Επιθεώρηση Ποιητικής Τέχνης

Κατηγορία

Ποιητικό Καφενείο

Ποιητικό Καφενείο

Ποιητικό Καφενείο

Ήλια Μπούρα: «Η ποίηση είναι ένας χώρος που μπορείς να συναντήσεις τη ζωή» [Συνέντευξη στη Γεωργία Χάρδα] 

Η Ήλια Μπούρα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1991. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και σήμερα εργάζεται ως δικηγόρος. Η «Εύκρατη ζώνη» είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Μιλάει στο «Ποιείν» για την ομορφιά της ποίησης, την Άνοιξη, τις αλλαγές που επιφέρει στη ζωή μας, αλλά και για τον έρωτα που είναι πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. 

«Απηγανιά» 

[..] Κάποια βράδια 

Ψηλαφητά συλλογίζομαι πως 

αγαπηθήκαμε με όλους τους ήχους της θάλασσας 

κι ενωθήκαμε στον αχόρταγο παφλασμό τους 

λυσσασμένα κύματα 

κι ας λες εσύ πωςτάχα, βιάστηκα να καλύψω τη γύμνια μου 

κι ας λέω εγώ πωςστο βάθος , άλλο δεν ήθελα 

μονάχα να ντυθώ 

τα νερά του κόσμου 

Γ.Χ: Ποια είναι τα ερεθίσματα που σας οδήγησαν να εκφραστείτε μέσα από τον ποιητικό λόγοΤι συμβολίζει για εσάς η ποίηση; 

Η.Μ: Ο ρυθμός του ποιητικού λόγου ενέχει κάτι αρχέγονο, σχεδόν ενστικτώδες και από την πρώτη στιγμή που ήρθα σε επαφή μαζί του με οδήγησε σε μία ουσιαστική ανακούφιση και βαθιά ευχαρίστηση. Συνεπώς, ανατρέχω στα πρώτα ποιήματα που διάβασα στα βιβλία της μητέρας μου και στην εντύπωση της γλώσσας τους στην συνείδησή μου, και ίσως πολύ παραπάνω στο ασυνείδητό μου. Νομίζω πως για μένα η ποίηση δεν συμβολίζει κάτι περισσότερο από αυτό που είναι, δηλαδή ένας χώρος στον οποίο μπορείς να συναντήσεις – και όχι να αναπαραστήσεις- τη ζωή, και βασικά τη ζωή όπως δεν μπορεί να περιγραφεί δια μέσου του καθημερινού λόγου.

 

Διαβάστε περισσότερα
Ποιητικό Καφενείο

«Freaks»/ Μια παράσταση εμπνευσμένη από το θεατρικό έργο «καμπαρέ ο κόσμος» της Κωστούλας Μητροπούλου, Τεχνοχώρος Εργοτάξιον [Από 27/5]

‘Το Freaks είναι μια παράσταση εμπνευσμένη από το θεατρικό έργο καμπαρέ ο κόσμος της Κωστούλας Μητροπούλου. Ένα τσίρκο παρακμής με νούμερα θεατρικά, όπου οι ηθοποιοί έχουν μπλεχτεί μεταξύ τους και δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους. Κανένας δεν τους αναγνωρίζει , δεν έχουν οικογένεια και το πιο σημαντικό , ταυτότητα!

Δεν ξέρουν ούτε τα ονόματα τους. Περιφέρονται σε όλη την ζωή τους , περνώντας από κακουχίες, κακοτοπιές αλλά με μεγάλες απώλειες. Κάθε φορά εντοπίζουν ότι λείπει και κάποιος. Κοινωνικά απόβλητα βρίσκουν θαλπωρή στο τσίρκο freaks”.

