως ο Λειβαδίτης ήταν ποιητής . Γιατί έκανε καλύτερα αυτό που προσπαθούν εκατοντάδες στην Ελλάδα να κάνουν . Αλλά αν τον είχαν στο περιθώριο δυο φορές όσο ζούσε , τον έχουν υπερτιμήσει σήμερα πενήντα φορές πιο πολύ .
Οι Λειβαδιτικοί δεν καταλαβαίνουν το πόσο προβληματικό είναι να παρουσιάζουν την πραγματικότητα σύμφωνα με την θέληση και το συναίσθημα .Να διαβάζουν και να λένε ” Αχ έτσι είναι ” ή “αχ αυτό με- μας εκφράζει τόσο πολύ”. Πρέπει να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο . Αλλιώς η τέχνη όχι απλά μένει στάσιμη μα πάει πίσω.
Είναι επίσης η ίδια αφετηρία στον ψυχισμό για το σύνδρομο του μεγαλύτερου τμήματος της αριστεράς. Αυτό του θύματος ,του μελαγχολικού, του πληγωμένου κτλπ. Όλο αυτό, ένα πράμα που οδηγεί στην αποτυχία την πολιτική πράξη και στον ξεπεσμό φυσικά της τέχνης. στα χιλιοειπωμένα επιφανειακοαισθαντικά ευφυολογήματα.
ΥΓ.
κ. Γώγο, μια καλή αρχή -για την αυτοαναθεώρηση όσων γράφετε- είναι να διαβάσετε τον πρώτο τομο των ποιημάτων του Λειβαδίτη και όχι τους μεταλειβαδιτικούς ποιητες.
Το δεύτερο σκαλί είναι να κρίνετε τους ποιητές εντός της εποχής τους και συγχρονικά τα ποιήματα και όχι με βάση τις κριτικές αναγνώσεις και τις ταμπέλες των μεταγενέστερων κριτικών.
Το τρίτο βήμα είναι να ξεκαθαρίσετε μέσα σας τι είναι πολιτικός στίχος και τι ρεπορτάζ.
Εδώ θα είμαστε, να τα ξαναπούμε,.
είναι σίγουρο ότι κρατάμε την ποίηση μέσα στην ψυχή μας και την ελπίδα, στήριγμά μας.
τον πρώτο λόγο στην ποίηση τον έχουν τα καλοπροαίρετα αισθήματα μας, καθώς την ολόλευκη τριανταφυλλιά την χαίρονται όλοι..
@}—‘—-
Την διαφορά ανάμεσα στο πολιτικό ρεπορτάζ και τον πολιτικό στίχο την ξέρουν μόνο όσοι έχουν παίξει τον κώλο τους για αυτά που πιστεύουν ή πίστευαν .
Η πραγματικότητα όταν συναντά κάποιον έξυπνο άνθρωπο σε κορυφαίες στιγμές , καταργεί κάθε ουτοπική σκέψη.
Αν κάποιος δεν φτάνει ποτέ κοντά, ποτέ εκεί , ή του αρκεί να φαντασιώνεται μέσα από στίχους ή να παρηγορείται από αυτούς .
Να βάλουμε, λοιπόν, και την Κβαντική Φυσική στο παιχνίδι:
«…μια «πραγματικότητα» διαιρείται σε δύο δυνατές «πραγματικότητες» κάθε φορά που ένα γεγονός της αρχικής «πραγματικότητας» μπορεί – βάσει πιθανοτήτων – να έχει δύο δυνατές εκβάσεις. Από κάθε μια απ’ τις δευτερεύουσες «πραγματικότητες» θα μπορούσαν να προκύψουν άλλες εναλλακτικές «πραγματικότητες».
Ακριβώς έτσι 🙂 Για να μπει κάποιος σε αυτό το κυνήγι με κάποιες πιθανότητες, η βάση είναι ότι πιο σημαντικό. Αλλιώς είναι έξω εξαρχής και από τις πιθανές εναλλακτικές πραγματικότητες .
αγαπημένο μου ποιείν,μερικά ακόμα χαϊκού με ανοιξιάτικη διάθεση.
*
όμορφη φύση
γύρω μου πεταλούδες
πετούν ‘λεύθερες
*
νερό και αέρας
σε μιά ανάσα, μαβί,
το λουλούδι μου
*
ζεστός ο ήλιος
στέκω στο κήπο με τις
τριανταφυλλιές
*
μέρα και νύχτα
κρύβω στ’ όνειρο μου
ένα κοχύλι
*
το μεσημέρι
βρήκα το φθινόπωρο
στα ξερά φύλλα
*
μετρώ τις ώρες
όσο σε περιμένω
έξω βραδιάζει
*
κρύος αέρας
στη μέση του χειμώνα
θρόισμα φύλλων
*
χιόνι στο βουνό
μ’ αγγίζει ο χρόνος
καθώς το κοιτώ
*
“τρία χαϊκού για το Φθινόπωρο”
*
βροχή στην πόλη
δίπλα στο παράθυρο
δέντρα λιγοστά
*
φύσηξε βοριάς
τα φύλλα σκορπισμένα
μέσα στον κήπο
*
άσπρα σύννεφα
και το φως γαλάζιο
αυτό το πρωί
*