Δημήτριος Μουζάκης, Ποιήματα
6Φεβ
Υπήρξα επιεικής με τους άλλους
με τον εαυτό μου σκληρός.
Αν το έκαναν όλοι αυτό
σκεφτόμουν
θα γινόταν ο κόσμος μας καλύτερος.
Όμως δεν το έκαναν
κι αντί να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος
χειροτέρευε ο δικός μου.
***
Το φεγγαρόχορδο μες απ’ τη χαραμάδα
χαϊδεύει τον δεξιό μου κρόταφο
ασημένιο απολίθωμα.
Ό,τι αγάπησα ανήκει στο παρελθόν
ό,τι αγάπησα δεν αλλάζει.
Ξεφυλλίζω βιβλία, ακούω τραγούδια
πίνω τσάγια από τους κρεμαστούς
κήπους της Βαβυλώνας.
Άνοστα όλα, θλιβερά
σα λουριά στα λαιμά του σκύλου
και τα στήθια των γυναικών.
Αν μπορούσα να ξαναγεννηθώ
για να θηλάσω
ίσως υπήρχε Θεός κάτι να μου
τάξει.