AKΟΥΣΤΕ: Εδώ
Η Παναγιά των Πατησίων (Nίκος Γκάτσος)
Τη μέρα που γεννήθηκα
με πήρανε τρεις γύφτοι
και στράτα στράτα με έφεραν
εδώ στον Ποδονίφτη
Τα σπίτια τότε φτωχικά
ξεσκέπαστο το ρέμα
το γάλα ήταν όνειρο
και παραμύθι η κρέμα
Μα εμένα μού’δωσε η ζωή λαχταριστές καμπύλες
που για τους άντρες άνοιγαν των ουρανών τις πύλες
και μού’λεγαν στενάζοντας καθώς με παίρναν πρέφα
“Εσύ κερδίζεις μάνα μου και κύπελλο Ουέφα”
Απ’αριθμούς και γράμματα
δε σκάμπαζα ούτε λέξη
κι ένα παιδί της γειτονιάς
πού’χα μαζί του μπλέξει
Έπαιζε με ένα ακκορντεόν
σε μια μικρή ορχήστρα
και με το ζόρι μ’ έβαλε
να γίνω τραγουδίστρα
Βγήκα στο πάλκο μια βραδιά κι ω θαύμα των θαυμάτων
πάψαν των σκύλων οι φωνές κι οι τσαχπινιές των γάτων
και μού ‘λεγαν οι φίλοι μου, παιδιά του εργοταξίου
“εσύ μασάς τη Μοσχολιού και τρως την Αλεξίου”
Με τον καιρό βαρέθηκα
τον ακορντεονίστα
τα λόγια του μου φέρνανε
και κούραση και νύστα
Έτσι λοιπόν παντρεύτηκα
κάποιον συνταξιούχο
κι είχα σπιτάκι καθαρό
σιδερωμένο ρούχο
Κι έμαθα σαν λησμόνησα του τραγουδιού τα φάλτσα
να φτιάχνω φίνο μουσακά και μακαρόνια σάλτσα
κι όλοι μου λέγαν σε γιορτές, σε γάμους, σε βαφτίσια
“εσύ θα γίνεις Παναγιά μια μέρα στα Πατήσια”.
Η ερωτική και συνάμα νοσταλγική μουσική του Μάνου Χατζιδάκι συναντά κείμενα που πραγματεύονται τον έρωτα. Τα τραγούδια μπλέκονται στα κείμενα σχολιάζοντάς τα μουσικά. Με τη συνοδεία τριών μουσικών, τρεις ηθοποιοί τραγουδούν και μιλούν για τον έρωτα, τον θάνατο και τη μοναξιά.
“8 ΔΥΤΙΚΑ”
Λ. Αθηνών 387, Τηλ: 210 53.160.47
Σάββατο 15 Μαίου 2010 στις 22:00
Τιμή εισιτήριου: 15 ? (με ποτό)
Συντελεστές
Ηθοποιοί-ερμηνευτές:
Κωνσταντίνος Φάμης
Ποθητή Σταυρινούδη
Άννα Έλενα
Κιθάρα, βιολί, μαντολίνο:
Δημήτρης Μακρής
Πιάνο:
Γιάννης Αναστασόπουλος
Μπαγιάν:
Μαρία Δελή
Επιμέλεια-Ενορχήστρωση : Δημήτρης Μακρής
Πολιτικό τραγούδι δια της αφηγήσεως.
Πόσο καιρό αλήθεια έχουμε να ακούσουμε καινούριο τραγούδι που να αφηγείται μια ιστορία, με ένα πρωταγωνιστή, με δευτερεύοντες χαρακτήρες κτλ;
Μάστορες.
Aκριβώς!..Πόσο καιρό άραγε έχουμε να ακούσουμε ένα κάποιο τέτοιο τραγούδι στο σήμερα που ζούμε;
Νομίζω ότι οι περισσότεροι απο τους λεγόμενους “ποιοτικούς ” στιχουργούς έχουν πάθει ένα είδος μπλακ-άουτ θα έλεγα που τους το μετέδωσε η ανεξέλεγκτη μορφή ποίησης που ανθίζει στις μέρες μας. Και μες στον όρο ανεξέλεγκτη, εντάσω την τάση που έχει περάσει και στους στιχουργούς να φοβούνται την λεγόμενη κοινοτυπία των λέξεων σε τέτοιο βαθμό ώστε να πιστεύουν ότι μόνο μέσα από δαιδαλώδη συστήματα λεκτικών ακροβασιών θα μπορέσουν να αγγίξουν το πιο βαθύ νόημα που επιθυμούν να χαρίσουν..
Κι όμως!Η πραγματική τέχνη στον στίχο που προορίζεται για τραγούδι ,είναι να μπορέσεις να μιλήσεις με λόγια τέτοια που θα αγγίξουν την απλότητα περιφοράς ενός κύπελου ΟΥΕΦΑ στα χείλη του κάθε ανθρώπου που πιθανόν θα ιδει μια γυναίκα τόσο ωραία και θα την σχολιάσει σαν έτσι..
Δυστυχώς οι σύγχρονοι στιχουργοί φοβηθήκανε υπερβολικά τις λέξεις θα έλεγα.Υπερβολικά τις λέξεις και ακομη πιο υπερβολικά την απλότητα που σαγηνεύει..
από το site του κ. Γιώργου Χατζημιχελάκη http://sites.google.com/site/gxatzi2b/biography
http://www.youtube.com/watch?v=o9uDOWjD2c8&feature=player_embedded
(θα μου πεις λείπουν οι στίχοι, που μπορούν να βρεθούν, και το κύπελο ΟΥΕΦΑ, που δε θα βρεθεί, αλλά ΟΚ η μουσική φανφάρα αξίζει τον κόπο…)
ακόμα και αν γυρίσουμε στον Εμπειρίκο…
http://www.youtube.com/watch?v=41_PT9qCgx0&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=PrZ-A01akSQ&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=97zeKSpV4JA&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=bPj3JrXz0T4&feature=related
Δημιουργοί ΥΠΑΡΧΟΥΝ και καλοί, κλείστε το χαζοκούτι και ψάξτε…