`
Περιμένοντας την Ίριδα στην αμμουδιά, το μάτι του έπιασε μια κίνηση από απέναντι και είδε μία καινούργια Φωτεινή παρουσία να πλησιάζει.
«Είναι ο νέος σου Δάσκαλος. Ακούστηκε η φωνή της Ίριδας πίσω του. Ονομάζεται Intra [8], αντιπροσωπεύει το Στοιχείο του Αέρα, και θα σε πάρει μαζί του.»
Ο Ορφέας δεν πρόλαβε να πει ούτε μία λέξη και βρέθηκε ξαφνικά μέσα σε ένα μαύρο και πηχτό σκοτάδι.
«Χάος Δάσκαλε…»
«Μη φοβάσαι.»
«Ούτε να συστηθούμε δεν προλάβαμε.»
«Γιατί να συστηθούμε; Για να σπαταλάμε άσκοπη Ενέργεια; Αφού ξέρεις ότι είμαι ο Intra και ξέρω ότι είσαι ο Ορφέας. Ο σκοπός του ταξιδιού μας είναι να σου διδάξω διάφορες τεχνικές και πρέπει από όπου μπορώ, να κάνω οικονομία στην Ενέργεια, γιατί μου είναι πολύτιμη.»
«Μόνο μη σʼ ακούσει η Merkel [9].»
«Γιατί;»
«Αστειεύεσαι Δάσκαλε; Να ακούσει ότι διαθέτεις Ενεργειακά αποθέματα; Την έβαψες… Και για ποιο λόγο πρέπει να κάνεις οικονομία παρακαλώ;»
«Γιατί θα σου μάθω να κινείσαι σε Παράλληλους Κόσμους μέσα στο Χρόνο και αυτά τα μαθήματα κοστίζουν πολύ σε Ενέργεια. Όταν όμως αυτό θα το κάνεις κτήμα σου, θα μπορείς να πηγαίνεις όπου θέλεις και όποτε θέλεις.»
«Και έπρεπε να βρεθούμε πρώτα μέσα σʼ αυτή τη μαυρίλα;»
«Εγώ μπορώ να την εξαφανίσω άμεσα, αλλά το έκανα για σένα.»
«Με υποχρέωσες!»
«Από σένα εξαρτάται. Συγκεντρώσου σε κάτι που επιθυμείς πάρα πολύ και το σκοτάδι θα εξαφανιστεί.»
«Με βασανίζει ένα πολύ σπουδαίο ερώτημα.»
«Πες το μου!»
«Τι συνέβη εκείνο το βράδυ που πήγαινα στο Σούνιο; Μπορούμε να πάμε στο Σημείο του Extra Portal Venture?»
«Ναι, το δικό σου ήταν ένα Extra περιστατικό. Το πληροφορήθηκες ε;»
«Ε ναι! Θέλω να παρακολουθήσουμε όλο το σκηνικό σʼ εκείνη τη στροφή.»
«Δεν χρειάζεται να πάμε εμείς εκεί. Θα φέρουμε όλο το σκηνικό εδώ μπροστά μας. Εμείς απλά θα ανυψωθούμε και θα το δούμε από ψηλά.»
«Πω…πω! Πάλι στα ύψη θα βρεθούμε; Ζαλίζομαι…δεν μπορώ. Μα ούτε Home Cinema δεν έχετε εδώ; Είσαστε απαράδεκτοι.»
«Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις, είναι να είσαι αυστηρά συγκεντρωμένος όχι μόνο στην εικόνα, αλλά και στον εαυτό σου για να μπορείς να παραμένεις πάνω από το έδαφος. Πρέπει να προσέχεις, γιατί σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, οι πτώσεις μπορεί να αποβούν πολύ επικίνδυνες.»
«Έχω κενά όμως Δάσκαλε. Δεν τα θυμάμαι όλα. Χρειάζομαι λίγη βοήθεια.»
«Οδήγησέ με μέχρι εκεί που θυμάσαι…»
«Βρίσκομαι λίγο πριν το σημείο που συνέβη το περιστατικό. Έχω πρόβλημα με τα φλας που δεν ανάβουν και προσπερνάω με σβηστά τα φλας μία μηχανή με ένα ζευγάρι. Ξαναμπαίνω στη λωρίδα μου και πλησιάζοντας το σημείο στη στροφή, έχω την εντύπωση ότι βλέπω ένα περίεργο φως που όμοιό του δεν έχω ξαναδεί. Να… σαν κι αυτό που είναι παντού εδώ πέρα.»
