Έρχεται κρύο
Κι απόμεινα παιχνίδι σ’ ένα
πάρκο που πια κανείς δε
θέλει να το δει. Κι αν κάθομαι
ακόμα και σου γράφω, είναι
γιατί σε πόνεσα πολύ.
Κι απόμεινα μονάχη σ’ ένα
τρένο που βγήκε κάποια νύχτα
απ’ τη γραμμή. Κι αν κάθομαι
ακόμα κι επιμένω, είναι
γιατί σ’ αγάπησα πολύ.
Κοίτα να ντύνεσαι καλά κι
έρχεται κρύο. Ξέρεις, δεν
είπα πουθενά για μας τους δύο.
***
Για να σε εκδικηθώ
Για να σε εκδικηθώ
σου σκίζω τις φωτογραφίες
κι εσύ όπως και εγώ
κομμάτια στις γωνιές και στις πλατείες
τα γράμματά σου καίω
μέσα στον πυρετό μου
και σβήνω το όνομά σου
μαζί με το δικό μου
Για να σε εκδικηθώ
πετάω ενθύμια και δώρα
κι εσύ όπως και εγώ
θρύψαλα και σκουπίδια τώρα
τις ζωγραφιές σου σκίζω
τα πόστερ που αγαπούσες
και βάφω τις κουρτίνες
στο χρώμα που μισούσες
Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ
Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ
Για να σε εκδικηθώ
πετάω ενθύμια και δώρα
κι εσύ όπως και εγώ
θρύψαλα και σκουπίδια τώρα
τις ζωγραφιές σου σκίζω
τα πόστερ που αγαπούσες
και βάφω τις κουρτίνες
στο χρώμα που μισούσες
Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ
Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ
***
Τσιγγάνοι θεατρίνοι
Δέκα και πέντε ακριβώς,
εφτά μονάχα στην πλατεία
δεν είμαι ράφτης ή γιατρός
να `χω την ίδια πελατεία.
Φεύγω για Σέρρες το πρωί
Θεσσαλονίκη την Τετάρτη
δυο προβολείς και μια σκηνή
θα με γεμίσουνε αγάπη.
Ένα ατέλειωτο σανίδι η Ελλάδα
σήμερα Λάρισα και αύριο Κατερίνη
μπροστά ο Διόνυσος και πίσω του αράδα,
τρελοί τσιγγάνοι μια ζωή οι θεατρίνοι.
Μη με πιστέψεις κοπελιά
αν σου `πα πως θα σ’ αγαπήσω
αύριο που θα `μαι στα Χανιά
μπορεί τον όρκο να πατήσω.
Λεύτερο αηδόνι η καρδιά
ίδια στην Πάτρα και στον Βόλο
χάνεται μέσ’ στα σκηνικά
και στη στιγμή αλλάζει ρόλο.
Ένα ατέλειωτο σανίδι η Ελλάδα
σήμερα Λάρισα και αύριο Κατερίνη
μπροστά ο Διόνυσος και πίσω του αράδα,
τρελοί τσιγγάνοι μια ζωή οι θεατρίνοι.
Μόνο τις νύχτες αδερφέ
σ’ ένα δωμάτιο πάντα ξένο
μ’ ένα τσιγάρο και καφέ
τα φώτα πάλι περιμένω.
Ένα ατέλειωτο σανίδι η Ελλάδα
σήμερα Λάρισα και αύριο Κατερίνη
μπροστά ο Διόνυσος και πίσω του αράδα,
τρελοί τσιγγάνοι μια ζωή οι θεατρίνοι.
***
Ανατολή
Έσπασε απόψε το γυαλί
κι επάνω στα συντρίμμια,
η αγάπη σου με προκαλεί
σε δρόμους και ταξίμια,
σε δρόμους και ταξίμια.
Ταξιδεύω στο κορμί σου,
στ’ άγρια τα κύματα,
όποιος κοιμηθεί μαζί σου
χάνει τα στοιχήματα,
χάνει τα στοιχήματα.
Έσπασε απόψε το γυαλί,
γεμίσανε οι δρόμοι,
όμως μέσα σου η ανατολή
βγάζει φωτιές ακόμη,
φωτιές ακόμη.
Ταξιδεύω στο κορμί σου,
στ’ άγρια τα κύματα,
όποιος κοιμηθεί μαζί σου
χάνει τα στοιχήματα,
χάνει τα στοιχήματα.
***
Δεν έχουμε να πούμε τίποτα
Αν δε σου λέει τίποτα η βροχή
αν δε σου λένε τίποτα οι νύχτες
ο ήλιος που γεννιέται και πεθαίνει μες στο αίμα
αν δε σου λέει τίποτα η αγάπη
τότε εμείς οι δυο
δεν έχουμε να πούμε τίποτα εμείς οι δυο.
Αν δε σου λέει τίποτα η σιωπή
αν δε σου λένε τίποτα τα λόγια
η ανάσα που γεννιέται και πεθαίνει στην καρδιά μου
αν δε σου λέει τίποτα η αγάπη
τότε εμείς οι δυο
δεν έχουμε να πούμε τίποτα εμείς οι δυο.
