Θαρρώ πως ξέρω ποιανού είν’ αυτά τα δάση
Μα το σπίτι του μέσ’του χωριού τη δράση·
Έτσι δε θα με δει να σταματώ εδώ
Χιόνι να κοιτώ που θε τα δάση του να σκεπάσει.
Τ’ αλογάκι μου μάλλον απορεί μ’ αυτό
Χωρίς παχνί να σταματούμε κοντινό
Διαμέσου παγωμένης λίμνης και δασών
Του χρόνου τ’ απόβραδο το πιο σκοτεινό.
Δίνει μια στα καμπανάκια των χαλιναριών
Για να ρωτήσει αν είναι λάθος ή σωστόν.
Ο μόνος άλλος ήχος είναι το ηρεμιστικό
Φύσημα του αέρα και των χνουδάτων νιφαδών.
Τ’ όμορφα, βαθιά και σκιερά δάση κοιτώ
Μα έχω υποσχέσεις να κρατώ
Και μίλια να κάνω πριν κοιμηθώ,
Και μίλια να κάνω πριν κοιμηθώ.
******************************************************************
Επίμετρο
O Robert Frost (1874-1963) υπήρξε σημαντικότατος αμερικανός ποιητής. Το παρόν είναι ένα χαρακτηριστικό του ποίημα, ευρισκόμενο στην ποιητική συλλογή New Hampshire του 1923, το οποίο μας παρουσιάζει με απλό και ευκρινή τρόπο τα βασικά σημεία της ποιητικής του συγγραφέα. Φυσικά τοπία, καθημερινοί χαρακτήρες, βουκολικός τρόπος ζωής και ένα βαθύ βλέμμα που παρατηρεί την σχέση του ανθρώπου με την φύση συνθέτουν μια φόρμουλα ικανή για ισχυρή συγκίνηση.
Μα τι υπέροχο αυτό το ” χνουδάτων νιφαδών” !