Βγες από το αίμα μου, σαλαμάνδρα!
Φαίνεται πως δεν μπορώ να φυσήξω αρκετό καπνό για να σε διώξω απ’ το μυαλό μου
να περικυκλώσω την ψυχή σου μέχρι να πεθάνεις, να σε αποβάλλω από το αίμα μου προς το Σαν Πέντρο.
Και παρ’ όλα αυτά, όπου και αν πάω, βρίσκεσαι εκεί
και εκεί βρίσκομαι και εγώ.
Δεν θέλω να πουλάω τις ιστορίες μου άλλο πια, σταμάτα να με πιέζεις.
Κάποιες ιστορίες δεν είναι για να τις πουλάς,
κάποιες λέξεις δεν είναι για να τις λες.
Θέλω να τις αφήσω κάτω από το κομοδίνο μου για να ξεχαστούν
ή να τις θυμάμαι μόνο όταν το μυαλό μου πέσει απάνω τους τα μεσάνυχτα έπειτα από μια κουραστική μέρα στην παραλία
ή από εσένα, κάποιο απόγευμα, καθώς θα τις ξεφυλλίζεις με τα φθαρμένα και ζεστά σου χέρια μετά απ’ τη δουλειά .
Σε αγαπώ αλλά δεν με καταλαβαίνεις, είμαι μια αληθινή ποιήτρια!
Η ζωή μου είναι η ποίησή μου, ο έρωτας που κάνω είναι η κληρονομιά μου!
Οι σκέψεις μου είναι για το τίποτα, είναι για όμορφα πράγματα και δεν έχουν κόστος.
Βλέπεις, τα πράγματα που δεν μπορούν ν’ αγοραστούν δεν μπορούν ούτε να εκτιμηθούν
Και έτσι οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν να τα φτάσουν.
Παραμένουν ανέγγιχτα, ασφαλή, απόκοσμα
και αδύνατον να αποκρυπτογραφηθούν ή να τα αφομοιώσει ο οργανισμός.
Είναι κάτι μεταφυσικό,
όπως η εικόνα από μια θάλασσα, μια καλοκαιρινή μέρα, που φαίνεται από το παράθυρο του αυτοκινήτου καθώς διανύεις τον πιο τέλειο δρόμο με στροφές.
Είναι ένα πράγμα τέλειο, έτοιμο να γίνει μέρος της υφής ενός υφάσματος από κάτι που είναι πιο αιθέριο.
Όπως τον Όλυμπο, όπου ο Δίας έστειλε εκεί την Αθηνά και τους υπόλοιπους Αθάνατους για να παίζουν.
***********************
Salamander
Get out of my blood, salamander!
I can’t seem to blow off enough steam to get you out of my head
Soul cycle you to death, run you out of my blood to San Pedro
And yet, everywhere I go, it seems there you are,
And there I am
I don’t want to sell my stories anymore, stop pushing me
Some stories aren’t meant to be sold
Some words aren’t meant to be told
I want to leave them underneath the nightstand to be forgotten
or remembered should my thoughts come upon them in the middle of the
night after a long beach day
Or by you, some afternoon, to thumb through with your worn warm after-
work hands
I love you, but you don’t understand me, I’m a real poet!
My life is my poetry, my love making is my legacy!
My thoughts are about nothing, and beautiful, and for free
You see, the things that can’t be bought can’t be evaluated, and that makes
them beyond human reach
Untouchable, safe, otherworldly
Unable to be deciphered or metabolized
Something metaphysical,
like a view of the sea on a summer day on the most perfect winding road
taken in from the car window
A thing perfect, and ready to become a part of the texture of the fabric of
something more ethereal
Like Mount Olympus, where Zeus sent Athena and the rest of the immortals to play
