Πλημμύρες
Μετά την καταστροφή
οι τεχνοκράτες
βγήκαν αγκαζέ
με τις γυναίκες τους
να μαζέψουν σαλιγκάρια
ανάμεσα στους πνιγμένους
Ναυτία
-Έλα να δεις το χιονισμένο τοπίο,
είπες.
Μα εγώ είδα ένα χιόνι νεκρό.
Στοιχειωμένο.
Κίτρινο λίπος.
Έριδα
Στον ανθόκηπό μας
φύτρωσαν εριστικά λουλούδια.
Φύλλα με πτυχώσεις παχέος εντέρου.
Έριδα αγάπη
που κυοφορείς το μίσος.
Πόσο λυπάμει για το Νόμο της Φθοράς.
Μα και πόσο χαίρομαι το Νόμο.
-Μόνο οι λέξεις μένουν σταθερές, διαβάζω στον Κρατύλο.
-Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι κακοί,
μου φωνάζει ο Τεύταμος.
Αγάπη ανόητη.
Μίσος ανόητο.
Εντός
Εντός μου κατοικούν πουλιά.
Χύνονται βρόμικα νερά.
Περνούν λεωφορεία.
Εντός μου κρυφακούν ληστές,
γυναίκες, ψεύτες, δικαστές
κι ανήμερα θηρία.
Εντός μου μετοικούν τρελοί,
αστέρια, δαίμονες, νεκροί
κι αρωματοπωλεία.
Θεοπραξίες
Όταν ο Θεός ξύπνησε
ζωγράφισε τα λουλούδια.
Όταν πείνασε
γέννησε τα ζώα και τα ψάρια.
Όταν χάρηκε
άνοιξε τις θάλασσες.
Όταν χαμογέλασε
σμίλεψε τα βουνά.
Όταν πονηρεύτηκε
θέσπισε την πολιτική.
Όταν κολακεύτηκε
όρισε τους πιστούς.
Όταν ονειρεύτηκε
έπλασε τη γυναίκα.
Όταν ανησύχησε
διαχώρισε τις εξουσίες.
Όταν δελεάστηκε
μηχανεύτηκε την ιδιοκτησία.
Όταν μελαγχόλησε
φύσηξε το χρόνο.
Όταν συγκινήθηκε
χωροθέτησε τις πλατείες.
Όταν θύμωσε
έφτυσε τις αρρώστιες.
Όταν υποπτεύθηκε
ίδρυσε τα Τρία Όπλα.
Όταν τρελάθηκε
ανακάλυψε τα πυρηνικά.
Κι όταν είδε
την πρώτη δοκιμή του κόσμου του
ζήλεψε τ’ αγάλματα
τα καφενεία
και τους σεμνούς τους τάφους.
Θεοκρατία
Ο Θεός μου είναι καμωμένος
από φυτά κλαίοντα
και από φυτά υδροχαρή.
Από χιονόδοξα
και κακτοειδή.
Από φορέματα των φτωχών.
Από καράβια ξεχασμένα σε βυθούς
κι από παιδιά του Ιράκ
που σκότωσαν
κακούργοι θεοκράτες.
Περάσματα
Όταν περνάς τα καπηλειά
να κάνεις το σταυρό σου.
