Αγάπησα τα υγρά τοπία
όταν με βρήκαν σε αϋπνία
μέσα στις τρύπες βιβλίων βουβών
τούνελ βορείων δρόμων εθνικών
τούνελ από μάτια παιδιών
και γέλια σχολικών διακοπών
Κι ούτε ο δολοφόνος προβλέπω να πεθάνει
ούτε το χελιδονάκι μου γρήγορα φτάνει
Τούνελ από μάτια παιδιών
και τούνελ σχολικών διακοπών
προγραμματισμένα εντός Αθηνών
σε προβολή ατομικής ενεργείας
σε οθόνη-σανίδα σωτηρίας
παρωπίδα υγείας
κι έτσι δεν τον είδα
Κι ούτε ο δολοφόνος προβλέπω να πεθάνει
ούτε το χελιδονάκι μου γρήγορα φτάνει
Κι έτσι δεν τον είδα
γύρω στη δεκαετία του εξήντα
να δολοφονεί τις φωνές των πουλιών
με το σκουριασμένο ξυραφάκι των ποδιών
παλαιών φυματικών πριγκιπισσών
Κι ούτε ο δολοφόνος προβλέπω να πεθάνει
ούτε το χελιδονάκι μου γρήγορα φτάνει
Το σκουριασμένο ξυραφάκι των ποδιών
παλαιών φυματικών πριγκιπισσών
να χαράζει στις μορφές
των δεδομένων γωνιών της Λεωφόρου της Ελπίδας
στη φάση κάποιας άνισης παρτίδας
να τους αφήνει χρεωμένους ως το λαιμό
με σύγχρονες σακούλες σκουπιδιών
από σκοτωμένα αυτοκίνητα
από μπαλκόνια αχρησιμοποίητα
από ανοιχτές σαρκαστικές ταράτσες
από πόρτες κεντρικές ερμητικές
κι ούτε ο δολοφόνος προβλέπω να πεθάνει
κι ούτε το χελιδονάκι μου γρήγορα φτάνει
στις προβλήτες των αγρίων θαλασσών…
Εκεί που λίγοι άνθρωποι από χιόνια
κρατούν σφιχτά στα χέρια τους
θαμπά φωτιστικά μπαλόνια
σήματα πορειών ειδικών
κι ούτε ο δολοφόνος προβλέπω να πεθάνει
ούτε το χελιδονάκι μου γρήγορα φτάνει
στις προβλήτες των βορείων θαλασσών…
Εκεί που λίγοι άνθρωποι από χιόνια
κρατούν σφιχτά στα χέρια τους
θαμπά φωτιστικά μπαλόνια
σήματα πορειών ειδικών…
Είμαι τόσο εξαρτημένος από την
ουσία που λέγεται “ρίμα” που
το βρίσκω υπέροχο .Άσε που
μιλάει για πορείες …..!!!
Από την άλλη με εντυπωσίασε
το ιδιότυπο αμάλγαμα της
su-real/ομοιοκαταληξίας .
Δεσποινίς Λένα Πλάτωνος
θέλω να διαβάσω πολλά
ή μάλλον όλα τα ποιήματα σου .
Ήτανε το 85, τότε που στο ραδιόφωνο ανακαλύπταμε τη μουσική σαν αποκάλυψη. Τυχαία, αποσπασματικά, χωρίς υποδείξεις και πληροφορίες. Έτσι κάποιο απόγευμα άκουσα τους “Εμιγκρέδες της Ρουμανίας”. Δεν ήξερα ούτε την ερμηνεύτρια, ούτε από ποιον δίσκο, τίποτα. Μόνο αυτήν την αιθέρια σπαραχτική φωνή να τραγουδά “πόσο μ’ αρέσει ν’ ακούω τους ανθρώπους, ν’ ανεβαίνουν με το ασανσέρ και να μιλάνε ρουμάνικα”. Και μια μουσική περίεργη, γλυκιά, διακριτική, μαγευτική. Από κείνο το απόγευμα ανάμεσα στα σκληρά ροκ ακούσματα μου αναζητούσα στα τυφλά εκείνο το τραγούδι. Λίγο μετά άκουσα και τον “Μάρκο” το σκύλο, μαζί με το όνομα της Λένας Πλάτωνος και το δίσκο της “Γκάλοπ”. Δεν το αγόρασα ποτέ, ίσως γιατί δεν “έπεσα” ποτέ πάνω του. Πέρασαν πολλά χρόνια για να μάθω πως η Λένα Πλάτωνος ήταν η πρωτοπόρος της minimal electronica στην Ελλάδα. Ότι βγήκε απ’ το Χατζιδάκι, ότι μέλοποίησε Καρυωτάκη, ότι έπεσε στην αφάνεια κτλ. Το 2004 μου μίλησε γι’ αυτήν ο Χρονάς που την ξαναέφερε στο προσκήνιο. Μου ξαναήρθε στο μυαλό εκείνο το πρωτόγνωρο συναίσθημα της εφηβείας. Σήμερα με αφορμή την ανάρτηση μπήκα στο You Tube και πληκτρολόγησα “Λένα Πλάτωνος Εμιγκρέδες της Ρουμανίας”. Τόσο απλά.
