
Τ Ο Υ Ο Υ Ρ A Ν Ο Ύ
Πετάει ὁ νοῦς
σχήματα ἀσύμμετρα·
Φῶς
καὶ γεμίζουν τὰ χαλάσματα
ἀπὸ τὸν οἶστρο τ’ οὐρανοῦ.
*
Στὶς ἀχανεῖς ἐκτάσεις
τῆς οὐράνιας οὐτοπίας
δορυφοροῦν οἱ ποιητές μας.
*
Νά σέ κοιτάζω δάκρυα
Νά μέ ποτίζεις ἄστρα
Οὐρανέ.
*********************************************
Τ Ο Υ Ε Ρ Ω Τ A
Μικρὲς δορκάδες
πιλατεύουν τὸ κορμί σου·
ὁ βυθὸς ἐντός σου
ταραγμένος·
ἕνας ὑπνοδύτης βουτάει
κι ἀνασύρει
φωνήεντα κι ἄγουρα πορτοκάλια.
*
Θαλασσοπαίδι ἤμουνα
καὶ πνίγηκα
στὴν ἀγκαλιά σου.
*
Στόμα μου κόκκινο
μάτια μου μαῦρα
ρῖγος πολύδινο.
**********************
Τ Η Σ Π A Τ Ρ Ι Δ A Σ
Ἀπόγευμα στὸ Σούνιο
καβοκολόνες·
ἀνάμεσα, στῆλες
φωτὸς
αἰώνιου.
*
Δίνη τῆς σκέψης
ἁπλώνεται, χαράζει
ἰωνικὸ κιονόκρανο.
*
Τὸ φῶς πού μᾶς σφάζει
αἰώνια καλοκαίρι, ἐλπίδες.
********************************
Τ Ο Υ Τ A Ξ Ι Δ Ι Ο Υ
Βάρνα, νύχτα δροσερὴ
ἕνα σμῆνος πυγολαμπίδες
πετάει κατὰ τὸν Εὔξεινο.
*
Νύχτα Δεκέμβρη
χιονισμένη Πράγα.
Πάνω στὸ κάστρο
ἕνα φωτεινὸ σημεῖο πού μεγαλώνει·
ἀργὰ-ἀργὰ σχηματίζεται
τὸ πρόσωπο τοῦ Κάφκα.
*
Τὰ μακρινὰ ταξίδια μας
εἶναι πορεῖες ἐντός μας.
********************************************
Τὰ σπαράγματα αὐτῆς τῆς συλλογῆς εἶχαν γραφτεῖ κατά διαστήματα, κυρίως ἀπὸ τὸ 1984 ἔως τὸ 1999, σὲ χαρτάκια, ἡμερολόγια, πακέτα τσιγάρων· σὲ μικρά σημειωματάρια, σὲ λευκὲς σελίδες βιβλίων.
Λόγω τῶν συχνῶν μετακομίσεών μου ἀγνοοῦσα τὴν τύχη τους καὶ τὰ θεωροῦσα χαμένα.
Μετὰ ἀπὸ ἕνα σοβαρό ἀτύχημα, σκαλίζοντας χαρτόκουτα, παλιὰ ἑρμά- ρια καὶ χειρόγραφα, τυχαία τὰ ξαναβρῆκα.
Τὰ συνάρμοσα, σχεδὸν αὐτούσια μὲ ἐλάχιστες παρεμβάσεις, μαζὶ μὲ δύο δημοσιευμένα πού θεωρῶ ὅτι «δένουν» μ’ αὐτὴν τὴν ἑνότητα καὶ τὰ προσφέρω σὰν μιὰ μικρή ἀνθοδέσμη μέ ἀγριολούλουδα.
********************************
Ὁ Θάνος Κανδύλας γεννήθηκε τό 1954 ἀπὸ γονεῖς ἀγρότες στήν Αὔρα Λάρι-σας ὅπου ἔζησε μέχρι τό 1964. Σπούδασε Ἠλεκτρονικά, ἐξειδικεύτηκε κι ἐργάστηκε σέ συστήματα Η/Υ – Πληροφορικῆς. Παρουσιάσθηκε στήν Λογοτεχνία μέ τήν ποιητική συλλογή Ἀπόπειρα (1983) καί στή συνέχεια μέ τίς συλλογές: Φέρον κῦμα (1988), Μαγδαληνή ἤ ταξιδιώτης τοῦ λευκοῦ (1992), Ἔσωθεν οὐρανός (2000), Μετέωρη Νύχτα (2004), Στόν αἰώνα ἤ ὡραία σάν θάνατος μητέρα (2013), Ἡ εὐωδιά τῶν ἀγρῶν (2020) καί τήν μελέτη-ἀνάγνωση τοῦ Ἄσματος Ἀσμάτων (2011). Συνεργάστηκε μέ ἀρκετά λογοτεχνικά περιοδικά καί ποιήματά του ἔχουν συμπεριληφθεῖ σέ μελέτες, λευκώματα κι ἀνθολογίες. Ἀπό τό 2012 ζεῖ στό Μαῦρο Λιθάρι Ἀττικῆς ὅπου συνεχίζει νά ἀσχολεῖται μέ τήν καλλιέργεια τῆς ποίησης καί τῆς γῆς.