 

******************************************************************

 

Αποσπάσματα  από το βιβλίο

 

 

Το όνομα μου είναι Κλεόμβροτος. Πρέπει να σας μιλήσω.Αμέσως. Το πρόβλημα μου μοιάζει εκ πρώτης όψεως απλό. Αλλά δεν είναι. Καθόλου Μάλιστα. Με 2 λόγια, έχουμε παγιδευτεί. Δηλαδή εγώ νιώθω έτσι. Σε παγίδα. Οι λέξεις που λέω δεν είναι αυτές που θα ήθελα να πώ και οι λέξεις που δεν είπα ποτέ, ίσως να είναι οι πιο κατάλληλες για την περίσταση. Έχω μπερδευτεί. Ακούω φράσεις που δεν μου λένε τίποτα αφού δεν μοιάζουν με ελληνικά. Απάντάω με κάτι άλλο, που εγώ τουλάχιστον το έμαθα στο σχολείο και είναι σίγουρα μέρος της μητρικής μου γλώσσας, Καμία συννενόηση. Και το κακό επιδεινώνεται στις επετείους. Γενικώς στις εορταστικές ημέρες. Το έχω προσέξει. Τότε ακριβώς παθαίνω αλλεργία με συμπτώματα μανιοκατάθλιψης. Ακούγονται διάλεκτοι αγνώστου προελεύσεως και καταγωγής και εκφωνούνται πανηγυρικοί ή άλλοι λόγοι εορταστικοί. Πάντως λόγοι. Και μου έρχονται δάκρυα γιατί δεν καταλαβαίνω που βρίσκομαι και ούτε θέλω να αρχίσω ξαφνικά να ρωτάω “τι θα πεί αυτό” αφού όλοι ισχυρίζονται ότι μιλάνε ελληνικά. Η απελπισία μου μεγαλώνει και μαζί με τον αριθμό των λέξεων που με κατακλύζει. Τώρα που είμαστε μεταξύ μας και είναι μέρες εορταστικές, θα ήθελα να σας εμπιστευτώ μερικές από τις ακατανόητες λέξεις και φράσεις που μου καταστρέφουν την ζωή. Πάρτε χαρτί γρήγορα και σημειώνετε. Έτοιμοι?
“Τη βρίσκω” κόμα “καραφλιάστηκα” κόμα “κουφάθηκα” κόμα “αναδόμηση” κόμα “μου την έσπασες” κόμα “κλαδικές” κόμα ” δακτύλιος” κόμα ” δέσμες” κόμα ” τη βάψαμε” κόμα “θεσμικός” κόμα “γουστάρω” κόμα “μικρομεσαίοι” κόμα “βασικά” κόμα “τσαμπουκάς” κόμα “επιστροφή στις ρίζες” κι άλλο κόμα “υλοποίηση” κενό, “την πατήσαμε” τελεία.

[Ήρεμα]Συνεχίζω! “χαβαλέ” κόμα “λούμπεν” κόμα ¨κινδυνολογία” κόμα “φεστιβάλ γενικής” αναπνοή, σταματάω.[Έξαλλος] Μερακλώνεται ένας ολόκληρος λαός χωρίς κανένα λόγο.Τελικά το πρόβλημα μου είναι εάν φαινόμενο που δεν αποφασίστηκε ακόμα αν θα ασχοληθεί μαζί του το Υπουργείο Ψυχικής Υγείας ή το Αθλητισμού και Παλαιάς Γενιάς. Το τελευταίο αυτό με εξόντωσε κυριολεκτικά και παραιτούμαι προκαταβολικά από κάθε αγώνα αθλητικό και μή.
[Βαθιά ανάσα] Το όνομα μου είναι Κλεόμβροτος, λοιπά στοιχεία ταυτότητας, χωρίς σημασία. Καληνύχτα σας και Χρόνια Πολλά.

Διαβάστε περισσότερα
Ποιητικό Καφενείο

«Μάτια Παντού, αναζητώντας τα αγαπημένα μάτια» του Αλέξανδρου Λυκούρα [Studio Μαυρομιχάλη]

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Αλέξανδρος Λυκούρας παρουσιάζει από τις 3 Μαΐου έως τις 8 Ιουνίου 2023, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00 στο Studio Μαυρομιχάλη, μια ανανεωμένη εκδοχή του μονολόγου «Μάτια παντού, αναζητώντας τα αγαπημένα μάτια», μονόλογος ο οποίος ξεχώρισε κατά την πρώτη του παρουσίαση (το 2018 στο Από Μηχανής Θέατρο).