Κι όταν περνάς τις εκκλησιές
να τραγουδάς εντός σου.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Κώστας Μαρδάς γεννήθηκε το 1956 στο Θολοποτάμι της Χίου. Είναι πτυχιούχος του Παντείου Πανεπιστημίου. Συμμετείχε στο φοιτητικό κίνημα της Μεταπολίτευσης ως μέλος της Πανελλήνιας Αγωνιστικής Σπουδαστικής Παράταξης του Συλλόγου Χίων Σπουδαστών. Ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη δημοσιογραφία από τα φοιτητικά του χρόνια στις τοπικές εφημερίδες Χιακός Λαός, Χιώτικη Φωνή και στην αθηναϊκή εφημερίδα Εξόρμηση. Από το 1981 έως το 2001 εργάστηκε ως κοινοβουλευτικός και πολιτικός συντάκτης στο Έθνος. Πραγματοποίησε επαγγελματικά ταξίδια σε ΗΠΑ, Καναδά, Γαλλία, Ρωσία, Βέλγιο, Δ. Σαχάρα, Λιβύη, Παλαιστίνη, Ιράκ, Τουρκία, δημοσιεύοντας ρεπορτάζ στο περιοδικό Εικόνες και στο Έθνος. Στο διάστημα 1994-1996 είχε στην κρατική τηλεόραση την εβδομαδιαία εκπομπή «Σε πρώτο πλάνο» παρουσιάζοντας βιογραφικές συνεντεύξεις βουλευτών. Συνεργάστηκε επίσης με το Κανάλι 5, το Mega Channel και το ραδιόφωνο του SKY. Έγραψε τα βιβλία: Η Ελλάδα στα δίχτυα των Βάσεων, Πίσω από τον Ήλιο, Αλέξανδρος Παναγούλης και Τα μεγάλα παιδιά της Βουλής. Από το 2001 εργάζεται στον Όμιλο ALPHA παρουσιάζοντας την τηλεοπτική εκπομπή «Το πρόσωπο του Σαββάτου» και τη ραδιοφωνική εκπομπή «Πολιτική με νότες». Τιμήθηκε με το δημοσιογραφικό βραβείο Μπότση.
Πόιηση με εξυπνάδες και τσιτάτα; Λογικό από έναν δημοσιογράφο. Όμως παρ’ όλο που κάθε φιλοδοξία είναι θεμιτή, η δημόσια ιδιότητα και οι υπόγειες σχέσεις με υπουργεία και βουλευτές που διασφαλίζουν ένα επώνυμο… ακροατήριο δεν αρκούν για να χρισθεί κανείς ποιητής. Αν προσπαθήσει κι άλλο, πάντως, ίσως καταφέρει καλύτερα πράγματα. Υπάρχουν κι ενδιαφέροντα ψήγματα
Το γραφτό του μας είχε πείσει για την αξία του !!!
Το βιογραφικό του την αμφισβήτησε !!!!!!!!
Αναμενόμενο πρώτο σχόλιο αφού μάλλον πρωτα διαβάστηκε και μελετήθηκε το βιογραφικό και μετά τα ποιήματα -λιγότερο-. Φυσικά αυτό το σφάλμα βαραίνει τον κριτή και όχι τον κρινόμενο.
΄
Όσο και αν είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο θα παρακαλούσα τα σχόλια να αφορούν την ποιητική ιδιότητα χωρίς υπονοούμενα για άλλη επαγγελματική ιδιότητα.
Η άποψή μου λοιπόν, είναι οτι η ποίηση του Μαρδά όχι μόνο από τα δείγματα που παρουσιάζουμε εδώ αλλά από όλο το βιβλίο του, ειναι μια ποίηση “διαλλειματική”. Έντονοι ποιητικοι στίχοι για μικρά διαστήματα και μετά χαλάρωση με σκέψεις χωρίς όμως να έχουν αυτές μετατραπεί σε ποίηση με τον κίνδυνο μάλιστα της λαικιστικης λογικής, του “γρήγορα ναι, πρόχειρα ναι”.
Στα διαστήματα όμως που εμβαθύνει με μια λακωνικότητα και έναν σαρκασμό, έχουμε ολοκληρωμένες ποιητικές πράξεις, εδώ στο “Θεοπραξίες” και “Περάσματα” για παράδειγμα.
Πάντως από την ανάγνωση όλου του βιβλίου νιωθω πως τον ίδιο -και εδώ το συσχετίζω με το βιογραφικό- τα ποιητικά του διαλλείματα τον ξεκούραζαν από τις δημοσιογραφικές υστερίες του χώρου. Πιο κοντά στο ανθρώπινο νοήμα πιο μακριά από το κυνήγι του…
Κι αυτό δεν είναι λίγο…
Ο χαρακτηρισμός “διαλλειματική” είναι προβληματικός, Σπύρο, τόσο ως προς τη μορφή, όσο και ως προς την ουσία του. Δημιουργεί περισσότερες αμφιβολίες από όσες εξηγήσεις θα μπορούσε να δώσει για το έργο του ποιητή.
