Ούτε ένα βραβείο
Ούτε ένα βραβείο σε μένα οι τσίφτες των κλικών. Στο

διάολο.

Τά’ δωσαν όλα στους δικούς τους και σε μένα

“πρέπει να προσεχτεί ο Υφαντής” και τέτοια πούστικα.

Όμως ένα βραβείο το’ θελα ρε αδερφέ.

Το’ θελα να το πάω στη μάνα μου και να της κάνω τον

σπουδαίο.

Το κέφι της

Καθώς το IBIZA μας πήγαινε στη θάλασσα,
με των παιδιών την ιδιότυπη εκείνη προφορά που’ χουν
οι ξένες
μου είπε η Ελένα ανεμίζοντας
τη φούστα πάνω απ’ τη διχάλα των ποδιών της:

“Γιάννη τι ευτυχία είν’ αυτή!
Τι όμορφα περνούμ’ εμείς οι τέσσερις!”
“Ποιοι τέσσερις;” τη ρώτησα. Κι απάντησε αμέσως:
“Εγώ κι ο πούτσος σου, εσύ και το μουνί μου”.

Έρημη Χώρα

Σάρκας απόλαυση ανάμεσα σε ψάρι της Αλάσκας αχνιστό
γαρίδες του Παλέρμου, μανιτάρια και τζατζίκι ελληνικό.
Κι ένα ποτήρι μπίρα Bolaur.
Κ’ ύστερα μαλακία στο κρεβάτι σου
γιατ’ είσαι αλίμονο μονάχος σου στο Μόναχο
την ίδια ώρα που αμέτρητες γυναίκες
που ζουν κι αυτές μονάχες τους στο Μόναχο
στενάζουν αγκαλιάζοντας τον Άγιο Δονητή
γιατί απόκαμαν να παίρνουν το Θεό
στον αριθμό 0+ ∞ + χάος
και να μην παίρνουνε απόκριση καμμιά.
Στενάζουν αγκαλιάζοντας τον τεχνητό φαλλό
χωρίς να ξέρουν που ο Θεός ενσαρκωμένος
γυρίζει ολομόναχος στο Μόναχο,
με κινητό όπου καμμιά τους δεν τον παίρνει,
αφού καθώς είναι καινούργιος εμιγκρές
τον αριθμό του ούτε ο Πάπας δεν τον ξέρει.

Τηλεφωνώ στους φίλους
Στη Ναυσικά Γκράτζιου

Τηλεφωνώ στους φίλους’ όλοι εργάζονται.
Σ’ αυτό τον κόσμο ρε γαμώ το δηλαδή
μόνο εγώ κι ο Ήλιος τεμπελιάζουμε;

Το που μου κλέψαν το μπουφάν

Το που μου κλέψαν το μπουφάν δεν είναι τίποτα,
κι ο κλέφτης του ας είν’ ευλογημένος.
Όμως σαν κάνει ψύχρα και μου λείπει
(δεν έχω ένα δεύτερο μπουφάν) όταν κρυώνω
ίσως να ρίξω κάμποσους χριστούς και παναγίες.
Γιατί κι ο κλέφτης πρέπει (ρε γαμώ το)
να ‘ναι ένας σοφός,
να ‘χει αίσθηση του δίκαιου, να κλέβει αυτόν που πρέπει.

Του Έρωτα

Του έρωτα
πρέπει να του δινόμαστε γυμνοί
όπως δινόμαστε στον ύπνο και στο θάνατο, γιατί
ο έρωτας θαρρώ είναι η μόνη
μεταλαβιά
αιωνιότητας∙ ο έρωτας
είναι η λύτρωση του τέλειου χορού, είναι
η αγαλλίαση
του Καιρού.

Ο Γιάννης Υφαντής γεννήθηκε σύμφωνα με την επιθυμία του στη Ραΐνα (κοιλάδα της Αιτωλίας). Σπούδασε γεωργία, κτηνοτροφία, κυνηγετική** και ιππευτική τέχνη, αστρονομία και υφαντική. Στα 22 του εγκατέλειψε τα νομικά για να μελετήσει απερίσπαστος το βιβλίο του Κόσμου.
____ Έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία του*** Μανθρασπέντα, Μυστικοί της Ανατολής, Αρχαία Έδδα, Ο Καθρέφτης του Πρωτέα, Αθανάτου Μνήμης Σημεία, Ποιήματα Κεντήματα στο Δέρμα του Διαβόλου, Ναός του Κόσμου, Ο Κήπος της Ποίησης, Αρχέτυπα, Αλέκτωρ ο εράσμιος, Το ιδεόγραμμα του φιδιού, Έρως ανίκατε μάχαν, Οι Μεταμορφώσεις του Μηδενός, (αδέρφια όλα τούτα της κόρης του Αριάδνης).
____Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα Ιταλικά, Ισπανικά, Αραβικά, Γαλλικά, Κινέζικα, Ρωσικά, Εβραϊκά, Φινλανδικά, Γερμανικά, Βουλγάρικα, Σλαβομακεδόνικα και Σερβικά.
____Κατέχει άδεια οδηγήσεως μοτοποδηλάτου και Ι.Χ. αυτοκινήτου. Γνωρίζει ελληνικά και αρκετά αγγλικά. Απαγγέλει Λόρκα στο πρωτότυπο και ξέρει τα ονόματα των κυριότερων πραγμάτων στις κυριότερες γλώσσες. Τα Εικαστικά του (Αρχέτυπα) αποτελούν ένα υποκατάστατο της ανεκπλήρωτης επιθυμίας του να κάνει κινηματογράφο. Οι φίλοι και οι φίλες του παρέχουν τα προς το ζην αναγκαία. (www.yfantis.gr)

από Σωτήρης Παστάκας
25 Σχόλια