Χωρίς να αποσύρω την πρώτη μου
απάντηση , έρχομαι να παραδεχθώ
την μερική μουσική γύμνια μου
και την άγνοια της ύπαρξης της
ως συνθέτριας εκτός από ποιήτρια .
Όμως χαίρομαι γι αυτό , αφού
πιστεύω πως ο υπερρεαλισμός
και οι δυνατότητες του
εξαντλούνται στην ποίηση.
Η μουσική έχει την δική της
δυναμική και πιστεύω δεν τον
ανέχεται (υπερρεαλ.)
Ποιος θυμάται τον Ξενάκη ??
Κύριε Παπαθανασίου ακολούθησα
τον δρόμο που υποδείξατε
εμμέσως πλην σαφώς και αφού
σπατάλησα αρκετό από τον χρόνο μου
ένιωσα ευτυχής για την άγνοια μου
http://www.youtube.com/watch?v=jFD7onAYlDg
Αφιερωμένο στον Τυρταίο…επειδή μιλούσαμε με τον Άκανθο, χθες βράδυ στην Ταβέρνα του Θωμά για τον Ξενάκη…Έγινες λοιπόν ο τρίτος που τον θυμάται!
Join the club, sailorman!
Το 91 ή 92 ο Χρονάς – ο οποίος επανέφερε στο προσκήνιο την Πλάτωνος!! κ.Παπαθανασίου μην λέτε τέτοια διαβάζει κόσμος…- έγραφε στο περιοδικό του ότι ο Ξενάκης είναι ένας ξιπασμένος τύπος που κατηγορεί παντού την Ελλάδα και ένας συνθέτης που υποδύεται τον πρωτοπόρο γράφοντας ακαταλαβίστικες μουσικές χωρίς νόημα.
Αγαπητέ Τυρταίε
δεν χρειάζεται να ψάχνεις σουρεαλισμό εκεί που δεν υπάρχει, ούτε να δηλώνεις καμία άγνοια. Το θέμα στη μουσική είναι απλό: να σ’ αρέσει, να σου μιλήσει. Τα ταξίδια της μουσικής είναι απρόβλεπτα, απλά κάποιοι είναι πιο πολυταξιδεμένοι και πιο περίεργοι. Μόνο που είσαι ανοιχτός άνθρωπος αυτό με κάνει να σε συμπαθώ περισσότερο.
Όσο για τον Ξενάκη σου συστήνω ένα ωραίο, ογκώδες βιβλίο απ’ τον Μάκη Σολωμό και τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια: Iάννης Ξενάκης-Το σύμπαν ενός ιδιότυπου δημιουργού. Συνοδεύεται κι από CD.
Αν θέλεις μπορώ να σου στείλω μουσικές του.
Αγαπητή Μάτα, έχω την εντύπωση ότι το “οδός πανός” το 2004 έκανε αφιέρωμα στη Λένα Πλάτωνος με μια συνέντευξη και κάποια άρθρα και το 2008 της κυκλοφόρησε cd. Μέχρι τότε δεν είχα ξανακούσει το όνομά της. Κι ο Al foster ξαναέβγαλε τον miles davies στο προσκήνιο μετά την επτάχρονη σιωπή του. Δεν είναι κακό.
http://www.poiein.gr/archives/5697/index.html
[για το φίλο Τυρταίο – σε κεντρικά δισκοπωλεία και ορισμένα βιβλιοπωλεία θα το βρεις]
«Ήτανε το 85, τότε που στο ραδιόφωνο ανακαλύπταμε τη μουσική σαν αποκάλυψη»
Κώστα, προσωπικά είχα την τύχη, φοιτητής να κάνω παρέα με το Δημήτρη το Συκιά…
Μην κοιτάς ας πούμε που από το 93 κυκλοφορεί το Τζαζ και Τζαζ, καμιά δεκαριά χρόνια πριν ένα από τα τότε γνωστά περιοδικά μουσικής έκανε γκάλοπ μέσω αλληλογραφίας για θέματα όπως: ποιος είναι ο καλύτερος δίσκος τζαζ; and the winner was: «the jazz singer» – the soundtrack – του Neil Diamond (!?!?!)
Όλα καλά και άγια με την τέχνη της Πλάτωνος
σήμερα όμως αποφυλακίστηκαν -έστω και με περιοριστικούς όρους- οι δολοφόνοι του Γρηγορόπουλου.
“Κι ούτε ο δολοφόνος προβλέπω να πεθάνει (στη φυλακή)
Ούτε το χελιδονάκι επιστρέφει..
Υ.Γ. Ακόμα και αν βγει η δικαστική απόφαση, κάποια χρονάκια θα περάσουν μέσα…
αυτή είναι η Ελλάδα λοιπόν,όλα παραβέπονται,όλες οι ποινές μειώνονται η δεν εκτελούνται αν υπάρχουν ”οι κατάλληλες προυποθέσεις”για ΄΄αναστολές”μόνο που αν αυτές οι αναστολές λαμβάνουν χώρα συνέχεια αφήνοτας δολοφόνους ατιμώρητες ,οι ηθικές δεν υπάρχουν,δολοφονία??μάλλον ατύχημα,λάθος στιγμή,έγκλημα??μα οχι άμυνα ήταν…έξάλλου δεν είναι δα η πρώτη φορά,είναι σαν να υπάρχει πια ένας ”εναλλακτικός” σωφρονισμός…
Καλέ μου φίλε Γιατρέ
Είμαστε δυό , είμαστε τρεις είμαστε
χίλιοι δεκατρείς !!! Μόνο που εγώ
έμαθα να κολυμπώ σε ωκεανούς
(μουσικούς ) και όχι ρυάκια .
Ευχαριστώ για το CHARISMA .
Ι am in the club !!
Μάτα όποιος διανοείται να
εκφράσει γνώμη για κακή μουσική
το λιγότερο είναι γελοίος .
Η μουσική σαν τέτοια δεν υπάρχει !!
Όλα τα είδη της , έχουν το αποδέκτη τους .
Κύριε Παπαθανασίου ζητώ και πάλι
συγνώμη , για την άγνοια μου
μα εάν δεν είναι υπερρεαλισμός
“μέσα στις τρύπες βιβλίων βουβών
τούνελ βορείων δρόμων εθνικών”
πείτε μου εσείς τι είναι ??
Πάντα είμαι ανοικτός στη μάθηση .
Χαίρομαι που συμφωνούμε σε ότι
αφορά , το ταξίδι της μουσικής .
Πληροφοριακά αναφέρω , πως
γι αυτό το ταξίδι , έχω πληρώσει
περίπου 18.000 εισιτήρια .
Φρονώ πως η παραίνεση σου
για το βιβλίο του Ξενάκη
θα πιάσει τόπο . Σε πρώτη
ευκαιρία θα γίνει κτήμα μου .
Φίλε Γιώργη Πρίμπα σ’ ευχαριστώ.
Φίλτατε Σπύρο Αραβανή
σαϊτιά στην καρδιά , ο προβληματισμός
σου .Αλλά εάν δεν με πιστεύεις
ρώτα και τον κ. Παστάκα .
Εάν δεν σπάσουμε τον συνεχή
προβληματισμό των στοιχειών
που μας περιβάλουν ,ΟΔΕΥΟΥΜΕ
προς Δαφνή μεριά !!!!
Γνωστή και μη εξαιρετέα ως προς την σαφή κινηση της μες στα καταγάλανα νερά της ατόφιας μουσικής θάλασσας με στιχάκια σαν και τούτα ,η κυρία Πλάτωνος μας σαγηνεύει από χρόνια.
Δεδομένω όμως ότι αναρτήθηκαν οι συγκεκριμένοι της στίχοι θα ήθελα να πω τούτο:
Είτε στην ποίηση είτε στην στιχουργία σαν ανάγνωσμα αυτό που μπορεί να καθηλώσει κάθε φορά τον αναγνώστη είναι η επιλεκτική υπεξαίρεση κάποιων δεδομενων του αναγνώσματος και η ταυτοποίηση αυτών με τα ενδότερα στοιχεία κίνησης της δικής του περιπέτειας.
