Είσαι αδιαλείπτως «παρών», ιδρώνεις να πληροφορηθείς, να έχεις γνώμη που σαλεύει και τα πάντα σφάζει, να γίνεσαι σχόλιο γατζωμένο σε τηλεαγχόνη, μακάριος ως πλούσιος τω πνεύματι, και πάνω που έχεις κτίσει πλήκτρο πλήκτρο αυτήν την κοσμοθεωρία σου, έρχεται τυχαία μια φράση και στα ανατρέπει όλα: «Σήμερα η δύναμη είναι να ξέρεις τι να αγνοείς».
Η σημερινή λογοκρισία βρίσκεται στο ακριβώς ανάποδο από αυτό που ίσχυε στο παρελθόν, «να μπλοκάρει τη ροή των πληροφοριών». Πάει πιο πέρα από τη ρήση του Ολλανδού συγγραφέα, Σέις Νότεμποομ -γραμμένη στις εξοχες «Ιεροτελεστίες» του-: «όλο και περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν όλο και λιγότερα για όλο και περισσότερα πράγματα». Γιατί τα «περισσότερα πράγματα» σήμερα είναι οι άχρηστες πληροφορίες και τα δευτερεύοντα θέματα. Το βούτυρο, δηλαδή, στο ψωμί της νέας μορφής λογοκρισίας.
Πάει μακριά και από το σαββοπουλικό: «κι όσοι δεν έχουν κατιτίς να πούνε τους περσεύει και καιρός». Γιατί κι αυτό που υπονοεί η αδέσποτη φραση, θέλει χρόνο (και κόπο) να το αποκτήσεις.
Δεν είναι ελιτισμός ούτε γίνεσαι ρίψασπις: «Σήμερα η δύναμη είναι να ξέρεις τι να αγνοείς».
Ξανά λοιπόν από το μηδέν.
Αλλά αυτή είναι και η γλύκα που ψάχνεις.