Θέατρο Εκάτη, Εκάτης 11, πλ. Κυψέλης, τηλ. 2106401931. Κάθε Σάββατο στις 9 μ.μ. και Κυριακή 7 μ.μ.
Δράμα μεγάλης δραματικής δύναμης και αρίφνητου πόνου. Κανένα άλλο έργο του Ίψεν δεν συγκεντρώνει τόσο σπαραγμό και συμπόνια. Οι ήρωες έχουν τρυφερότητα, οίκτο, εγωισμό και σκληρότητα. Δυνάστης η φτώχεια με επενδυτή τα όνειρα. Το έργο παρουσιάζει την ψυχική καταρράκωση μιας οικογένειας που συντηρείται με αυταπάτες που τις συμβολίζει μια σακατεμένη αγριόπαπια που την φυλάνε στην σοφίτα τους, και την φροντίζουν η εγγονή Έντβιγκ και παππούς Έκνταλ. Η αγριόπαπια, είναι το τραγικότερο σύμβολο του ζωτικού ψεύδους. Ο παραμικρός φθόγγος αλήθειας αποκαλύπτει την ψυχική τους διάλυση και συντρίβει το κίβδηλο κόσμο τους…
Το δράμα παίζεται στο σπίτι ενός αποτυχημένου φωτογράφου του Γιάλμαρ Έκνταλ που έχει μια επίφαση ευτυχισμένης ζωής που την καλύπτει η στίλβη των ψευδαισθήσεων και της αυταπάτης. Καταρρέουν τα πάντα, όταν εισβάλει ένας ιδεαλιστής ο Γκρέγκερς Βέρλε και φανερώνει την αλήθεια και τους εξοντώνει. Η Γκίνα, η γυναίκα του Γιάλμαρ, ήταν ερωμένη του πατέρα του, του Γέρο Βέρλε. Αποδεικνύει πως η κόρη του η Έντβιγκ δεν είναι δικό του παιδί και έτσι έρχεται η καταστροφή. Η μικρή Έντβιγκ μαθαίνοντας την αλήθεια αυτοκτονεί.
*******************************************************************************
`
Συγγραφέας: Ερρίκος Ίψεν.
Μετάφραση – προσαρμογή: θίασος Λεπτουργείον
Σκηνοθεσία: Βαλεντίνη Λουρμπά
Παίζουν οι ηθοποιοί: Μάνος Χατζηγεωργίου, Λήδα Χατζηδημητρίου, Μιχαήλ Άγγελος Δρόσος, Χάρης Λογγαράκης, Όλγα Μουργελά.
Ακούγεται η φωνή του Αντώνη Τρικαμηνά.
Φωτογραφία: Αντώνης Συμεωνάκης.
Σκηνογραφία -Ενδυματολογία: Val de Lou.
Mουσική επιμέλεια: Σωτήρης Λούπας.
*************************************************************************************
Ο Ίψεν είναι μια απ’ τις σημαντικώτερες πνευματικές προσωπικότητες του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Όχι μόνο στον περιωρισμένο χώρο του θεάτρου, αλλά και στο ευρύτερο πεδίο των νεωτερικών ιδεών. Ζώντας στον πυρήνα του καπιταλισμού που τρέφεται απ’ την ηθική του προτεσταντισμού, έγινε ο καταλύτης που διάλυσε τους αστικούς μύθους, τη σεμνοτυφία, την υποκρισία, την ιεροποίηση της εργασίας και την αποθέωση της κερδοσκοπικής συσσώρευσης πλούτου. Η πινακοθήκη των ηρώων του είναι πλέον μια παγκόσμια πινακοθήκη της αστικής παθογένειας που ενάμισυ αιώνα πριν πρόβλεψε τ’ αδιέξοδα των κοινωνιών της νεωτερικότητας που σήμερα μας συνθλίβουν.
Ο Ίψεν με τη γεωμετρικά αυστηρή φόρμα των έργων του, σχεδόν καρτεσιανή, και τις συγκρούσεις διανοιών, νοοτροπιών κ’ ηθών που αναδιπλώνουν στην εποχή μας τ’ αρχαία τραγικά ελληνικά πρότυπα, γέννησε το σύγχρονο θέατρο και δεν μπορεί κανείς να φανταστή το έργο του Ο’Νηλ, του Τ. Ουίλλιαμς, του Άρθ. Μίλλερ, του Άλμπη, του Πιραντέλλο, του Ανούιγ, του Τσέχοφ, του Γκόρκι, του Πίντερ χωρίς την ιψενική μαγιά.
Σαν τον κοινωνικό Χριστό έδιωξε τους εμπόρους απ’ το ναό και πολλαπλασίασε τους άρτους.
Το έργο του Ίψεν είναι και πολυμεταφρασμένο και πολυπαιγμένο στην Ελλάδα. Πεπαίδευκεν το Ελληνικό Θέατρο. […]
(Κώστας Γεωργουσόπουλος, “Ο Άρτος και το Μαστίγιο”)