Τια να μπορέσει να τον διεγείρει πλήρως -σαν ανάγνωσμα πάντα-είναι εξαιρετικά δύσκολο μιας και έννοιες όπως ο χρόνος ,ο τόπος ,η αίσθηση ,το αποτέλεσμα κ.α πρέπει να καταφέρουν να τον αφορούν “σύγκορμο” πράγμα που είναι κατά την γνώμη μου κάτι το εξαιρετικά δύσκολο.
Στην προκειμένη περίπτωση θα έλεγα ότι εκφράσεις του τύπου”σύγχρονες σακούλες σκουπιδιών” ή “ανοιχτές σαρκαστικές ταράτσες” ή αυτή ακόμη της “από πόρτες κεντρικές ερμητικές” αξίζουν πραγματικά τόσα πολλά και αφορούν τόσο σύγχρονα όλους εμάς που ανεβάζουν τον νου μας σε καρτέρια παρόχθια προκειμένου να τις δούμε κάποτε σαν νερά να κυλάνε..
Τα σέβη μου Κυρία μου
Υ.Γ Ως προς την σπόντα επικαιρότητας του Σπύρου και καθότιν μόλις πριν από λίγο το άκουσα κι εγώ εξοργισμένος, θυμήθηκα τις τόσες άλλες πια φορές που ξαναγίνηκε έτσι..
Τελικά Σπύρο άστα..Το παρελθόν σε αυτή την χώρα ,έχει ακόμη το άτιμο μπόλικο ακόμη μέλλον…
κ. Αραβανή η σημείωση σας ποιο νόημα έχει;
Ότι δεν υπάρχει Νόμος;
Ότι υπάρχει αλλά δεν εφαρμόζεται;
Ότι είναι άδικος;
Ότι εφαρμόζεται κατά περίπτωση;
Ή κάτι άλλο;
Αλλιώς μένουμε στη σημείωση της αποφυλάκισης η οποία προβλέπεται από τον Νόμο.
Μάτα Χάρι ο νόμος προβλέπει τους 18 μήνες ως ανώτατο όριο προφυλάκισης οπότε ναι! νομιμότατα αφέθησαν ελεύθεροι και κακώς τους έβαλαν (σε αντίθεση με το αίτημα της υπεράσπισης) περιοριστικούς όρους.
Ένας άλλος νόμος επίσης προβλέπει ότι αν η δίκη σου αναβληθεί 13 φορές αυτομάτως απαλλάσσεσαι. Από τη διάταξη αυτή έχουν ιδιαίτερα ευνοηθεί πολλοί που είχαν προσαχθεί σε δίκη για εμπορία ναρκωτικών. Οι χρήστες συνήθως είχαν μέχρι το πολύ μια αναβολή.
Ένας τρίτος νόμος επίσης προβλέπει ότι αν πάσχεις από νοσήματα όπως φυματίωση κλπ και να καταδικαστείς δε φυλακίζεσαι. Ρωτήστε σχετικά τον κ. Ψωμιάδη ιδιοκτήτη νυχτερινών κέντρων και το πώς γινόταν να κυκλοφορεί όντας καταδικασμένος δεκάδες φορές για κάθειρξη.
Ένας άλλος νόμος επίσης προβλέπει ότι αν εσύ (υποθέτοντας ότι δεν είσαι βουλευτής ή υπουργός) ή εγώ κλέψουμε το αδίκημα παραγράφεται μετά από (νομίζω) 20 χρόνια ενώ για μερικούς απλώς με τη διάλυση της βουλής ή την τήρηση κομματικής πειθαρχίας (που πολλές φορές έχει ταυτιστεί με τη μη-ψήφο κατά συνείδηση ή αλλιώς ασυνείδητη ψήφο).
Αν λάβουμε υπόψη μας δε ότι εδώ και δεκαετίες (ας πούμε από την εποχή που τα (αυτο)δωράκια είχαν ως μόνο ενδεχόμενο ελάττωμά το μέγεθος) το νόμιμο είναι και ηθικό μπορούμε να καταλάβουμε ότι ζούμε σε ένα παράδεισο νομιμότητας. Δεν κάνω πλάκα. Πιστεύεις, ας πούμε, ότι εκτός της Γερμανίας θα αποδοθούν πουθενά αλλού ευθύνες για τη μιζενς; Νομίζω ότι πάνε πάνω από δυο χρόνια που έχει σκάσει η υπόθεση και το μόνο που μάθαμε είναι που πήγε (γιατί οι ίδιοι το είπαν) το 0,7% της μίζας. Το υπόλοιπο 99,3% το ψάχνουν στους συνταξιούχους… και μάλλον το βρήκαν και θα το παρακρατήσουν!