«Ώραία! Άστο επάνω μου τώρα. Θα το πάρω από την αρχή για να έχεις τον ειρμό. Εντάξει;»
Ξαφνικά ο Ορφέας ένοιωσε ένα πολύ δυνατό τράνταγμα σε όλο του το σώμα και ταυτόχρονα ένοιωσε να λούζεται από μία εκτυφλωτική λάμψη που εξαφάνισε το σκοτάδι, ενώ ένας εκκωφαντικός θόρυβος κεραυνού έσκισε τον αέρα που όμως έδωσε σχεδόν αμέσως τη θέση του στην απόλυτη σιωπή. Μέσα από αυτή τη σιωπή ήρθε στʼ αυτιά του ο θόρυβος από τη μηχανή του αυτοκινήτου πάνω στην άσφαλτο, ενώ το γεμάτο φεγγάρι που έκανε την εμφάνισή του φώτισε την εικόνα.
«Ναι! Με …βλέπω! Μια χαρά πάω!»
Το αυτοκίνητο κινούνταν στη δεξιά λωρίδα χωρίς να τρέχει με μεγάλη ταχύτητα και η κίνηση στο δρόμο ήταν μηδαμινή.
«Κοίτα Δάσκαλε, σου είπα ότι είχα πρόβλημα με τα φλας. Δεν άναβαν τα φλας και είχα σταματήσει πιο πριν, για να τσεκάρω τι συμβαίνει.»
«Ξέρεις Ορφέα… μπορεί να έφταιγε και το ρελέ από τις ασφάλειες…»
«Δεν αποκλείεται. Κοίτα όμως… βλέπεις εδώ τη μηχανή με το ζευγάρι; Να κοίτα…προσπερνάω χωρίς φλας.»
Ο Ορφέας προσπέρασε τη μηχανή με το ζευγάρι και πλησιάζοντας στη μοιραία στροφή, αντιλήφθηκε τα φώτα ενός άλλου αυτοκινήτου. Ήταν ένα πούλμαν που πλησίαζε από την αντίθετη κατεύθυνση, αλλά η στροφή δεν είχε ορατότητα. Το πούλμαν την πήρε ανοιχτά και βρέθηκε στη λωρίδα του Ορφέα που τυφλώθηκε από τα φώτα. Ο οδηγός του πούλμαν βλέποντας το Ι.Χ. αυτοκίνητο μπροστά του σε απόσταση μερικών δεκάδων μέτρων, προσπάθησε να φρενάρει, αλλά ήταν ήδη αργά. Με τη μετωπική αναπόφευκτη, δεν είχε επιλογές. Έκοψε το τιμόνι δεξιά, έπεσε πάνω στη μπάρα, την έσπασε και βρέθηκε στο κενό. Το αμάξι πέταξε στον αέρα, ο Ορφέας τινάχτηκε έξω, αλλά το αυτοκίνητο διαγράφοντας την τροχιά προς τη θάλασσα …εξαφανίστηκε εντελώς ξαφνικά σα να το ρούφηξε κάτι! Οι επιβάτες του πούλμαν βγήκαν έξω φωνάζοντας, χειρονομώντας και ψάχνοντας για το εξαφανισμένο αμάξι. Δεν έμειναν όμως πολύ. Μια κοπέλα που χτύπησε το κεφάλι της από το απότομο φρενάρισμα, ήταν σε σοβαρή κατάσταση και αναγκάστηκαν να φύγουν για το πλησιέστερο νοσοκομείο.
«Θα πρέπει βέβαια Δάσκαλε, να σου πω ότι συνέβη και κάτι περίεργο.»
«Τι περίεργο;»
«Όσες φορές χρειάστηκε να πατήσω το γκάζι, το αυτοκίνητο δεν αύξησε ταχύτητα. Λειτούργησε όμως κανονικά επάνω στη στροφή, ακριβώς τη στιγμή που έκοψα το τιμόνι δεξιά. Όλες τις υπόλοιπες φορές, ήταν σαν κάτι να το κρατούσε για να με καθυστερήσει επίτηδες. Δηλαδή, τώρα που το βλέπω και το σκέφτομαι, αν το αμάξι γκάζωνε και αν δεν είχα αυτή την καθυστέρηση που σταμάτησα για να τσεκάρω τα φλας, θα είχα περάσει τη στροφή πριν μου την πέσει το πούλμαν. Καταλαβαίνεις;»
«Εγώ Ορφέα δεν χρειάζεται να καταλάβω, γιατί ξέρω. Το θέμα είναι να καταλάβεις εσύ επιτέλους.»