 

 

Ένας ηθοποιός στήνει στη σκηνή του θεάτρου πόλεις. Τριγυρίζει σε δρόμους και πλατείες. Αναζητά τον έρωτα. Που να ψάξει; Στους δρόμους του ονείρου; Στους δρόμους της ιστορίας; Ο έρωτας συνεχώς ξεγλιστράει. Πως να τον κρατήσει ζωντανό; Με την ειλικρίνεια ενός αφηγητή, με την υπερβολή ενός κομπέρ; Ο ηθοποιός στήνει πόλεις, ξαναστήνει και παγιδεύεται σε ένα λαβύρινθογεμάτοπροσδοκίες και διαψεύσεις.

Μια παράσταση για την αέναη αναζήτηση του έρωτα και την προσπάθεια που κάνει ένας καλλιτέχνης για να τον εκφράσει.

Στο κείμενο υπάρχουν στοιχεία από τη ζωή του Αλέξανδρου Σολομού (περ. 1803 – 1885). Ο Αλέξανδρος Σολομός ίδρυσε το ομώνυμο θέατρο που λειτούργησε στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς από το 1837 έως το 1858 και ήταν παππούς του σκηνοθέτη Αλέξη Σολομού (1918 – 2012).

Διαβάστε περισσότερα
Ποιητικό Καφενείο

Νικόλαος Κοτσαμπουγιούκης: «Όσο μειώνεις τα θέλω σου τόσο πιο μπροστά εμφανίζεται ο πραγματικός σου εαυτός»  [Συνέντευξη στη Γεωργία Χάρδα] 

Ο Νικόλαος Κιχεμ Κοτσαμπουγιούκης ζει και εργάζεται ως πληροφορικός στην Αθήνα. Γράφει ποίηση, σενάρια και παραμύθια. Η πρώτη του ποιητική του συλλογή με τίτλο «Εν Συντομία» κυκλοφορεί από τις ΑΩ εκδόσεις (2021) και έλαβε το Βραβείο Jean Moreas πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή. Ασχολείται με την εικαστική φωτογραφία και έχει πραγματοποιήσει την πρώτη του ατομική εικαστική έκθεση, κατόπιν επιλογής και πρόσκλησης, στην πόλη του San Francisco στην California με τίτλο «The Obscurity of Abstraction». Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές φωτογραφικές εκθέσεις και εικαστικές του δουλειές έχουν επιλεχθεί σε φωτογραφικές γκαλερί.

 

Μιλάει στο «Ποιείν» για τα ουσιώδη ολιγόστιχα ποιήματα της πρώτης βραβευμένης συλλογής του. Κάθε συλλογή τιτλοφορείται με τον πραγματικό χρόνο ανάγνωσης ο οποίος διαφοροποιείται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Έτσι καταργείται κάθε χρονική δέσμευση. Πρόκειται για μια «μελέτη χρόνου και σιωπής» με αναφορές στον έρωτα, το δόσιμο, τον θάνατο, τις εσωτερικές παύσεις…

 

 

«Η σιωπή είναι ο συλλέκτης των πάντων , έρχεται και αν σιωπήσεις τελικά παίρνεις την απάντηση. Ο θόρυβος είναι αυτός που μας τρελαίνει γιατί ο άνθρωπος δεν είναι πλασμένος για θόρυβο. Είναι σαν να σκοτώνεις το σκάρτο από πάνω σου και τελικά αθωώνεσαι» 

 

-Πώς νιώσατε όταν μάθατε για τη σημαντική αυτή βράβευση ως ο καλύτερος  πρωτοεμφανιζόμενος ποιητής;