Ως προς τη δήλωσή σου περί σφάλματος, πρόσεξε ότι κριτής εν προκειμένω γίνεσαι εσύ και κρινόμενος ο κύριος Πορφυρίου.
Εάν η ανάρτηση δεν συνοδευόταν από το βιογραφικό, αμφιβάλλω εάν υπήρχαν σχόλια. Όχι επειδή ο κύριος Μαρδάς γράφει κακά ποιήματα, απεναντίας – αλλά επειδή ακριβώς το βιογραφικό τα κάνει ξεχωριστά.
πολυ ωραία ποιήματα
Αγαπητέ μου Σπύρο
Δεν ξέρω αν με αφορά η διατύπωση σου.
Ίσως φανεί στη πορεία !
Για ένα θα σε διαβεβαιώσω !!
Διάβασα και ξαναδιάβασα και αφού κατάλαβα
ότι με είχε κερδίσει , αποφάσισα να πω
ίσως με αδόκιμο τρόπο , πως δεν χρειαζόταν
το βιογραφικό
Παναγιώτη, η παρέμβασή σου είναι καθ’ολα άστοχη είτε γιατί εξηγώ τον όρο (όπως υπάρχει π.χ. στη γυμναστική) είτε γιατί έκρινα τα σχόλια του κου Πορφυρίου ζητώντας του να κρίνει με τη σειρά του τα ποιήματα και όχι το βιογραφικό του ποιητή.
Επίσης, το βιογραφικό προστέθηκε -όπως συχνά κανουμε στο ΠΟΙΕΙΝ- με την ίδια λογική που προστίθεται στα “αυτιά” των βιβλίων.
Συγνώμη, αλλά τα ποιήματα έκρινα και όχι το βιογραφικό. Επαναλαμβάνω ότι βρήκα ενδιαφέροντα ψήγματα. Όμως το βιογραφικό έχει άμεση σχέση.
Αν δεν ήταν δημοσιογράφος, ίσως να έγραφε διαφορετικά. Εδώ βλέπουμε ότι θέλει να εντυπωσιάσει το κοινό με έναν “δημοσιογραφικό” τρόπο (Και αυτό δεν αφορά σε όλους τους δημοσιογράφους – και είναι πολλοί – που γράφουν ποίηση) κάτι που φαίνεται έντονα στις “θεοπραξίες”
Η εντύπωση που μου δίνει είναι ότι θέλει να ανέβει στα μάτια των επωνύμων βουλευτών που είναι και οι πελάτες -κοινό του τόσα χρόνια, αλλά αυτό αφορά στις προθέσεις του και είναι δικαίωμα του καθενός να προσδιορίζει τις φιλοδοξίες του.
Όμως το κοινό που έχεις στο μυαλό σου όταν γράφεις (που δεν είναι και απαραίτητο να έχεις) μοιραία σε καθορίζει
Αν δεν ήταν δημοσιογράφος ίσως (μια σκέψη κάνω) και να μην είχε τολμήσει να τα δημοσιεύσει.
Ρε λεβέντες της ποίησης, τι λιντσάρισμα είναι αυτό του Πορφυρίου και των άλλων, σε κάποιον που τόλμησε να μπει στα χωράφια των ποιητών – τρομάρα σας- επειδή, όπως του …καταλογίζετε, είναι δημοσιογράφος; Και μιλάω για τον Κώστα Μαρδά.
Σε τι διαφέρει το ήθος της υποδοχής που του επιφυλάξατε ορισμένοι , με το ύφος στα σκυλοπαράθυρα των Καναλιών που κατηγορείτε; Όσον αφορά τα περί «διαλλειματικής ποίησης» που εντόπισε ο κ. Αραβανής- όπου , λέει, παρατηρείται εναλλαγή ποιητικής πράξης με σκέψεις πρόχειρες και γρήγορες – αυτό το δασκαλίστικο στερεότυπο μπορεί να αφορά όλους σχεδόν τους μοντέρνους ποιητές , από τους πιο τρανούς μέχρι τους ελάσσονες και εσάς μαζί .
Εννοείται, ότι αφορά ακόμη και τον ποιητή Σπύρο Αραβανή , που πάντως
έσπευσε ως παρουσιαστής να προφυλάξει τον φιλοξενούμενο του.
