Ξεκινάμε σήμερα να παρουσιάζουμε (με αλφαβητική σειρά) τους νικητές του Α΄Διαγωνισμού Μελοποιημένης Ποίησης που διοργάνωσαν το ΠΟΙΕΙΝ, ο Μετρονόμος και το www.musicheaven.gr
Ανδρέας Εμπειρίκος
ΚΛΩΣΤΗΡΙΟΝ ΝΥΚΤΕΡΙΝΗΣ ΑΝΑΠΑΥΛΑΣ
από την Υψικάμινο 1935
εκδόσεις Άγρα (11/1995)
Είμεθα όλοι εντός του μέλλοντός μας. Όταν τραγουδάμε τραγουδάμε εμπρός στους εκφραστικούς πίνακες των ζωγράφων όταν σκύβουμε εμπρός στα άχυρα μιας καμμένης πόλεως όταν προσεταιριζόμεθα την ψιχάλα του ρίγους είμεθα όλοι εντός του μέλλοντός μας γιατί ό,τι και αν επιδιώξουμε δεν είναι δυνατόν να πούμε όχι να πούμε ναι χωρίς το μέλλον του προορισμού μας όπως μια γυναίκα δεν μπορεί να κάμη τίποτε χωρίς την πυρκαγιά που κλείνει μέσα στη στάχτη των ποδιών της.
Όσοι την είδαν δεν στάθηκαν να ενατενίσουν ούτε τα συστρεφόμενα κηπάρια ούτε την ευωχία των μαλλιών που λατρεύτηκαν ούτε τα σουραύλια των εργαστηριακών μεταγγίσεων από μια χώρα σε φλέβες κόλπου θερμού προστατευομένου από τα εγκόσμια και τα μελτέμια της κυανής ανταύγειας λιγυρών παρθένων.Είμεθα όλοι εντός του μέλλοντος μιας πολυσύνθετης σημαίας που κρατεί τους εχθρικούς στόλους εμπρός στα τείχη της καρδιάς μου κατοχυρώνοντες ψευδαισθήσεις πιστοποιούντες ενδιάμεσες παρακλητικές μεταρρυθμίσεις χωρίς να νοηθή το αντικείμενον της πάλης. Στιγμιότυπα μας απέδειξαν την ορθότητα της πορείας μας προς τον προπονητήν του ιδίου φαντάσματος της προελεύσεως των ονείρων και του καθενός κατοίκου της καρδιάς μιας παμπαλαίας πόλης. Όταν εξαντληθούν τα χρονικά μας θα φανούμε γυμνότεροι και από την άφιξι της καταδίκης παρομοίων πλοκαμιών και παστρικών βαρούλκων γιατί όλοι μας είμεθα εντός της σιωπής του κρημνιζομένου πόνου στα γάργαρα τεχνάσματα του μέλλοντός μας.
Η ηχογράφηση του Ανδρέα Εμπειρίκου αποτελεί μέρος της συλλογής “Ο Εμπειρίκος διαβάζει Εμπειρίκο”.
Μουσική σύνθεση και μίξη: Περικλής Αγιανόζογλου (Peri Ayan
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Περικλής Αγιανόζογλου (Peri Ayan) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987.
Είναι απόφοιτος του τμήματος Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου (2010). Έχει κάνει μαθήματα κλασικής κιθάρας στο Ωδείο “Μ. Καλομοίρης” για 3 χρόνια και ηλεκτρικής για 7 χρόνια. Φοίτησε στη σχολή σχεδίου Πλάκα την περίοδο 2002- 2004.
Είναι ιδρυτικό μέλος των μουσικών συγκροτημάτων “Mani Deum”, “Verbotene Reinheit”, “Wandervogel” και “Lady Death Mr. Lie”. Συμμετείχε σε διάφορα θεατρικά δρώμενα ανά περιόδους ως μουσικός ή σκηνοθέτης με πιο πρόσφατη την παράσταση «Χωματερή» (2011) της ομάδας Void, της οποίας αποτελεί και ιδρυτικό μέλος.
Έχει ασχοληθεί εντατικά από το 2005 μέχρι σήμερα με visual art installations (εγκαταστάσεις), συμμετέχοντας σε φεστιβάλ του Ιονίου Πανεπιστήμιου και του Τμήματος Καλών Τεχνών με τις εγκαταστάσεις του. Επίσης ασχολείται με τη σκηνοθεσία και τα οπτικά εφέ με πιο πρόσφατη δουλειά του την ταινία μικρού μήκους “Τα Εναντίον Εαυτού” (2010).