Μικρός…Με κυρίευσε μια ταπεινότητα διότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου ποιητή. Είναι πολύ βαριά λέξη, δεν λέγεται αυτή η λέξη όταν έχεις μεγαλώσει με τεράστιες μορφές ποίησης. Όταν πρωτοδιάβασα ποίηση διάβασα τον Έντγκαρ Άλλαν Πόε, άρα τι να συσχετίσουμε. Ένιωσα άλλο ένα «εν συντομία» κομμάτι μέσα σε όλο αυτό τον ποιητικό ωκεανό. Ένιωσα μια ανατριχίλα. Το πρώτο πράγμα που είπα ήταν «Χριστέ μου». Αντιλήφθηκα πόσο σημαντική είναι αυτή η βράβευση όταν μίλησα με τον εκδότη μου, τον Πέτρο Μιχάλη, και του είπα ότι είμαστε στη δωδεκάδα. Μου είπε «Αυτό είναι τεράστιο». Κατάλαβα το μέγεθος όταν έγινε η εκδήλωση. Και στην παρουσίαση του βιβλίου είπα ότι έχω τρακ γιατί έχω συνηθίσει να είμαι πίσω από την κάμερα και όλο αυτό δεν το διαχειρίζεσαι εύκολα. Σαν άνθρωπος είμαι πολύ εσωστρεφής. Όλα αυτό φαντάζει τεράστιο, έχει να κάνει με το  πως αισθάνεσαι εσύ μέσα σε αυτό το τεράστιο οικοδόμημα. Θεωρώ ότι η ποιητική λογική είναι από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα οικοδομήματα, η ανάπτυξη του λόγου της ποίησης. Προέρχεται από ένα υπέροχο ρήμα το «ποιῶ» και αυτό το κάνει μόνο ο δημιουργός που είναι μια θεϊκή υπόσταση κατά κάποιο τρόπο, οπότε είναι τεράστιο και όταν με λένε ποιητή δεν θέλω να το ακούω, είναι λίγο απαγορευτικό.

 

-Μιλήστε μας για τον τίτλο της ποιητικής σας συλλογής «εν συντομία» . Πώς ξεπήδησε;

Είμαι λάτρης των χαϊκού και γενικά της Ιαπωνικής φιλοσοφίας. Οι αγαπημένοι μου σκηνοθέτες είναι οι Ιάπωνες. Είμαι παιδί του Κουροσάβα ,του Όζου, μεγάλωσα με έργα του Μιζογκούτσι, με έργα του Κομπαγιάσι. Θεωρώ ότι έχουμε πάρα πολλά κοινά στη βάση της ρίζας μας σαν λαός. Θαύμασα όταν πρωτοδιάβασα χαϊκού από τον Σεφέρη, ήταν ο πρώτος Έλληνας που είχε γράψει νομίζω τα πρώτα 16 χαϊκού. Κάποτε είχα γράψει ότι για να χωρέσουμε όλοι η ποίηση ευλογεί τη συμπύκνωση. Αναρωτιόμουν γιατί το είχα γράψει και διαπίστωσα ότι μου αρέσει η συμπύκνωση στην ποίηση. Μου αρέσει το γρήγορο που να περιέχει ένα ουσιώδες νόημα και γι’ αυτό κατέληξα στο «Εν συντομία». Θεωρώ ότι οι λέξεις κοστίζουν πολύ ,από τον τρόπο που θα πεις ένα σ’ αγαπώ, από τον τρόπο που θα πεις δεν θέλω να σε ακούω, σε μισώ, σε λατρεύω, θέλω να σε αγκαλιάσω. Όλες οι λέξεις κοστίζουν. Πρέπει κάτι να έχει νόημα και πρέπει να είσαι εσύ, να έχεις την ειλικρίνεια. Δεν μου άρεσε ποτέ να είμαι πομπώδης και αυτό που λέω θέλω να το έχω βιώσει. Αν δεν είναι κάτι βιωματικό κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας. Ας είσαι τίμιος με το υλικό σου και με την τέχνη σου!

