Πίσω πόρτα / Μουσική: Μάριος Στρόφαλης
Η πίσω πόρτα τού μυαλού μου έχει ανοίξει
και περνάω το κατώφλι της ξανά
Δε με νοιάζει τι θα δω, δε φοβάμαι πια να πω
αυτό που προσπαθώ τόσο καιρό
Κυλάει ο κόσμος κι όλο μου φεύγει
μα εγώ αντέχω, εγώ μπορώ
στιγμές και όνειρα μαζί αν είναι
το χθες και το αύριο είναι παρόν
Η πίσω πόρτα τής ζωής μου έχει ανοίξει
περνάω το κατώφλι της ξανά
Δε με νοιάζει τι θα δω, δε με νοιάζει πια να πω
αυτό που προσπαθώ τόσο καιρό
Κυλάει ο κόσμος κι όλο μου φεύγει
μα εγώ αντέχω, εγώ μπορώ
στιγμές και όνειρα μαζί αν είναι
το χθες και το αύριο είναι παρόν
Στιγμές και όνειρα μαζί αν είναι
το χθες και το αύριο είναι παρόν
`
*
Οι γάτες/ Μουσική: Άγγελος Κατσίρης
Οι γάτες είναι σαν τις γυναίκες,
τις λεωφόρους δεν τις μπορούν.
Να πάνε απέναντι δεν καταφέρνουν,
και μία μία αυτοκτονούν.
Τα φώτα φταίνε, τις προκαλούνε,
τις συνεπαίρνουν οι προβολείς.
Τρέχουν να φτάσουν τον εαυτό τους
την εξουσία της σιωπής.
Όσο κι αν φαίνεται λίγο αστείο,
όσο κι αν άλλοι μελαγχολούν,
αυτές μονάχα, μονάχα έτσι,
έχουν ελπίδα να ερωτευτούν.
*
Στη μέση της κομπανίας / Μουσική: Άγγελος Σφακιανάκης, Χρήστος Ζέρβας
Εδώ στη μέση της κομπανίας
φυσάει λίγο κι είναι καλά,
νιώθω σαν να `μαι σ’ ένα καράβι
που ξεκινάει για τα βαθειά.
Έλα, ποιος είν’ ο καπετάνιος,
ποιος το καράβι κυβερνά,
για πού τραβάμε, ποιος περιμένει,
ποιανού λεβέντη κτυπάει η καρδιά,
για πού τραβάμε, ποιος περιμένει,
ποιανού λεβέντη κτυπάει η καρδιά.
Παίζουν οι φίλοι μου, γύρω νοτίτσες
κι εγώ σκιρτάω και τραγουδώ,
λέω για έρωτες και για μεράκια
γι’ αυτόν που ξέχασε, για τον καημό.
Έλα, ποιος είν’ ο καπετάνιος,
ποιος το καράβι κυβερνά,
για πού τραβάμε, ποιος περιμένει,
ποιανού λεβέντη κτυπάει η καρδιά,
για πού τραβάμε, ποιος περιμένει,
ποιανού λεβέντη κτυπάει η καρδιά.
Θέλω να βλέπω γύρω κορμάκια
και να χορεύουν και να μιλούν,
θέλω οι κινήσεις τους να με ξυπνάνε
να μου θυμίζουν, να με ρωτούν.
Έλα, ποιος είν’ ο καπετάνιος,
ποιος το καράβι κυβερνά,
για πού τραβάμε, ποιος περιμένει,
ποιανού λεβέντη κτυπάει η καρδιά,
για πού τραβάμε, ποιος περιμένει,
ποιανού λεβέντη κτυπάει η καρδιά.
*
Ακάλυπτος χώρος / Μουσική: Άγγελος Κατσίρης
Ακάλυπτος χώρος θα μένει πάντα
δίπλα σε κάθε οικοδομή.
Οι δρόμοι τείνουν να τον κερδίσουν,
μα εκείνος μένει στη σιωπή.
Ακάλυπτο χώρο κρατείστε κι εμένα,
γιατί αντέχω κι έχω ψυχή.
Ακάλυπτος χώρος με περιμένει,
είναι δικός μου κάποια στιγμή.
Ο ακάλυπτος χώρος κάτι σημαίνει,
σημαίνει λίγη αναπνοή.
Αν τον αφήσεις να σ’ αγκαλιάσει,
ίσως πετάξει ψηλά, σαν χαλί.
*
Η Ασημένια Μαργαρίτα / Μουσική: Άγγελος Κατσίρης
Η ασημένια Μαργαρίτα
σε μια χώρα μακρινή
έγερνε όταν φυσούσε
έμοιαζε αληθινή.
Όταν πήγε έν’ αγόρι
να την κόψει βιαστικό,
δεν κατάφερε, κι εκείνη
τον κοιτούσε με καημό.
Η ασημένια Μαργαρίτα
έμεινε στη χώρα, εκεί.
Πάντα γέρνει όταν φυσάει,
πάντα μοιάζει αληθινή.
*
Τα κόκκινα πατίνια / Μουσική: Άγγελος Κατσίρης
Δείτε με πώς ισορροπώ,
δείτε πώς πατινάρω,
στον πάγο πάνω πώς μπορώ
να τρέχω, να φρενάρω.
Ο πάγος και το παρελθόν
χλωμό και άσπρο είναι
όμως εσύ μες στο παρόν
έγχρωμος τώρα μείνε.
Στον πάγο μέσα κύλησαν
πολλές στιγμές και πάθη,
το κάθε ψέμα, τα πολλά
ερωτικά μου λάθη.
Τι περιμένεις; Φόρεσε
τα κόκκινα πατίνια!
Στροβιλιστείτε, παίζετε
σαν τρυφερά δελφίνια.
*
Το τραγούδι σου / Μουσική: Στέλιος Βαμβακάρης
Δεν σ’ ερωτεύτηκα χωρίς να ξέρω,
γιατί πονάω και υποφέρω.
Δεν σ’ ερωτεύτηκα χωρίς αιτία
έτσι ανόητα, έτσι αστεία.
Δεν σ’ ερωτεύτηκα για να ‘σαι ξένη,
που άλλον έρωτα θα περιμένει.
Σε ερωτεύτηκα σαν τις ταινίες,
που ερωτεύονται, που κυνηγάνε,
που όλο δύναμη κι αδυναμίες
περνάνε οι ήρωες που όσα περνάνε.
Σε ερωτεύτηκα σαν στα βιβλία,
που ερωτεύονται, που γονατίζουν,
και στα κορίτσια τους τη σημασία
που τους αξίζει πάντα χαρίζουν.
Σε ερωτεύτηκα σαν παραμύθι,
που ερωτεύονται και που ξυπνάνε
με κάθε έρωτα και χίλιοι μύθοι,
που δάση ολόκληρα μαζί κινάνε…
*
Ο υπνοβάτης / Μουσική: Στέλιος Βαμβακάρης
Δεν είμ’ εδώ, δεν είμ’ εγώ
δεν ξέρω τ’ όνομά μου.
Ποιος με θυμάται, ποιος μπορεί
ν’ ανάψει την καρδιά μου;
Δεν είμ’ εδώ, δεν είμ’ εγώ
πού πάω σαν υπνοβάτης;
Μήπως ξυπνήσω και βρεθώ
στη μέση της Βαγδάτης;
Χωρίς νονά, χωρίς νονό
σαν ξένος περπατάω.
Χωρίς νονά, χωρίς νονό
σ’ άλλη ζωή γλιστράω.
