στην Οδό Ονείρων του Μάνου κάνουν έργα
ανακαίνιση σημαίνει ανορθόγραφα να αναμασάμε το κενό
νέα μέρα, οι ουρανοί αγάλλονται πάνω από την Κηφισίας, γκρεμοί στις διαβάσεις
ένα χέρι ζητάει λίγα Χριστούγεννα
αυτοκαταστρέφεται η πολίχνη
τρώει την ουρά της
ή φιδογυριστά περιφέρεται
ανάμεσα στις ανάσες μας
μέχρι να της κοπεί το κεφάλι
κι αν δεν σβήσει, όπως το φως στα κομοδίνα μας
μετά από τη μουρμούρα της αιώνια κακιάς γυναίκας
-λες και οι άντρες δεν μουρμουρίζουν θάνατο-
αν δεν, τότε το μόνο που μας μένει
είναι να γιορτάσουμε το θείο βρέφος
που δεν γεννιέται, μα ανασταίνεται ξανά
γι’ αυτό επανάσταση το είπανε
στην άκρη της αγωνίας μας κρέμεται ένα φυλαχτό
που υπόσχεται σωτηρία και δυο – τρία κομμάτια ψωμί
οι γειτονιές έχουν πια τόσα σκουπίδια
που δεν χωράνε στις χωματερές
δαγκάνες βγάζουν τα πλαστικά χρέη και τα ψηφοδέλτια
τσαλαπατημένα κουτάκια από αναψυκτικά
ψύχουν τις ψυχές πάλι, ο λόγος είναι θαυμαστός καμιά φορά
προσευχές μόνο αυτός να επιζήσει, μαζί με τους καλούς, τα ζώα και τις παπαρούνες
αν η γη αντέξει το μίσος που έχει σκεπάσει σαν χιόνι τις βουνοκορφές και τις ταράτσες της
αν δεν παγώσει
σκοπεύουμε να την ανατινάξουμε
με δυναμίτη, με λέξεις, να την πνίξουμε με το δηλητήριο που θηλάσαμε
σκοπεύουμε να κάψουμε ξανά την κάθε μικρή πολιτεία, από στάχτη που έρχεται και που στάχτη θα γίνει
καιτη χώρα αυτή τη θλιμμένη, τη Μήδεια και τη Φόνισσα
την «ήσουν στο λάθος σημείο, αδελφέ μου»
καλά Χριστούγεννα, είπαμε;
για μένα, μόνο εξεγερμένα