Διαβάστε περισσότερα
Ποιητικό Καφενείο

Λάνα Ι. Μανδύλα: «H ποίηση είναι η ανώτερη μορφή δημιουργίας, είναι ζωή» [Συνέντευξη στη Γεωργία Χάρδα]

Η Λάνα Μανδύλα γεννήθηκε στο Λάγκος της Νιγηρίας. Είναι δικηγόρος, μιλάει αγγλικά, γερμανικά και γαλλικά. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές: «Μα το χέρι μου επέμενε» εκδ. Γαβριηλίδη (2006) ,«Μελανά και άλικα» εκδ. Αλεξάνδρεια (2009) ,«Μεσονύκτιος ήλιος» εκδ. Κέδρος (2012), «Οδός  Σουνιάδος»  εκδ.Γκοβόστη (2016), «Άδυτος Ήλιος»  εκδ.Γκοβόστη (2019) και ένα αφήγημα «Για τον Πατέρα μου» εκδ. Κέδρος (2013). Οι «Μετέωρες Μαργαρίτες» είναι η έκτη ποιητική της συλλογή. Έχει κάνει μεταφράσεις από τα ελληνικά στα αγγλικά, βιβλιοπαρουσιάσεις και ποιήματα της έχουν μεταφραστεί  στα αγγλικά και έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξένα έντυπα.

Μας μιλάει για τη νέα ποιητική συλλογή της με τίτλο «Μετέωρες Μαργαρίτες» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη. Είναι αφιερωμένη στη γυναίκα και τη γυναικεία προσμονή. Η γυναίκα που χτυπιέται και προχωράει μέσα από αντίξοες συνθήκες, που παρενοχλείται, που μένει μετέωρη, προσπαθώντας να ισορροπήσει. Η Λάνα Μανδύλα αναφέρεται και στην απώλεια του μέντορα της στην ποίηση, Κώστα Γ. Παπαγεωργίου. Όπως λέει χαρακτηριστικά «Ο κόσμος έμεινε έρημος , έρημοι οι ποιητές τον βρίσκουν πιά στα γραπτά του κείμενα».

 

-Μιλήστε μας για τον τίτλο της ποιητικής σας συλλογής «Μετέωρες μαργαρίτες» και τη σημασία του. 

Ο τίτλος της ποιητικής μου συλλογής αυτής, είναι παρμένος από το ποίημά μου, «Γυναίκες Μετέωρες». Παρομοιάζω τις γυναίκες με μαργαρίτες, γιατί οι μαργαρίτες είναι ένα ευαίσθητο λουλούδι, εύκολα με μια βροχή π.χ. χαλάει. Το βιβλίο μου αυτό είναι αφιερωμένο στη γυναίκα, στη γυναικεία προσμονή. Ο τίτλος είναι συνδεδεμένος με το ποίημα «Γυναίκες Μετέωρες». 

Θα σας δώσω μια κοινή απάντηση, για τον τίτλο και το ποίημα λοιπόν. 

Οι γυναίκες είναι ευαίσθητες, έχουν άλλο ψυχικό κόσμο από τους άνδρες, είναι ευάλωτες. Οι γυναίκες υφίστανται βία, παρενοχλούνται σεξουαλικά, και όχι μόνο σε χώρες μακρινές όπως νομίζουμε, αλλά και σε εμάς εδώ, στην λεγόμενη Δύση, ακόμη και μέσα στα σπίτια τους. Η γυναίκα στην προσπάθειά της να σταθεί στην κοινωνία, στη δουλειά, δοκιμάζεται, πονάει. Πονάει ακόμη και όταν γεννάει. Χτυπιέται, προχωράει μέσα από αντίξοες συνθήκες, μένει μετέωρη, προσπαθώντας να ισορροπήσει, παλεύει για την αναγνώρισή της, περιμένοντας να δικαιωθεί, προσμένει, αντέχει όμως, στη συνήθως βουβή αναμονή της να δικαιωθεί, να ξεχωρίσει. 

Διαβάστε περισσότερα