Ερμηνευτές: Δημήτρης Ψαριανός, Δημήτρης Κοντογιάννης-Ελευθερία Αρβανιτάκη, Χρονολογία Α’ έκδοσης, 1982, Lyra
Περιεχόμενα:
1. Η ΟΜΟΝΟΙΑ (3:11′)
2. ΚΛΕΙΣΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ (2:34′)
3. Ο ΣΑΛΟΝΙΚΙΟΣ (2:59′)
4. ΟΧΙ ΜΑΖΙ (3:26′)
5. ΤΟ ΝΟΙΩΘΩ ΤΩΡΑ (3:34′)
6. ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ (3:27′)
7. ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΕΡΧΟΜΕΝΩΝ (3:33′)
8. ΛΑΪΚΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ (3:52′)
9. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΙΑ (3:55′)
10. ΜΕΙΝΕ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ (3:31′)
11. ΤΑΤΟΥΑΖ (3:28′)
Μείνε κοντά μου
Μείνε κοντά μου απόψε, η νύχτα είναι το παν
η νύχτα είναι μαχαίρι γι αυτούς που αγαπάν
Μες το σκοτάδι νοιώθω καυτό το σώμα σου
το ψάχνω το χαϊδεύω φiλώ το στόμα σου.
Το αδειανό κρεβάτι φρικτό μαρτύριο
κοντά μου δεν θ’ ακούσεις το σιωπητήριο.
Πάτα το μηχανάκι για τη μονάδα σου
εγώ θα ‘μαι για πάντα η φιλενάδα σου.
Σαν έρχεται η μέρα βλέπω το ρήμαγμα
την αδειανή ζωή μου και το ξετίναγμα.
Μείνε κοντά μου απόψε έστω για μια φορά
και το πρωί λεβέντη μου βγες στην αναφορά.
Όχι μαζί
Μην περπατάς μαζί μου να μη σε γράψουνε
με ξέρουνε στην πιάτσα και θα σε κάψουνε
περπάτα το κατόπι πάνω στα βήματα
εγώ από σένα φως μου δε θέλω χρήματα.
Γυρνάω και σε βλέπω κι αναστατώνομαι
αν είσαι όπως δείχνεις εγώ σκοτώνομαι.
Δεν θέλω να μας δούνε μισώ το μάτι τους
εγώ ποτέ δεν είπα για το κρεβάτι τους
Περπάτα κι ακολούθα μάθε το σπίτι μου
να έρχεσαι μονάχος αποσπερίτη μου
κι όταν χτυπάς την πόρτα μες στα μεσάνυχτα
τα παραθύρια μου όλα θα ‘ναι ορθάνοιχτα.
Κέντρο Διερχομένων
Δίπλα το λιμάνι, πίσω τα σφαγεία
πέρα στην πλατεία, άδεια καφενεία.
Όλη μέρα μπρός μου ο σταθμός των τραίνων
άλφα-μι στην πύλη κέντρο διερχομένων.
Φουλ λεωφορεία φεύγουν μεσ’ τη σκόνη
πίσω μας καράβια, “ελευθέρα ζώνη”.
Μαύρο καλντερίμι, κόκκινο φουστάνι
σταγαφε τα φράγκα κείνο το τσογλάνι.
Πάμε για καφέδες πέρα στη Ραμόνα
έχω να λαβαίνω από μια πατρόνα.
Άφησε τα φώτα, κρύψου στο σκοτάδι
ξέχασε τα πάντα όπως χτες το βράδυ.
Είναι όμορφοι οι στίχοι. Μόνο κάποιες λέξεις έχουνε άρωμα παλιό και με ξενίζουν, υποθέτω βέβαια ότι τα τραγούδια έχουν γραφτεί πριν από το 1982. Λέει κανείς “πατρόνα” σήμερα; “αποσπερίτη μου”; Υπόσχεται κανείς “για πάντα” ; Κατά τ’ άλλα, ρυθμός, ρίμα, νοήματα, μου φαίνονται πολύ όμορφα.
Η απλότητα, το θέμα που ”κλείνει” στα γρήγορα
απ’ τη πρώτη κιόλας στροφή, οι εικόνες αλλά
και η ιστορία, η διήγηση, ο μύθος, είναι και πρέπει να είναι τα χαρακτηριστικά του καλού στιχουργήματος.
