Υπήρξα επιεικής με τους άλλους
με τον εαυτό μου σκληρός.
Αν το έκαναν όλοι αυτό
σκεφτόμουν
θα γινόταν ο κόσμος μας καλύτερος.

Όμως δεν το έκαναν

κι αντί να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος
χειροτέρευε ο δικός μου.

***

Το φεγγαρόχορδο μες απ’ τη χαραμάδα
χαϊδεύει τον δεξιό μου κρόταφο
ασημένιο απολίθωμα.
Ό,τι αγάπησα ανήκει στο παρελθόν
ό,τι αγάπησα δεν αλλάζει.
Ξεφυλλίζω βιβλία, ακούω τραγούδια
πίνω τσάγια από τους κρεμαστούς
κήπους της Βαβυλώνας.
Άνοστα όλα, θλιβερά
σα λουριά στα λαιμά του σκύλου
και τα στήθια των γυναικών.
Αν μπορούσα να ξαναγεννηθώ
για να θηλάσω
ίσως υπήρχε Θεός κάτι να μου
τάξει.

ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΚΛΕΙΣΤΑ
Αφιερωμένο στον εικαστικό Τάκη Γιαλελή
Εξαρχής του είπαν ότι επρόκειτο για πίνακα που απεικόνιζε χαλασμένα, κλειστά παραθυρόφυλλα. Αυτός όμως την είχε ξαναδεί αλλού την εικόνα. Σε ακτινογραφίες με σμπαραλιασμένους θώρακες. Σε ανθρώπινα βλέμματα του φόραγαν παρωπίδες και παλιότερα στον πόλεμο του Σεράγεβο. Πόσες ώρες οι στρατιώτες σημάδευαν τα σφαλιστά παράθυρα κι ας ήξεραν ότι όλοι μέσα κείτονταν νεκροί. Έτσι, είπε ότι κανένα παραθυρόφυλλο δε μπορεί να εμποδίσει τον ήλιο να εισέλθει. Και απέμεινε να παρατηρεί τους στρατιώτες να επιβάλλουν στρατιωτικό νόμο στα σπίτια σημαδεύοντάς τα στα μάτια και θώρακα μιας πόρτας με δυο παραθυρόφυλλα.

ΑΒΥΘΟΣ
Αφιερωμένο στον εικαστικό Τάκη Γιαλελή
Τα φύκια στον βυθό σχημάτιζαν εβένινα πιρούνια. Ελαστικά και ευέλικτα σαν υπόγεια ρεύματα. Εκείνος τόσες βδομάδες καραντίνα είχε φτιάξει μια δεξαμενή με ψεύτικο τεχνητό βυθό κι όποτε ένοιωθε ότι πνίγεται βούταγε μέσα για να σφυγμομετρήσει την αντοχή του. Μετρούσε μέσα του μέρες 41η πρώτη, 42η δεύτερη. Συνέχιζαν οι αριθμοί σε τακτικές αλληλουχίες κι αυτός απλά παρατηρούσε τα φύκια να τον δελεάζουν σαν σειρήνες. Του έλεγαν εισέπνευσε θαλασσόνερο αν είσαι τόσο θαρραλέος στην αποκοτιά, όσο να ζήσεις βαθιά μαζί μας στο απύθμενο βένθος. Στον άβυθο, κοίτα, τίποτα δε μπορείς να προσάψεις για έλλειψη φαντασίας και επαναληψιμότητας. Έτσι, εκείνος επιμελήθηκε να φτιάξει αστέρια για κάθε ανθρώπινη απώλεια, σταυρώνοντας μονωτικές ταινίες στο γυαλί, όπως ντυμένο σταυρωτά με γιαλελί γιλέκο.

Πόλεμος & πόλεμος & αγάπη, για πάντα 

Τίποτα πια δεν είναι εκτός ορίων, τώρα

που μεγαλώσαμε

όλα επιτρέπονται.

Όμως οι τελευταίες πόρτες κλειδαμπαρώθηκαν.

Κλείστηκαν όλοι

στη σιωπή τους

& περιμένουν.

Περιμένουν…

Τι όμως…;

Στην ανατολή υπάρχει πόλεμος

και στη δύση υπάρχει πόλεμος.

Οι τοίχοι φέρνουν τα νέα του πολέμου.

REFUGES WELCOME

Όπως επίσης φέρνουν

νέα αγάπης.

Μ + Χ = L.F.E.

Σε καιρούς πολέμου οι ποιητές στρέφονται στον πόλεμο

ο καθένας με τον τρόπο του.

Black Friday

weekend

αναρωτιέσαι όλος αυτός

ο κόσμος

πώς μπαίνει και βγαίνει

κάθεται

φορτώνεται και φορτώνει

κάνω μια βόλτα κάτω από

τη λιακάδα

στην προκυμαία

promenade

την είπε ο Κώστας στην παρουσίασή του για

την πόλη του σεμιναρίου (Erasmus splash)

τι όμορφη λέξη κάτι

ανάμεσα σε

pro έμμηνα και lemonade

η ζωή σε εννέα γράμματα

δίνουμε ραντεβού στο παραδοσιακό για

να κρυφτούμε στο Smalls της εβδόμης λεωφόρου

με ένα ποτήρι porter(is) and I’m feeling good

σε κάνω tag και το δηλώνω

κάνε εκείνο που σου μοιάζει (παίζει η ορχήστρα)

και κανένα μη σκεφτείς

Ο Joyce με μάτια θολά νόμιζε την Ιθάκη στον αιθέρα,

ενθουσιάστηκε ο James πως θα κέρδιζε γνώση νέα,

εκεί είναι φως που τυφλώνει Κύκλωπες, Λαιστρυγόνες.

Ξεκίνησε με ασανσέρ που έσπασε όλες τις οροφές

απ’ τα μεσούρανα έβλεπε τον κόσμο σαν δυόσμο,

κράτος πουλιών σ’ ευταξία, όπου η φτώχεια άγνωστη.

Είδε στη στέγη του καπνό αναθρώσκοντα και σκέφτηκε: