Η Ήλια Μπούρα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1991. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και σήμερα εργάζεται ως δικηγόρος. Η «Εύκρατη ζώνη» είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Μιλάει στο «Ποιείν» για την ομορφιά της ποίησης, την Άνοιξη, τις αλλαγές που επιφέρει στη ζωή μας, αλλά και για τον έρωτα που είναι πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. 

‘Το Freaks είναι μια παράσταση εμπνευσμένη από το θεατρικό έργο καμπαρέ ο κόσμος της Κωστούλας Μητροπούλου. Ένα τσίρκο παρακμής με νούμερα θεατρικά, όπου οι ηθοποιοί έχουν μπλεχτεί μεταξύ τους και δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους. Κανένας δεν τους αναγνωρίζει , δεν έχουν οικογένεια και το πιο σημαντικό , ταυτότητα!

Δεν ξέρουν ούτε τα ονόματα τους. Περιφέρονται σε όλη την ζωή τους , περνώντας από κακουχίες, κακοτοπιές αλλά με μεγάλες απώλειες. Κάθε φορά εντοπίζουν ότι λείπει και κάποιος. Κοινωνικά απόβλητα βρίσκουν θαλπωρή στο τσίρκο “freaks”.

******************************************************************

Αποσπάσματα  από το βιβλίο

Το όνομα μου είναι Κλεόμβροτος. Πρέπει να σας μιλήσω.Αμέσως. Το πρόβλημα μου μοιάζει εκ πρώτης όψεως απλό. Αλλά δεν είναι. Καθόλου Μάλιστα. Με 2 λόγια, έχουμε παγιδευτεί. Δηλαδή εγώ νιώθω έτσι. Σε παγίδα. Οι λέξεις που λέω δεν είναι αυτές που θα ήθελα να πώ και οι λέξεις που δεν είπα ποτέ, ίσως να είναι οι πιο κατάλληλες για την περίσταση. Έχω μπερδευτεί. Ακούω φράσεις που δεν μου λένε τίποτα αφού δεν μοιάζουν με ελληνικά. Απάντάω με κάτι άλλο, που εγώ τουλάχιστον το έμαθα στο σχολείο και είναι σίγουρα μέρος της μητρικής μου γλώσσας, Καμία συννενόηση. Και το κακό επιδεινώνεται στις επετείους. Γενικώς στις εορταστικές ημέρες. Το έχω προσέξει. Τότε ακριβώς παθαίνω αλλεργία με συμπτώματα μανιοκατάθλιψης. Ακούγονται διάλεκτοι αγνώστου προελεύσεως και καταγωγής και εκφωνούνται πανηγυρικοί ή άλλοι λόγοι εορταστικοί. Πάντως λόγοι. Και μου έρχονται δάκρυα γιατί δεν καταλαβαίνω που βρίσκομαι και ούτε θέλω να αρχίσω ξαφνικά να ρωτάω “τι θα πεί αυτό” αφού όλοι ισχυρίζονται ότι μιλάνε ελληνικά. Η απελπισία μου μεγαλώνει και μαζί με τον αριθμό των λέξεων που με κατακλύζει. Τώρα που είμαστε μεταξύ μας και είναι μέρες εορταστικές, θα ήθελα να σας εμπιστευτώ μερικές από τις ακατανόητες λέξεις και φράσεις που μου καταστρέφουν την ζωή. Πάρτε χαρτί γρήγορα και σημειώνετε. Έτοιμοι?
“Τη βρίσκω” κόμα “καραφλιάστηκα” κόμα “κουφάθηκα” κόμα “αναδόμηση” κόμα “μου την έσπασες” κόμα “κλαδικές” κόμα ” δακτύλιος” κόμα ” δέσμες” κόμα ” τη βάψαμε” κόμα “θεσμικός” κόμα “γουστάρω” κόμα “μικρομεσαίοι” κόμα “βασικά” κόμα “τσαμπουκάς” κόμα “επιστροφή στις ρίζες” κι άλλο κόμα “υλοποίηση” κενό, “την πατήσαμε” τελεία.

[Ήρεμα]Συνεχίζω! “χαβαλέ” κόμα “λούμπεν” κόμα ¨κινδυνολογία” κόμα “φεστιβάλ γενικής” αναπνοή, σταματάω.[Έξαλλος] Μερακλώνεται ένας ολόκληρος λαός χωρίς κανένα λόγο.Τελικά το πρόβλημα μου είναι εάν φαινόμενο που δεν αποφασίστηκε ακόμα αν θα ασχοληθεί μαζί του το Υπουργείο Ψυχικής Υγείας ή το Αθλητισμού και Παλαιάς Γενιάς. Το τελευταίο αυτό με εξόντωσε κυριολεκτικά και παραιτούμαι προκαταβολικά από κάθε αγώνα αθλητικό και μή.
[Βαθιά ανάσα] Το όνομα μου είναι Κλεόμβροτος, λοιπά στοιχεία ταυτότητας, χωρίς σημασία. Καληνύχτα σας και Χρόνια Πολλά.

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Αλέξανδρος Λυκούρας παρουσιάζει από τις 3 Μαΐου έως τις 8 Ιουνίου 2023, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00 στο Studio Μαυρομιχάλη, μια ανανεωμένη εκδοχή του μονολόγου «Μάτια παντού, αναζητώντας τα αγαπημένα μάτια», μονόλογος ο οποίος ξεχώρισε κατά την πρώτη του παρουσίαση (το 2018 στο Από Μηχανής Θέατρο).

Ένας ηθοποιός στήνει στη σκηνή του θεάτρου πόλεις. Τριγυρίζει σε δρόμους και πλατείες. Αναζητά τον έρωτα. Που να ψάξει; Στους δρόμους του ονείρου; Στους δρόμους της ιστορίας; Ο έρωτας συνεχώς ξεγλιστράει. Πως να τον κρατήσει ζωντανό; Με την ειλικρίνεια ενός αφηγητή, με την υπερβολή ενός κομπέρ; Ο ηθοποιός στήνει πόλεις, ξαναστήνει και παγιδεύεται σε ένα λαβύρινθογεμάτοπροσδοκίες και διαψεύσεις.

Μια παράσταση για την αέναη αναζήτηση του έρωτα και την προσπάθεια που κάνει ένας καλλιτέχνης για να τον εκφράσει.

Στο κείμενο υπάρχουν στοιχεία από τη ζωή του Αλέξανδρου Σολομού (περ. 1803 – 1885). Ο Αλέξανδρος Σολομός ίδρυσε το ομώνυμο θέατρο που λειτούργησε στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς από το 1837 έως το 1858 και ήταν παππούς του σκηνοθέτη Αλέξη Σολομού (1918 – 2012).

Η Λάνα Μανδύλα γεννήθηκε στο Λάγκος της Νιγηρίας. Είναι δικηγόρος, μιλάει αγγλικά, γερμανικά και γαλλικά. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές: «Μα το χέρι μου επέμενε» εκδ. Γαβριηλίδη (2006) ,«Μελανά και άλικα» εκδ. Αλεξάνδρεια (2009) ,«Μεσονύκτιος ήλιος» εκδ. Κέδρος (2012), «Οδός  Σουνιάδος»  εκδ.Γκοβόστη (2016), «Άδυτος Ήλιος»  εκδ.Γκοβόστη (2019) και ένα αφήγημα «Για τον Πατέρα μου» εκδ. Κέδρος (2013). Οι «Μετέωρες Μαργαρίτες» είναι η έκτη ποιητική της συλλογή. Έχει κάνει μεταφράσεις από τα ελληνικά στα αγγλικά, βιβλιοπαρουσιάσεις και ποιήματα της έχουν μεταφραστεί  στα αγγλικά και έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξένα έντυπα.

Μας μιλάει για τη νέα ποιητική συλλογή της με τίτλο «Μετέωρες Μαργαρίτες» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη. Είναι αφιερωμένη στη γυναίκα και τη γυναικεία προσμονή. Η γυναίκα που χτυπιέται και προχωράει μέσα από αντίξοες συνθήκες, που παρενοχλείται, που μένει μετέωρη, προσπαθώντας να ισορροπήσει. Η Λάνα Μανδύλα αναφέρεται και στην απώλεια του μέντορα της στην ποίηση, Κώστα Γ. Παπαγεωργίου. Όπως λέει χαρακτηριστικά «Ο κόσμος έμεινε έρημος , έρημοι οι ποιητές τον βρίσκουν πιά στα γραπτά του κείμενα».