«Τι να καταλάβω; Τι ξέρεις; Αααααααα… μάλιστα! Κατάλαβα! Εσείς δημιουργήσατε όλο αυτό το σκηνικό. Και τα φλας που δεν άναβαν και το αμάξι που δεν γκάζωνε για να καθυστερήσω… Τι σημαίνουν όλα αυτά; Γιατί όλα αυτά αγαπητέ μου Intra?»
«Γιατί σε διαλέξαμε Ορφέα. Σε διαλέξαμε και σε θέλαμε με κάθε τρόπο. Δεν έπρεπε με τίποτα να επιτρέψουμε να σε πάρουν από μας οι SuNe [10].»
«SuNe? Ποιοι είναι πάλι αυτοί; Καινούργιο φρούτο; Βρε δεν πάτε στο διάολο κι εσείς κι αυτοί; Τι θα πει με διαλέξατε; Εμένα με ρωτήσατε;»
«Μα νομίζεις ότι έχουμε δυνατότητες επιλογής; Τουλάχιστον εσύ, δεν είχες καμία!»
«Ε και βρήκατε τώρα; Ας με διαλέγατε άλλη μέρα.»
«Γιατί; Τι διαφορά είχε το “τώρα” σου από το “μετά” σου;»
«Ε ήθελα να πάω στην ΙΚΕΑ μεθαύριο.»
«Χαχα… Πλάκα έχεις!»
«Δεν έχω καθόλου πλάκα! Απλά είσαστε ηλίθιοι!»
«Ορφέα μην εκνευρίζεσαι γιατί θα πέσεις.»
«Βρε δεν πας στο διάολο που θα μου πεις να μην εκνευρίζομαι και ότι θα πέσω; Δηλαδή τώρα σε νοιάζει που θα πέσω; Ωχ… πέφτωωωωω….»
Από τα νεύρα του έχασε τον έλεγχο, το σκηνικό εξαφανίστηκε και ένοιωσε να τον τραβάει μια ρουφήχτρα. Αισθάνθηκε τα μαλλιά του να ανεμίζουν από την ταχύτητα της πτώσης. Ήταν στο κενό και έπεφτε προς το έδαφος. Τη στιγμή που υποτίθεται ότι θα χτύπαγε με δύναμη στο έδαφος, έκανε με το κορμί του έναν ελιγμό και προσγειώθηκε απαλά δίπλα στη λίμνη με όλη του την άνεση.
«Πσσς….. Καλά ε; Αετός έχω γίνει. Και που ʽσαι ακόμα.»
`
Σημειώσεις
[8] Ινδική Θεότητα των Ανέμων
[9] Angela Dorothea Merkel, Γερμανίδα Πολιτικός
[10] Υπέρ Αρνητικοί: Super Negative
`
* Το Απόσπασμα είναι από το Κεφάλαιο 9 του βιβλίου
****
`
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
`
Ο Γιώργος Μπιλικάς, γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Θεωρία Μουσικής & Κιθάρα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος ροκ σχημάτων στις δεκαετίες 70 και 80, με πιο γνωστά τους “Τέσσερα Τέταρτα” & “Θαρσείν Χρει”. Από το 1992 έως το 2009, ασχολήθηκε με την παραγωγή και μουσική επιμέλεια ραδιοφωνικών εκπομπών, με την ηχοληψία και την πρωτότυπη μουσική επένδυση τηλεταινιών, ντοκιμαντέρ και ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους. Αρθρογραφεί σε μόνιμη στήλη του www.musicheaven.gr είναι μέλος της Συντακτικής του Ομάδας. Εκδοτικά, συνεργάζεται με τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές. Τον Οκτώβριο του 2012 κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο “Heaven Adventures” και τον Μάρτιο του 2013 συμμετείχε με ποιήματα στην Ανθολογία “Όνειρα των Μύθων”. Το “No. 9” είναι το δεύτερο μυθιστόρημά του, που κυκλοφορεί.
