“Ο αριθμός των βιβλίων στον κόσμο είναι άπειρος και είμαστε αναγκασμένοι να ρίχνουμε μια ματιά μόνο, να γνέφουμε και να προχωράμε, να πιάνουμε κάτι σαν αστραπή μετά από μια κουβέντα της στιγμής, όπως όταν έξω στον δρόμο πιάνουμε μια λέξη στα πεταχτά κι έτσι ίσως από μια τυχαία φράση φτιάχνουμε μια ολόκληρη ζωή”

***

[…]

Η γοητεία του σύγχρονου Λονδίνου έγκειται στο ότι δεν χτίστηκε για να διαρκέσει· χτίστηκε για ν’ αφανίζεται. Οι γυάλινες προσόψεις του, η διαφάνειά του, τα φουσκωμένα κύματα των χρωματιστών σοβάδων, δίνουν μια ευχαρίστηση άλλου τύπου και πετυχαίνουν έναν διαφορετικό στόχο απ’ αυτόν που επιδίωκαν και προσπαθούσαν να πετύχουν οι παλιοί οικοδόμοι και τ’ αφεντικά τους, οι ευγενείς της Αγγλίας. Η περηφάνια τους απαιτούσε την ψευδαίσθηση της μονιμότητας. Η δική μας, αντίθετα, φαίνεται να χαίρεται ν’ αποδεικνύει ότι μπορούμε να κάνουμε πέτρες και τούβλα τόσο εφήμερα, όσο οι επιθυμίες μας.

*****************************************************************************************

 

Τα πρώτα έξι κείμενα της παρούσας συλλογής – Οι αποβάθρες του ΛονδίνουΗ παλίρροια της Όξφορντ ΣτριτΚατοικίες επιφανών ανδρώνΑβαεία και καθεδρικοί ναοί«Αυτή είναι η Βουλή των Κοινοτήτων!»Προσωπογραφία μιας Λονδρέζας – ήταν μέρη της σειράς “The London Scene” (Η Σκηνή του Λονδίνου – ο τίτλος δεν επιλέχθηκε από τη Γουλφ, αλλά προέρχεται από την αναδημοσίευση του 1975, βλ. παρακάτω). Αρχικά τα δοκίμια αναφέρονταν ως «Έξι άρθρα για τη ζωή στο Λονδίνο» και δημοσιεύτηκαν κάθε δεύτερο μήνα περίπου το καθένα στο μακρόβιο περιοδικό Good Housekeeping [2], από τον Δεκέμβριο του 1931 έως τον Δεκέμβριο του 1932. Σε βιβλίο δημοσιεύτηκαν πρώτα το 1975 στις ΗΠΑ [3] και ύστερα το 1982 ταυτόχρονα σε ΗΠΑ και Βρετανία [4]. Οι πρώτες αυτές εκδόσεις, ωστόσο, για άγνωστους μέχρι σήμερα λόγους, δεν συμπεριλάμβαναν το έκτο κείμενο, δηλαδή το Η προσωπογραφία μιας Λονδρέζας, το οποίο πολλοί θεωρούσαν χαμένο έως το 2004, οπότε δημοσιεύτηκαν και τα έξι κείμενα μαζί για πρώτη φορά [5]. Το έβδομο δοκίμιο στηn έκδοση εδώ, στην οποία όλα αυτά τα κείμενα της Βιρτζίνια Γουλφ μεταφράζονται και κυκλοφορούν στα ελληνικά για πρώτη φορά, δηλαδή το Σαν στοιχειά στους δρόμους. Μια λονδρέζικη περιπέτεια, πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό The Yale Review τον Οκτώβριο του 1927. Το συναντάμε αργότερα στη συλλογή δοκιμίων The Death of the Moth and Other Essays (1942) και στον τόμο Collected Essays IV (1967).

 

 

 


[2] «Καλό Νοικοκυριό». Ιδρύθηκε στις ΗΠΑ το 1885 από τον ποιητή Clark W.Bryan και το 1922 η Hearst Corporation δημιούργησε τη βρετανική εκδοχή με αρχισυντάκτρια την Alice Maud Head, την υψηλότερα αμειβόμενη γυναίκα στον τότε κόσμο. Και οι δύο εκδοχές (μαζί με την ισπανική και τη ρωσική) κυκλοφορούν ακόμα ως γυναικείο lifestyle περιοδικό με εκατομμύρια αναγνώστριες σε κάθε τεύχος.

[3] Από τον Αμερικανό εκδότη Frank Hallman, με την άδεια των ανιψιών της Γουλφ, Angelica Garnett και Quentin Bell.

[4] Από τoυς εκδοτικούς οίκους Random House και Hogarth Press αντίστοιχα, που τώρα ανήκουν και οι δύο στην Penguin.

[5] Στην Guardian (αν και το έβρισκε κανείς ήδη από το 1980 στην τρίτη έκδοση της βιογραφίας της Γουλφ από τον B.J.Kirkpatrick) και στη “Signature Series”του εκδοτικού οίκου Snowbooks.

