Νέοι Ποιητές

Άννα Στρούμπου, Ποιήματα

ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ

Θα γεννήσω παιδιά,
και τα παιδιά που θα γεννηθούν και τα δικά μου και τα δικά σας και των άλλων θα είναι κατσαρίδες.
Θα σκοτώσω όλα τα παιδιά, θα δείτε πως είναι να σκοτώνεις παιδιά.
Θα δεις οργή, θα δεις μίσος. Θα δεις το αίμα μου, τον ιδρώτα μου, θα δεις και τα δόντια μου πάνω σου να κάνουνε σημάδια.

Θα σου λέω φύγε! Θα σου λέω μείνε! Θα ζεις στην κόλαση.
Έχεις νιώσει ποτέ το τρυπάνι στο κρανίο σου;
Έχεις νιώσει το τρυπάνι να προσπαθεί να σου βγάλει το μάτι; Έχεις νιώσει τον πόνο;
Θα δεις θα είναι εκεί και θα το κρατάει το λεπτό μου χέρι.

Θέλω φωτιά και δε με νοιάζει πια ποιος θα καίγεται, αρκεί να είμαι και εγώ μέσα στον καπνό.
Θέλω ένα κομμάτι της κόλασης να γίνει δικό μου. Θέλω να σπείρω λάχανα και να βάλω για λίπασμα τη μήτρα μου.
Έχω χρόνο ακόμα, έχω χώρο, έχω κλέψει και το Θεό ένα βράδυ που κοιμόταν με μορφίνη.
Εσύ σώσε την ψυχή σου πριν σου την φάω εγώ!

Όταν θα έρθω θα είμαι κουτσή, θα είμαι στραβή και θα έχω κάνει καμπούρα.
Άλλα στα μάτια μου θα υπάρχει ακόμα η φωτιά και τα δόντια μου θα είναι ακονισμένα.
Θέλω να σκοτώσω, θέλω να σκοτώσω παιδιά, θέλω να σκοτώσω εσένα, θέλω να σκοτώσω όλο τον κόσμο, θέλω να φάω σάρκα ωμή, να μυρίσω αίμα που αναβλύζει από λαιμούς, να δω ανθρώπους να κλαίνε μέχρι να γίνει σκοτάδι.

Θέλω να γίνω βασίλισσα, θέλω να γίνω κανίβαλος να τα τελειώσω όλα και ύστερα όταν δεν θα έχει μείνει κανείς για υπήκοος θα προσευχηθώ στο θεό που θα μου φτιάξω.
Θα σταθώ για μια στιγμή να κλάψω και έπειτα θα συρθώ στο όμορφο κομμάτι της κόλασης που με έμαθε να ζω.

Διαβάστε περισσότερα