Στη μήτρα
Η εντολή δόθηκε.
Βούτηξα.
Στην αρχή ήταν παγωμένα.
Τρόμαξα.
Άρχισα να κολυμπώ.
Δεν ήξερα προς τα πού.
(Έφερνε κύμα καμιά φορά και με σκέπαζε.
Μου πέταξε μπρατσάκια.
Ετών 21˙ ανυποψίαστη.
Κανόνες της πλεύσης.
Δεν θέλω επιφάνειες.
Του τα ’στειλα πακέτο.
Ετών 25˙ Μάρτιος.)
Καταδύθηκα πρόωρα.
Εξερεύνησα τους βυθούς.
Μάζεψα και λουλούδια.
Πάντα μ’ αρέσαν οι κηπουρικές.
Κουράστηκα όμως.
Η πίεση ανάλογη του βάθους.
Μη ρωτάς πόσα μέτρα.
Δεν κάνω πια προσθέσεις.
Μόνο τα γόνατα φέρνω στο στήθος
και κουλουριάζομαι.
Γλιστρώ στο μπλε
και μπαίνω τώρα στο κίτρινο.
Κοιτούν σα χαζοί στην οθόνη.
Μάλλον κορίτσι.
`
*
Ασυναρτησίες
Κόκκινο κρασί σε νεροπότηρο.
Θα το πιω μονορούφι.
Έτσι για να σε πονέσω.
Θ’ απλώσω τα ρούχα κάτω απ’ το φεγγάρι.
Πρέπει να είμαι λειτουργική, είπε.
Καμιά φορά φυσάει.
Στεγνώνουν τα σεντόνια πιο γρήγορα.
Εντάξει, δε θα φωνάξω βοήθεια.
Μπορώ να τ’ απλώνω μέχρι τέλους.
Τώρα θα κοιτάξω προς το Μεταξουργείο.
Άραγε φυσάει στον Άδη;
`
*
Τα στενοσόκακα
Πόσο πάει το κιλό;
Συμφωνίες σφαγέων.
Μεταξουργείο.
Άγριο ηλιοβασίλεμα.
Φερμουάρ ανοιγμένα.
Περαστικές ταχυπαλμίες.
Κόλλησαν ˙ δεν ανεβαίνουν πια.
Τάση για εμετό ˙
την καταπίνω.
Δαγκώνω τη σιωπή.
Σπάω τα δόντια μου.
Μην κόπτεστε ˙
διαχρονικές οι αιμορραγίες σας.
`
*
Τα χέρια
Έχουν μια ειλικρίνεια τα χέρια
που τα λόγια δεν έχουν.
Καμιά φορά ανοίγουν.
Πάω να τα λυγίσω
οι ρωγμές βαθαίνουν.
Κάνω τότε πως τα τυλίγω στοργή.
Πληγές νωπές
διαμαρτυρόμενες
τις αγκαλιάζουν επίδεσμοι.
Ξέρουν καλά να προστατεύουν και να πονούν.
Όχι πια δάκρυα;
Αυτό μας τελείωσε.
Μόνο ένα κουτί τραυμαπλάστ τώρα
και δέρμα ριζόχαρτο
κομμάτια.
Αυτό σου έλαχε.
Κι ένα ζευγάρι γάντια.
Πώς να κρύψεις τα χέρια;
Τα πλένεις δίχως έλεος, μου είπε κάποτε.
Ήταν νέος θυμάμαι,
στην ηλικία μου,
ντυμένος στα λευκά.
Είχα μπει μέσα να ζητήσω μια αλοιφή ˙
διανυκτέρευε.
Με κορτιζόνη ή αγάπη; με ρώτησε.
Τι να ’λεγα; ήμουν απροετοίμαστη.
Η κορτιζόνη με πιάνει καλύτερα.
