Απρίλης 23
Κάθε που γιόρταζα θυμόμουν την άνοιξη.
Στο ξημέρωμα που βρήκα την νύχτα να χάνεται.
Στον χορό των ανόητων.
Κάπου που όταν σκεφτόμουν ότι έρχεται καλοκαίρι δεν κοιμόμουν.
Εκεί ήσουν και μέσα σου έβρισκα το νόημα όλων των ποιημάτων μου.
Ερωτικό
Όταν κάποια φορά
ρώτησα αν η αγάπη είναι μια
λεξη μονάχα,
σκέφτηκα πως δεν αρκεί.
Τι να απογινω όταν
εκείνος που αγαπώ έχει ζήσει
μια ζωή κι εγώ
δεν βαστω ούτε θέση αρκετή
βαθιά μέσ τα μαλλιά του.
Μάτια σιωπής είναι η ζωή
που δεν χωράει να βγει
σε λέξεις.
Είπαμε πολλά.
Γράφω τώρα ανοιχτά όνειρα με ήλιο και
δεν ξέρω αν θα δω
ξανά σκοτάδι.
Μα πιο πολύ φοβάμαι
πως ότι αγαπώ
δεν θα αγαπήσει ξανά.
Αφήστε ένα σχόλιο