 

*************************************************************************************************

 

 

 

Η Γουλφ γεννήθηκε ως Άντελιν Βιρτζίνια Στίβεν στο Κένσινγκτον του Λονδίνου, το 1882. Ο πατέρας της, Sir Leslie Stephen, ήταν ένας αξιοσέβαστος άνθρωπος των γραμμάτων και η μητέρα της, Julia Jackson Duckworth, μέλος της οικογένειας του ομώνυμου εκδοτικού οίκου. Ως κορίτσι, η Γουλφ γνώρισε πολλές λογοτεχνικές προσωπικότητες, συμπεριλαμβανομένου του Henry James, και ως έφηβη έκανε εντατική χρήση της τεράστιας βιβλιοθήκης του οικογενειακού σπιτιού, επεξεργαζόμενη μεγάλο μέρος του αγγλικού λογοτεχνικού κανόνα.Τα καλοκαίρια της τα περνούσε στο Σεντ Άιβς της Κορνουάλης, που αργότερα θα αποτελoύσε το σκηνικό για το διάσημο μυθιστόρημά της, To the lighthouse (1927).Το 1895, όταν η Γουλφ ήταν μόλις δεκατριών ετών, η μητέρα της πέθανε, προκαλώντας την πρώτη από τις πολλές ψυχικές καταρρεύσεις της. Παρόλ’ αυτά, μεταξύ 1897 και 1901 μπόρεσε να παρακολουθήσει μαθήματα ελληνικών, λατινικών, γερμανικών και Ιστορίας στο Ladies‘ Department του KingCollege του Λονδίνου. Άρχισε, μάλιστα, να δημοσιεύει γραπτά της στο Times Literary Supplement.Ωστόσο, το 1904, μετά και τον θάνατο του πατέρα της, η Γουλφ υπέστη άλλη μία κατάρρευση που την οδήγησε για σύντομο χρονικό διάστημα να νοσηλευτεί. Μετά την αποθεραπεία της, μετακόμισε μαζί με τις αδερφές της από το σπίτι της οικογένειάς τους σε μια νέα κατοικία στο Μπλούμσμπερι.Ήταν εδώ που η Γουλφ γνώρισε συγγραφείς και διανοούμενους/-ες, όπως τον LyttonStrachey, τον JohnMaynardKeynes, τον E.M.Forster και άλλους/άλλες, που θα σχημάτιζαν μαζί της την περίφημη ομάδα Μπλούμσμπερι.

Το 1912, η Γουλφ παντρεύτηκε τον συγγραφέα Leonard Woolf και ίδρυσε μαζί του το 1917 τις εκδόσεις Hogarth Press, όπου δημοσιεύτηκαν τα έργα των T.S.Eliot και Katherine Mansfield, καθώς και οι πρώτες μεταφράσεις του Freud. Η Γουλφ δημοσίευσε το πρώτο της μυθιστόρημα, The voyage out, το 1915. Αυτό, καθώς και πολυάριθμα δοκίμια κυρίως κριτικής, την καθιέρωσαν γρήγορα ως σημαντική δημόσια διανοούμενη. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’20, δημοσίευσε και τα μυθιστορήματα που την καθιέρωσαν ως ηγετική φυσιογνωμία του μοντερνισμού και μια από τις σημαντικότερες μυθιστοριογράφους του 20ου αιώνα: Jacobs Room (1922), MrsDalloway (1925), To the lighthouse (1927) και Orlando (1928), ενώ στη δεκαετία του ’30 τα The waves (1931) και The years (1937). Τα κυριότερα έργα λογοτεχνικής κριτικής της συγκεντρώθηκαν σε δύο τόμους με τίτλο “Common Reader” (1925-1932). Από τα φεμινιστικά και άλλα δοκίμιά της ξεχωρίζουν τα “A room of one’s own” (1929), “Three Guineas” (1938) και “The death of the moth” (1942). Όλα αυτά τα δοκίμια συγκεντρώθηκαν στον τόμο “Collected Essays” (α΄ έκδοση 1967).

Στυλιστικά, η Γουλφ πειραματίστηκε με έναν λυρικό αφηγηματικό τρόπο ροής της συνείδησης και θεωρείται τώρα – μαζί με τον JamesJoyce – από τους/τις καινοτόμους στην αγγλική γλώσσα.Το έργο της έχει μεταφραστεί σε πενήντα γλώσσες και τα σημαντικότερα μυθιστορήματά της δεν βγήκαν ποτέ εκτός κυκλοφορίας. Αφού ολοκλήρωσε το τελευταίο της μυθιστόρημα, Between the acts, η Γουλφ έπεσε σε μια περίοδο βαθιάς κατάθλιψης που επιδεινώθηκε από την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την καταστροφή του σπιτιού της κατά τη διάρκεια του Blitz. Το 1941, φοβούμενη μια ολοκληρωτική ψυχική καταστροφή, η Γουλφ αυτοκτόνησε.Ήταν 59 ετών.