Και βέβαια η αλήθεια, το βίωμα αυτο που χαρακτηρίζει τους ρεμπέτες, τους μπλουζίστες, το δημοτικό τραγούδι αλλά και γενικά κάθε μεγάλη τέχνη.
Οι στίχοι του Ιωάννου τα έχουν όλα αυτά.
και τα τραγούδια αυτά με την μουσική και ενορχήστρωση του Μαμαγκάκη δικαίως έχουν αντέξει στο χρόνο και ανήκουν στα λίγα εκείνα τραγούδια που όλοι σεβόμαστε, τραγουδάμε και
διασκεδάζουμε.
Και λέω λίγα γιατί είναι λίγα.
Σ’ αυτές τις τηλεοπτικές εκπομπές γλεντιου του Σαββατοκύριακου αν καθήσει κανεις να παρακολουθήσει θα ακούσει ξανά και ξανα τα ίδια και τα ίδια.
Κακό αυτό θα μου πείτε, όχι πρόκειται για υπέροχα τραγούδια, αλλά το ταλέντο δεν έλειψε ποτέ από τους Έλληνες, και σήμερα γράφονται υπέροχα τραγούδια αλλά δεν θα ακουστούν ποτέ
γιατί όπως προέβλεψε κάποτε ένας μεγάλος ποιητής, όλα πια σκεπάστηκαν απο μια τεράστια εικόνα.
Κι εδώ και ‘κεί μόνο κάποιες μικρές σχισμές.
Απο αγρια αγκάθια ίσως ή απο κάποιους αμετακίνητους μυτερούς βράχους , οπου αχνοφέγγει το μουντό φώς απο ερωτικές κάμαρες σαν αυτές του Ιωάννου και σιγομουρμουρίζουν λέξεις απο το μαγικό λεξιλόγιο του παραμυθιού κι απ’ το συλλογικό ασυνείδητο ενος λαού που δε μπορεί, δεν γίνεται να χάθηκε.
”Περπάτα κι ακολούθα μάθε το σπίτι μου
να έρχεσαι μονάχος αποσπερίτη μου”
Και βεβαίως πέρα από τη μουσική και το στίχο να θυμίσουμε οτι τραγουδά ο Δημήτρης Ψαριανός, ένας σπουδαίος τραγουδιστής και ένα σπουδαία χαμένο ταλέντο…
γιατί όπως προέβλεψε κάποτε ένας μεγάλος ποιητής, όλα πια σκεπάστηκαν απο μια τεράστια εικόνα.
Εννοείτε προφανώς το “όλα τηλεόραση” του Σεφέρη, από το τετράδιο γυμνασμάτων Β αν θυμάμαι καλά. Δεν ξέρω, έχετε δίκιο σε πολλά
αλλά ας μην είμαστε τόσο απαισιόδοξοι, τι λέτε;
Εξάλλου, ακόμη κι ο ίδιος ο Ιωάννου γράφει ακόμα, και γράφει πολύ καλά. Δεν χάνεται το συλλογικό ασυνείδητο, ούτε οι ομάδες αντίστασης, πιστεύω…
Σοφία μάλλον έχεις κάνει ένα λάθος ή εγώ δεν κατάλαβα. Ο στιχουργός του δίσκου είναι ο Γιώργος Ιωάννου.
Αναφερόμουν σε ένα σχόλιο του Γιώργου Χειμωνά, που έιχα διαβάσει κάποτε.
Αλλά θα ξανακοιτάξω το Σεφέρη, ευχαριστώ.
Είμαι φύσην αισιόδοξος άνθρωπος.
Λίγο ευαίσθητος στα μουσικά πράγματα ίσως.
Απλά καταγράφω οτι βλέπω.
Δεν ξέρω κ. Βλαχάκη, μπορεί να είχε γράψει κάτι και ο Χειμωνάς, δεν το έχω υπόψιν. Με την ευκαιρία πάντως φτιάχνετε πολύ ωραία κοσμήματα. Δυστυχώς για τη μουσική σας δεν μπορώ να έχω άποψη.
Σπύρο μάλλον έχεις δίκιο, μπέρδεψα τον Οδυσσέα Ιωάννου που γράφει σήμερα με τον Γιώργο Ιωάννου! Χίλια συγγνώμη.