Και επειδή αυτός ο προπηλακισμός με έκανε να ανατρέξω στο βιβλίο του Μαρδά «Αθήνα με Θολο Ποτάμι» διάβασα τα παρακάτω ποιήματά του και βεβαιώθηκα για τον χαρακτηρισμό λιντσάρισμα και σας τα αφιερώνω:
ΕΓΚΑΙΝΙΑ
Με σεντόνια πάλλευκα
οι προτομές των προδοτών
αναμένουν εναγωνίως
τους κυρίους υπουργούς.
Με τα ίδια σεντόνια
που σκέπασαν τους νεκρούς.
ΩΣΑΝΝΑ
Φάλαγγα φορτηγών κατάφορτων
με μαύρα τριαντάφυλλα.
Πανέμορφες με ουρές αλόγων.
Ουρανοξύστες λυγίζουν στον άνεμο.
Σκυλιά Κομματικά δηλητηριασμένα.
Μεθυσμένοι ποιητές δικάζουν δικαστές.
Στα φανάρια το μάτι του Θεού,
Κρασί τρέχει στους δρόμους.
Και οι βουλευτές αμέριμνοι στα έδρανα
με κεφαλή αγελάδας
ψάλλουν ευλαβικά το Ωσαννά.
ΟΜΙΛΙΑ
Απόψε θα μιλήσει ο Αρχηγός!
Θειάφι, γουρούνια και καμηλοπαρδάλεις.
Στα Άβδηρα των Ανοήτων
Στη Σύβαρη των Μαλθακών
Στις Κλαζομενές των Ασχημονούντων
Και στις Αθήνες των Λογοκρατών.
ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ
Στην αρχή πέρασαν στολές
μπροστά σε ένδοξες καρέκλες
Κι ύστερα παρελάσεις
γυμνών στρατιωτών
με ξένα σώματα
Σε αγνώριστη πατρίδα
που στεκότανε ορθή
ζωσμένη φίδια
του κρατικού μηχανισμού.
Στο τέλος όλα έγινα μισθοί και χειραψίες.
Ελάτε κι αύριο
που παρελαύνουν οι ψυχές
χωρίς στολές.
ΛΟΓΙΑ
Κάποτε θ ακουστούν
όλα τα λόγια
που έφυγαν απ ΄τ΄ανθρώπινα στόματα.
Κάποτε θα πετάξουν πουλιά
οι λέξεις που φώναξαν οι αδικοκρατούμενοι.
Άνθη θα ξεφυτρώσουν
τα βέβηλα λόγια των εραστών.
Ποτάμια θα τρέξουν
οι ύβρεις των αυταρχικών Πρωθυπουργών.
Φίδια θα συρθούν
τα ύπουλα ρήματα των διπλωματών.
Χιόνια θα πέσουν
τα κελεύσματα επηρμένων στρατηγών.
Στέρνες θα λάμψουν
οι φράσεις των ολέθριων επιστημόνων
Κάποτε ο Θεός θα γίνει
το μάρμαρο για την προτομή των λέξεων.
… δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ο κύκλος των «χαμένων» ποιητών μπορεί να κατηγοριοποιεί (σε βαθμό ρατσισμού) την έμπνευση σε επαγγέλματα ικανά ή όχι να εκφραστούν.
..αλήθεια, οι πνευματικοί ηγέτες δεν απευθύνονται σε διάφορες κατηγορίες επαγγελμάτων δημοσιογράφων, εκδοτών, βουλευτών κλπ προκειμένου να προβάλλουν και να εκδόσουν και αυτοί τα ‘προιόντα’ τους για το ευρύ κοινό? Ή μήπως δεν είναι και αυτοί δέσμιοι της κινητηρίου δύναμης, αλλά χαρίζουν τα βιβλία τους στα σχολεία για να εμπνεύσουν και να παιδεύσουν τη νέα γενιά?
με λένε Ελένη και σκέφτομαι πόσο υποκριτική μπορεί να είναι η κριτική… εσείς?
