Σαν να κοιμάται ακόμη
Ξύπνησε με μιας. Άνοιξε το παράθυρο στο αχνό φως, τον καθαρό ουρανό, το αναζωογονητικό αεράκι. Ένιωσε το κορμί του, σπιθαμή προς σπιθαμή, και το ένιωσε γερό. Κοίταξε στο μαξιλάρι και είδε πως δεν είχαν πέσει καθόλου τα μαλλιά του στη διάρκεια της νύχτας. Κοίταξε στο σεντόνι και δεν βρήκε ούτε ίχνος από αίμα. Άνοιξε το ράδιο και δεν άκουσε ειδήσεις για νέους σκοτωμούς στο Ιράκ, στη Γάζα ή στο Αφγανιστάν. Σκέφτηκε ότι κοιμάται ακόμη. Έτριψε τα μάτια του μπροστά στον καθρέφτη και αναγνώρισε εύκολα το πρόσωπό του. Φώναξε: «είμαι ζωντανός». Πήγε στην κουζίνα να φτιάξει καφέ. Έβαλε μια κουταλιά μέλι σε μια κούπα με γάλα χωρίς λιπαρά. Στο μπαλκόνι είδε ένα περαστικό καναρίνι κουρνιασμένο σε ένα δοχείο για λουλούδια που το είχε αφήσει χωρίς νερό. Είπε καλημέρα στο καναρίνι και σκόρπισε ψίχουλα από το ψωμί τριγύρω του. Το καναρίνι πέταξε και προσγειώθηκε στο κλαδί ενός θάμνου και άρχισε να τραγουδάει. Πάλι σκέφτηκε πως πρέπει να κοιμάται. Κοίταξε άλλη μια φορά τον καθρέφτη και είπε:«αυτός είμαι εγώ». Άκουσε το τελευταίο δελτίο ειδήσεων. Κανένα καινούργιο φονικό στον κόσμο. Ένιωσε πολύ χαρούμενος αυτό το αλλόκοτο πρωινό. Η χαρά του αυτή τον οδήγησε στο γραφείο του. Σχημάτισε μια φράση στο μυαλό του: « Είμαι ζωντανός παρόλο που δεν νιώθω κανένα πόνο». Ένιωσε γεμάτος από μια παθιασμένη επιθυμία να γράψει ποίηση, εξαιτίας αυτής της κρυστάλινης διαύγειας που είχε έρθει να τον βρει από κάποιο μακρινό τόπο. Από το μέρος εκείνο όπου βρισκόταν τώρα! Όταν κάθισε στο γραφείο του, βρήκε τη φράση «είμαι ζωντανός παρόλο που δεν νιώθω κανένα πόνο», γραμμένη σε μια λευκή κόλλα χαρτί. Τότε πια σταμάτησε να αναρωτιέται αν κοιμάται. Ήταν απόλυτα σίγουρος γι’ αυτό.
Ο ποιητής Μαχμούντ Νταρουίς (1941-2008) γεννήθηκε στην Γαλιλαία της Παλαιστίνης. Είχε τιμηθεί με πολλά διεθνή βραβεία και ποιήματά του είχαν μεταφραστεί σε περισσότερες από 20 γλώσσες. Τα παραπάνω κείμενα ανήκουν στη συλλογή « A River dies from thirst: Journals» που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2009 από τις εκδόσεις Archipelago books. Μετάφραση από τα αγγλικά: Γρηγόρης Παπαδογιάννης
Περιοδικό Fortezza
Mια άλλη ματιά για τη ζωή στην Κρήτη, Τεύχος 1, Δεκέμβριος 2009, 3 ευρώ
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ!!
ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΝΙΚΟΣ ΜΑΜΑΓΚΑΚΗΣ
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Η ΜΑΡΙΝΑ ΛΑΜΠΡΑΚΗ-ΠΛΑΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΡΕΒΕΛΑΚΗ
Ο ΘΩΜΑΣ ΚΑΝΤΙΦΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΠΕΡΙΠΛΟΥ
ΣΙΝΕΜΑ – ΘΕΑΤΡΟ – ΜΟΥΣΙΚΗ – ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ – ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ – Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ -ΡΟΚ & ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ
ΧΑΝΙΑ, Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΓΙΑΣΕΜΙΩΝ
ΕΝΑ ΠΑΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΕΝΟΥΣ
ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ; ΟΧΙ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Είναι τελικά αυτός ο μοντέρνος τρόπος γραφής, που τον παρατηρούμε σε πολλούς σύγχρονους ποιητές, πεζολογία;
Πάντως το συγκηνισιακό αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται με αυτό το είδος γραφής, δεν υπολείπεται σε τίποτα από ποιήματα πιο “καταξιωμένων” ποιητών (με κείνο το μαχαίρι στο τέλος : τότε πια σταμάτησε ν’ αναρωτιέται αν κοιμάται. Ήταν απόλυτα σίγουρος γι’ αυτό.
Πάντως ας μη ξεχνάμαι το Σεφέρη “είναι ώρα να μιλήσουμε απλά”
ποίηση Κώστα Μόντη
Η μόνη λύση κύριε,
είναι να κάνεις τα βόλια να μη σκοτώνουν,
γιατί εμείς θα εξακολουθούμε οπωσδήποτε
να πυροβολούμε.
Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ
Είχε εν τέλει προσέξει
πως όσο προχωρούσε
τόσο χειροτέρευε η ΄κατάσταση
κι έτσι αποφάσισε να διακόψει στον άνθρωπο.
Ο ΘΕΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
Όμως Εγώ σε ποιο να πω εκείνο το “Θεέ μου” σας
σε ποιο να στενάξω εκείνο το “Θεέ μου” σας.
ΠΡΟΣ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ
(στον Πρέσβη της Κύπρου στην Ελλάδα με πολλή αγάπη)
Ελπίζω να μην τους βάλετε αύριο αντιμέτωπους
με τ’ όπλο στο χέρι
αυτούς που αγωνίστηκαν νυχτοήμερα
μ’ αγωνία και κίνδυνο
στα ερείπια των σεισμών
της Νικομήδειας και της Αθήνας
για να σώσουν εγκλωβισμένους “εχθρούς”.
ΑΥΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΟΝΤΗ, ΤΟΝ ΑΠΛΟΥΣΤΕΡΟ ΤΩΝ ΑΠΛΟΤΕΡΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΑΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΟΜΠΕΛ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΠΕΤΡΕΨΑΝ ΑΝΩΤΕΡΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ.
ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑ Κ. ΡΕΟΥΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΣΥΝΑΝΤΩ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΙΣΤΟΧΩΡΟ.
Καλησπέρα σας φίλοι, κύριε Ρεούση
“Άνευ”, Καλοκαίρι 2009, διάλεκτος
Θα με βρείτε
ΚΡΗΤΗ. Με το δεύτερο τεύχος της η κρητική «Fortezza» δείχνει να εξελίσσεται σε ένα περιοδικό ποικίλης πολιτιστικής ύλης, με αναφορά, φυσικά, στο μεγάλο νησί. Θέματα τρέχουσας ζωής, αλλά και αναδρομές στο πλούσιο πολιτιστικό παρελθόν του τόπου. Να ξεχωρίσω τη συνέντευξη της γυναίκας του αγγελικού Νίκου Ξυλούρη, της Ουρανίας, στην Ελένη Δ. Μπουχαλάκη, με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατο του σπουδαίου Ανωγειανού, καθώς και το κείμενο του Βαγγέλη Ψαραδάκη με πληροφορίες για τις κρητικές μαντινάδες. Στο τέλος αυτού του άρθρου μικρό απάνθισμα από προπολεμικές, μεταπολεμικές, σύγχρονες και άσεμνες μαντινάδες. Δείγμα από την τελευταία κατηγορία:«Δύναμη που ΄χει η κοπελιά στον αφαλό ΄πό κάτω, / βάζει το φίδι ζωντανό και βγάζει το ψοφάτο!». ”
Κώστας Ρεσβάνης, Τα Νέα, 1-3-10