Έξοχο! Εύγε, κ. Περικλή Αγιανόζογλου.
Με προβληματίζει και η περίπτωση
ELECTRIC LITANY “TEAR”
http://www.youtube.com/watch?v=9J52GgKeUfI
Μάλλον, αυτή η σύνθεση οδηγεί πιο πέρα τους καθιερωμένους τρόπους προσέγγισης της σχέσης ποίησης και μελοποίησης. Οι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου [«Η σονάτα του σεληνόφωτος»]
εισάγουν, επακολουθεί ως σχόλιο η σύνθεση ποίησης και μουσικής ενός αγγλόφωνου συγκροτήματος, με ώριμο νεαρό έλληνα εμψυχωτή. Αναμένω τους πιο προσεκτικούς φίλους μελετήτες και ακροατές.
Αν ο Ρίτσος ήταν εκκλησία ο Γιώργος ο Μύαρης θα ήταν ο ιερέας της. Έλεος πλέον Γιώργο. Φτάσαμε στο σημείο όπως λέει και ο ποιητής Κώστας Ρεούσης να ασχολούμαστε με τους πεθαμένους σαν να είναι ζωντανοί και με τους ζωντανούς σαν να είναι πεθαμένοι. Όποιος δεν μπορεί να ασχοληθεί με το καινούριο ασχολείται με το παλιό. Και καλά κάνει αφού τόσο ξέρει τόσο μπορεί. Άσε να μη μιλήσω καλύτερα για το πανεπιστήμιο Κύπρου. Ασχολούνται με τον Νεοελληνικό διαφωτισμό, τον Ρήγα, τον Παλαμά και δεν συμμαζεύεται. Μοιάζουν με τις μύγες που αποθέτουν τα αυγά τους κι αυτά γίνονται προνύμφες πάνω στα κουφάρια των νεκρών ποιητών. Υπάρχει πολλή δυσωδία αλλά τι να καταλάβουν οι πτωματοφάγοι. Πρέπει μέσα στο στο στομάχι τους να υπάρχουν τα κατάλληλα ένζυμα που εξουδετερώνουν τις επικίνδυνες τοξίνες. Κι όταν ξεμπερδέψουν με το πρώτο κουφάρι πηγαίνουν στο επόμενο.
Χε,χε! Επιτυχώς με «στολίζεις», φίλε Γ.Καλοζώη! *Περιορίστηκα, ευτυχώς, σ’ ένα σχόλιο-υπόθεση εργασίας εν τη γενέσει: το θέμα ήταν για τη σχέση ποίησης-μελοποίησης-μουσικής. Επιθυμούσα περισσότερο να στρέψω την προσοχή στο, ας πούμε, ιδιόμορφο στοιχείο της μουσικής/τραγουδιστικής αξιοποίησης στίχων του Γ. Ρίτσου από ένα διεθνές νεανικό μουσικό συγκρότημα. * Έπρεπε να είχα προσέξει και να αξιοποιήσω την ανάρτηση του ΠΟΙΕΙΝ με ποίηση Ghazal Mosadeq και μουσική Michail Palaiologou [3.12.11]. * Κατάφερα όμως και προέκυψε μια γραπτή παρέμβασή σου. Κι αυτό είναι σημαντικό για τους φίλους- μας του ΠΟΙΕΙΝ. * Επί της ουσίας είμαι έτοιμος να συνομιλήσω γύρω από τα σοβαρά φιλολογκά θέματα που λακωνικά θίγεις. * Για τα του Πανεπιστημίου, στους κυρίους και κυρίες του εν λόγω ιδρύματος.
