4 ποιήτριες απαντούν σε 4 ερωτήσεις για τη νέα τους ποιητική συλλογή [Συνέντευξη στη Γεωργία Χάρδα]
16Ιαν
Η Χλόη Κουτσουμπέλη, η Ηρώ Νικοπούλου, η Λιάνα Σακελλίου και η Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου μιλούν στο Ποιείν για τη νέα τους ποιητική συλλογή που κυκλοφορεί στη σειρά 4×4 των εκδόσεων ΑΩ.
Στο βιβλίο η κάθε ποιήτρια πραγματεύεται με διαφορετικούς τρόπους έκφρασης το δημιουργικό της όραμα σε μια ποιητική συνάντηση… «παντός καιρού».
**********************************
1) Χλόη Κουτσουμπέλη, Ποιητική συλλογή «Τα Άλλα»
Γ.Χ.: Στο ποίημά σας με τίτλο «Τα άλλα» αναφέρεστε στα παιδιά που φεύγουν και τα «Άλλα» που μένουν
[…]Όταν τα παιδιά φεύγουν απ’ το σπίτι
πίσω μένουν τα Άλλα,
αυτά που καταβρόχθισε το λαίμαργο στόμα
μιας θάλασσας,
αυτά που μία καμπουριασμένη γριά με ένα ψαλίδι
αναίτια έκοψε το νήμα τους.
Ίσως απ’ την αρχή συγκατοικούν μαζί μας.
Όμως μόνον μες στην ερημιά,
αντιλαμβανόμαστε την παρουσία τους.
Μόνο τότε καταλαβαίνουμε.
Και τα Άλλα δικά μας είναι.
ΕΡ.: Τι συμβολίζουν «Τα Άλλα» ;
Χ.Κ: Σε αυτό το ποίημα μιλώ για το κοινωνικό χρέος κάθε ποιητή και ποιήτριας. Για το διευρυμένο και διασταλμένο ποιητικό σώμα που πρέπει να αγκαλιάζει όχι μόνο τα δικά μας βιολογικά παιδιά αλλά και αυτά τα «άλλα», τα παιδιά σε όλο τον κόσμο που αυτή τη στιγμή πεθαίνουν από πείνα, κακοποιούνται, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης, πέφτουν θύμα της κρατικής βίας, πνίγονται στη Μεσόγειο καθώς προσπαθούν να μεταναστεύσουν με σαπιοκάραβα. Όλα τα παιδιά δηλαδή που δεν μεγαλώνουν σε ένα σταθερό, ασφαλές, στεγνό, προστατευμένο περιβάλλον. Και όταν τα δικά μας παιδιά αποχωρούν και παύει η καθημερινή τους φροντίδα, τότε μέσα από την απώλεια ευαισθητοποιούμαστε περισσότερο για τα «άλλα», τα λιγότερα προνομιούχα, τόσο πολύ που η άυλη τους υπόσταση μετατρέπεται σε μία φυσική σχεδόν παρουσία, που αφήνει τα ίχνη της μέσα στο σπίτι. Είναι η υπενθύμιση ότι ο ποιητής και η ποιήτρια πρέπει να έχουν ενσυναίσθηση και κοινωνική ευαισθησία και όχι να ζουν περίκλειστοι στον εγωιστικό τους μικρόκοσμο.
Διαβάστε περισσότερα