Εγώ σας χαρίζω έναν: ’Kαθρέφτη’
Και εμείς κε Λογιάδη και κα Ελένη σκεφτόμαστε ποσο υποκριτικό είναι να γράφει ο ίδιος άνθρωπος με 2 ψευδώνυμα και με το ίδιο ip του υπολογιστή του και να κρίνει τους άλλους…
Κε Λογιάδη-Ελένη, το θεμα είναι αν αποδέχεστε ή όχι τον όρο “διαλλειματική γραφή” για την ποίηση του κου Μαρδά όχι αν χαρακτηρίζει άλλους ποιητές συμπεριλαμβανομένου και εμού.
καταρχάς αγαπητέ ποιητή να σας συγχαρώ για το αστυνομικό σας δαιμόνιο…ή μάλλον για τον έλεγχο, μιας για το επιχείρημα του αντιλόγου βασίζεστε μόνο στη δύναμη ποιός ελέγχει την πηγή που μεταδίδονται δύο απόψεις μιας παρέας…γιατί περί αυτού ακριβώς πρόκειται, δύο διαφορετικές απόψεις εκφρασμένες από το ίδιο τεχνικό μέσον… σημασία όμως θα έπρεπε να έχει η ουσία της επιχειρηματολογίας μου!
Λίγο με ενδιαφέρει αν η ποιητική γραφή του Μάρδα και η δική σας είναι διαλλειματική ή όχι.
Αυτό που με ενόχλησε είναι η ποιότητα του διαλόγου!
Δηλαδή, και συμπαθάτε με που ανακατεύομαι, αλλά για να καταλάβω…Και το ερώτημα για την ποιητική γραφή δε σας ενδιαφέρει, και η ποιότητα του διαλόγου σας ενόχλησε…Μπορείτε να μας καθορίσετε τα θέματα της ατζέντας, για να μη σας ενοχλήσουμε εκ νέου στο μέλλον;
Πιθανόν το σχόλιο 10 του κ. Πορφυρίου να περιέχει μια πρόγνωση για πολιτικές βλέψεις του κ. Μάδρα.
Τα ποιήματα που αναρτήθηκαν σήμερα μέσα από τα σχόλια δεν είναι τυχαία , ούτε και η φασαρία που γίνεται από την ” παρέα” τόσες μέρες μετά…
Το βιογραφικό τού κάθε ποιητή έχει μιαν αξία για την κριτική, “εάν ο κριτικός δεν το ’χει σκοπό να συντάξει φάκελο νομιμοφροσύνης”. Πάντα έχουν ενδιαφέρον οι ημέρες κάποιου προκειμένου ν’ αποτιμηθεί το έργο του. Ο Μαρδάς δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Ο βιοπορισμός του στην πολιτική αρθρογραφία τού προσπόρισε βίωμα και υλικό πολιτικό. Η ενασχόλησή του ιδιαίτερα με την δημοσιογραφία στον πολιτισμό μετέτρεψε το κοίτασμα αυτό σε εμπειρία και ύλη ποιητική. Άλλωστε η ίδια η ποίηση δεν είναι παρά μια ύψιστη πολιτική πράξη.
Η μεγάλη υπόθεση της αποτίμησης ενός ποιητικού έργου χρειάζεται μελέτη και δεν μπορεί βέβαια να χωρέσει σ’ ένα “σχόλιο” σ’ ένα “ηλεκτρονικό παράθυρο”, αν δεν θέλει να καταντήσει κουβέντα και αφ-ορισμός. Για τις αρετές των ποιημάτων του Μαρδά έχω μιλήσει άλλη φορά (δες πρόχειρα στο http://www.e-poema.eu). Προσθέτω μόνο τούτο. Την καθαρότητα του ποιητή, για την οποία μίλησε ο Σεφέρης στις Μέρες του (Μ2,54). Θεωρώ ότι εάν ο Μαρδάς ήθελε να χριστεί ποιητής και μάλιστα στο πολιτικό σινάφι θα το είχε κάνει, ίσως, από τη δεκαετία του ’70 από τότε δηλ. που έγραψε τα πρώτα του ποιήματα. Φαίνεται ότι κι αυτός “δεν τραγούδησε για να ξεχωρίσει, αδερφέ μου, απ’ τον κόσμο”.
Ηλίας Αναγνώστου