Ακόμη και ο Ν.Καρούζος [«Η ορθοδοξία»] ως γεραρό λευίτη με είδε:
«Γλυκό που είναι το σκοτάδι στις εικόνες των προγόνων
(…)βαθιά το ελέησον απ’ τους άυλους βράχους (…)
Ο παπα-Γιώργης τυλιγμένος τ’ άσπρο του φελόνι
καλός πατέρας και καλός παππούς με το σιρόκο στη
γενειάδα
χρόνια αιώνες χρόνια και νιάτα πόχει η ομορφιά!…»
To αποτέλεσμα της δουλειάς του κυρίου Περικλή Αγιανόζογλου είναι όμορφο. Η φωνή του Ανδρέα Εμπειρίκου και το ποίημα προβάλεται και περιβάλεται
άρτια απο το ηχιτικό τοπίο που δημιουργεί ο συνθέτης. Έχω όμως μια μικρή ένσταση. Δεν πρόκειται για μελοποίηση αλλά για υπόκρουση. Η βασική ιδέα της μελοποιημένης ποίησης (όπως την ξέρουμε απο τον Σούμπερτ, τον Ούγκο Βόλφ, αλλα και τους Δικούς μας Καλομοίρη, Χρήστου, Θεοδωράκη, Μικρούτσικου και τόσους άλλους) δηλαδή μια ή περισσότερες φωνές να τραγουδούν (τονίζουν) το στίχο συνοδεία μουσικής (είτε απλα΄πιάνο στη παραδοσιαλκή φόρμα του Lied, είτε ορχήστρα με φυσικά ή ηλεκρονικά όργανα) εδώ δεν υπάρχει. Οπότε δεν πρόκειται για μελοποίηση. Θα μου πείτε οτι η μουσική υπάρχει για να επαναερμηνευσει το ποιητικό λόγο. Ναί και το κάνει καλά αλλά αυτός ακριβώς είναι ο ορισμός της υπόκρουσης.
Όπως και να’ ναι βέβαια το όλο αποτέλεσμα είναι όμορφο. Απολαυσα τη μουσική και το λόγο και τη φωνή του Ανδρέα Εμπειρίκου που είναι ένας απο τους poetic Heros των νεανικών και όχι μόνο χρόνων. ευχαριστώ και συγχαρητήρια.
Θα μου πείς και πως θα γινόταν μελοποίηση με το παραδοσιακό τρόπο στο συγκεκριμένο ποίημα.
Ουτε ο Σουμπερτ…
Οπότε αποσύρω την ένσταση μου και εύχομαι ολόψυχα και πάλι τα συγχαρητήρια μου
Δεν μπορούν και ούτε είναι απαραίτητο να μελοποιούνται όλα τα ποιήματα, και το συγκεκριμένο δεν γίνεται να μελοποιηθεί με την ένοια του τραγουδιού.
Ακριβώς γιά αυτο τον λόγο, θεωρώ άστοχη την συγκεκριμένη επιλογή γιά τον συγκεκριμένο διαγωνισμό,εκτός του ότι ακυρώνει και μέρος των κανόνων ώς όρους γιά τον διαγωνισμό, με την ένοια ότι ήδη είχε δισκογραφηθεί αυτη η δημιουργία, πράγμα άδικο γιά τους υπόλοιπους συμετέχοντες.
Γιάννη, εξαρτάται πώς ορίζει ο καθένας την έννοια “μελοποίηση” και τραγούδι.
Αν μιλάμε με όρους δεκαετίας ’60 τότε ναι, δεν είναι μελοποίηση. Αν μιλάμε με σύγχρονους όρους, είναι μια χαρά.
Η δημιουργία, όπως συμμετείχε στο διαγωνισμό, δεν εχει δισκογραφηθεί συνεπώς είναι εντός των ορίων του.
Τις απόψεις πάντως τις αναπτύξατε και στο musiheaven, δεν ξέρω γιατί επαναλαμβάνεστε.
Αν θέλετε επίσημη απάντηση στα ερωτήματά σας στείλτε επίσημη επιστολή στο http://www.poetrymusic.gr και στο επίσημο mail του διαγωνισμού.
Εγώ εδώ απάντησα, προσωπικά, δεν εκπροσωπώ την επιτροπή, θέλω να το ξεκαθαρίσω.
Κύριε Αραβανή, επανάληψη υπάρχει όταν απευθύνεται κάποιος στο ίδιο μέρος και στα ίδια μέλη.
Μήπως βρισκόμαστε εδω στο MusicHeaven και δεν το έχω καταλάβει;
Oσο γιά τη τοποθέτησή σας περί δεκαετίας 60,διαφωνώ εντελώς.όμως σέβομαι την γνώμη σας.
Εννοούσα οτι έχετε, καλώς και με κάθε δικαίωμα, μια ένσταση, δεν χρειάζεται να την προωθείτε παντού για να λάβετε μια απάντηση.
Αν θέλετε μια απάντηση από την επιτροπή, στείλτε την επίσημα, αυτό σας εξηγώ.
Δεκτό κύριε Αραβανή…απλά το σημείο αυτής της σελίδας… “Θα ήθελα να μάθω τη γνώμη σας”,σύμφωνα με τα λόγια σας, δεν πρέπει να υπάρχει.
Θα μιλάμε απευθείας με την επιτροπή απο εδω και εμπρός!!
Αφαιρέστε το.