Λέξεις

Δεν είπες «θα μιλήσω»;
Είπες ή δεν είπες;
Κι ύστερα μόνος έμεινα
κι είπα,
πολλά είπα…
Λέξεις που ξέρω, που δεν ξέρω,
που τρέμω, που δε λέω…
Και τώρα σέρνομαι και χάνομαι
στις λέξεις αυτές που είπα και δεν είπα.

Και τρώω λέξεις
και πίνω λέξεις,
ξυπνάω λέξεις,
κοιμάμαι λέξεις…

Πάψε• μη λες άλλα,
δε θʼ αντέξεις.
Κι όμως, οι σκέψεις είναι που με πνίγουν
κι όχι αυτές οι λέξεις…

Το τρένο

Έρχεται από μακριά
τι να περιμένει, ξέρει,
πού να σταματήσει, ξέρει•
στις έντεκα και δύο πρώτα λεπτά
είναι το ραντεβού σου.

Στις ράγες μπαίνει και πλησιάζει.
Πίσω αφήνει πολλές ζωές
μα κι άλλες πάει να συναντήσει
δίχως σπατάλη
δε χάνει καιρό.

Κι όλοι κοιτούν
γελιούνται και γελούν
και προσδοκούν
κάτι νέο να φέρει
κάπου αλλού να τους πάει.

Σε μια διαδρομή ίδια για κείνο
κάθε φορά
το δρομολόγιο εκτελεί
το ίδιο πιστά
στις έντεκα και δύο
πρώτα λεπτά
θα μπαίνει πάντα
στο σταθμό
νωχελικό, αργό.

Μόνο ένα θʼ αλλάζει•
ο συρτός, ξυστός,
ανατριχιαστικός ήχος στις ράγες,
εκείνος που τα όνειρα ξυπνά
όταν μαζί τους περιμένεις
στις έντεκα και δύο πρώτα λεπτά.

Όλα, τίποτα, και κάτι

Από κείνο το όλα και το τίποτα
κρέμομαι μέρες τώρα.
Θέλω να τα πετύχω όλα,
όμως φοβάμαι κάτι.
Κι ύστερα αυτό το κάτι γίνεται όλα
και το όλα τίποτα γίνεται.
Σφίγγω τα δόντια, δύναμη παίρνω
και το πιστεύω• θα πετύχω -έστω- κάτι.
Από ένα κάτι, όλα δεν ξεκινούν;

Θα μου πεις τι σου λέω τώρα;
Άστο, τίποτα.

Απόψε νιώθω μια ντροπή

Απόψε νιώθω μια ντροπή
που πάει και βασιλεύει
σε μία θάλασσα πικρή
που με αίμα γαληνεύει.

Απόψε νιώθω μια πληγή
βαθιά να ξεριζώνει
μία ανείπωτη φυγή
που ελπίδες ενσαρκώνει.

Από ένα μέσο φουσκωτό
βρώμικα ναυλωμένο
βουτάω μέσα στο βυθό
κουφάρι φαγωμένο.

Γίνομαι αύρα και νερό
τροφή κι απομεινάρι
για ένα λαό απύθμενο
κόκκινο συναξάρι.

Γίνομαι στάση και σταθμός,
δρόμος και μονοπάτι
και ταξιδεύω μοναχός
μʼ ένα σταυρό στην πλάτη.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Νίκη Κωνσταντοπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα. Σπούδασε Γαλλική Γλώσσα και Φιλολογία στο ΕΚΠΑ και συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη Γαλλία. Έχει εργαστεί ως καθηγήτρια Γαλλικών στη δημόσια και την ιδιωτική εκπαίδευση. Άρθρα της και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα διαδικτυακά και έντυπα περιοδικά καθώς και σε γαλλικά βιβλία. Το «Απόψε νιώθω μια ντροπή» είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή

από Σωτήρης Παστάκας
1 Σχόλιο