Ευαγόρας Καραγιώργης, «10 Χαϊκού του Γιώργη Παυλόπουλου για τετράφωνη χορωδία», Κύπρος, 2019

`

Στον δίσκο συμμετέχει η χορωδία δωματίου «Πολυφωνία», υπό τη διεύθυνση της Μάρως Σκορδή.

`

Κρυφό μου σώμα

Τα μυστικά σου μόνος

εγώ τα ξέρω.

`

*

Όταν χορεύει

σηκώνει τη φούστα της

να ιδώ την ελιά.

`

*

Τρεις φίλοι παίζαν

στα ζάρια το φιλί της.

Κι άλλος το πήρε.

`

*

Πάνω στο αμόνι

μενεξές το σίδερο

του μπαλκονιού της.

`

*

Δυο μάτια σπαθιά

σκίζαν τα βλέφαρά του

κι έμενε γυμνή.

`

*********************************************************

`

Συνέντευξη του Ευαγόρα Καραγιώργη σχετικά με το έργο

`

-Γράψατε τη μουσική για 10 Χαϊκού σε ποίηση Γιώργη Παυλόπουλου. Πώς προέκυψε η συγκεκριμένη συνεργασία με την Αξιοθέα; 

Με την Αξιοθέα και ιδιαίτερα με τον καθηγητή Μιχάλη Πιερή συνεργάζομαι από το 1998 σε θεατρικές παραστάσεις του ΘΕΠΑΚ αλλά και στο Φεστιβάλ του Πανεπιστημίου Κύπρου όπου συμμετέχω με κάποιες συναυλίες. Γνώρισα τον Παυλόπουλο το 2000 στην Κύπρο. Το 2003 είχαμε πάει με τον Πιερή στο εξοχικό του στο Κατάκολο, στον Άγιο Ανδρέα, κοντά στον Πύργο Ηλείας και τον συνάντησα στην Αξιοθέα όταν ξαναήρθε αργότερα ο ίδιος στο νησί. Κάποια στιγμή ο Πιερής μου χάρισε μια φωτοτυπία με τα 33 χαϊκού του ποιητή, 10 από τα οποία μελοποίησα το 2015. Το 2016 ο φίλος Ανδρέας Καμέρης μου ζήτησε ένα χορωδιακό έργο για να το παρουσιάσει στην Αγία Πετρούπολη. Του έστειλα τα 10 χαϊκού και με τη συμμετοχή μιας ρωσικής χορωδίας παρουσιάστηκαν και ηχογραφήθηκαν. Όταν πήρα τις ηχογραφήσεις τις έστειλα στον Πιερή και έτσι ξεκίνησε η ιδέα για την παρουσίασή τους στην Αξιοθέα η οποία και υλοποιείται μέσα στα πλαίσια του 22ου Φεστιβάλ του Πανεπιστημίου Κύπρου.

-Πώς προσεγγίζετε μουσικά τα χαϊκού;

Ασχολούμαι με την μουσική επανάληψη, τη λούπα, σε οργανικά / ορχηστρικά κομμάτια από το 1987. Με βάση αυτή την τεχνική μελοποίησα τα χαϊκού, σε μια προσπάθεια να μεγαλώσω τη φόρμα και να υπερτονίσω το λόγο του ποιητή. Είναι μελωδικά κομμάτια όπου ο ακροατής έρχεται αντιμέτωπος με δυο, τρεις ή τέσσερις παράλληλες μελωδικές γραμμές τις οποίες πρέπει να παρακολουθεί.

-Τι σας συγκινεί στην ποίηση του Παυλόπουλου; 

Με συγκινεί ο ερωτισμός με τον οποίο βλέπει τα πράγματα. Με συγκινούν ιδιαίτερα στα χαϊκού του, οι μικρές ανθρώπινες στιγμές τις οποίες ’φωτογραφίζει’ και επιλέγει να βάλει στο κάδρο του ποιήματος του με έναν  μινιμαλισμό όπου, μέσα στα λίγα, λέει πολλά.

-Ποια η σχέση του Παυλόπουλου με την Κύπρο; 

Ο Παυλόπουλος, λόγω της φιλίας του με τον Γιώργο Σεφέρη αλλά και με τον καθηγητή Μιχάλη Πιερή, ανέπτυξε ιδιαίτερες σχέσεις με την Κύπρο την οποία και επισκέφθηκε αρκετές φορές. Επιγραμματικά να αναφέρουμε την ομιλία του, «Τι είναι η ποίηση;»  στο σπίτι της Κύπρου τον Δεκέμβριο του 1997 και τη συμμετοχή του στο Συμπόσιο Σεφέρη που έγινε στη Λευκωσία και τις Πλάτρες τον Φεβρουάριο του 2000. Είχε καλούς φίλους, αγαπούσε το νησί και ήρθε αρκετές φορές με την ευκαιρία λογοτεχνικών συναντήσεων.

-Τα χαϊκού είναι μορφή γιαπωνέζικης ποίησης. Έχετε έρθει ξανά σε επαφή με την γιαπωνέζικη ποίηση; Η πρώτη μου επαφή ήταν πολύ παλιά, στη Ν. Υόρκη αλλά δεν έδωσα και ιδιαίτερη σημασία. Η πρώτη μου πραγματική επαφή με τα χαϊκού έγινε το 2012 όπου μελοποίησα για φωνή και πιάνο τρία ποιήματα του Ιωάννη Ψάρρα. Στη συνέχεια, το 2015 έκανα τα 10 χαϊκού του Γιώργη Παυλόπουλου κι εκεί όταν είδε η κόρη μου Νεφέλη ότι ψάχνω μικρά ποιήματα μου χάρισε την Ανθολογία Ιαπωνικής ποίησης όπου ο Γιάννης Λειβαδάς μεταφράζει Ιάπωνες ποιητές από τον 9ο μέχρι τον 20ό αιώνα. Πρόσφατα μελοποίησα Τέσσερα μικρά τραγούδια σε ποίηση Αριγουάρα Νο Ναριχίρα (825-880). Τα ποιήματα αυτά του Ναριχίρα είναι στη φόρμα του Τάνκα (5,7,5,7,7 συλλαβές) που θεωρείται ο πρόδρομος των χαϊκού (5,7,5 συλλαβές).

Πηγή: philenews.com

`

**********************************************************

`

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

 

 

Ο Ευαγόρας Καραγιώργης, γεννήθηκε στην Τσάδα της Πάφου το 1957. Σπούδασε μουσική στο Aaron Copland School of music – CUNY (Νέα Υόρκη) με τους A. Brings και L. Kraft (1981-88) και τον Menahem Zur και David Echer στο NYU (1988-89). Από to 1989 διδάσκει μουσική σε σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης. Από το 1990 συνεργάζεται με τα θεατρικά σχήματα ΘΟΚ, ΕΘΑΛ, Σατιρικό, ΘΕΠΑΚ γράφοντας μουσική για πολλές θεατρικές παραστάσεις. Επίσης, γράφει μουσική για την τηλεόραση και πολλά έργα του παρουσιάστηκαν από το ραδιόφωνο.

Το 1992 πήρε το πρώτο βραβείο στον Α’ Διαγωνισμό Κυπριακού Τραγουδιού του ΡΙΚ με το τραγούδι Τ’ όνειρον, ένα τραγούδι που έμελλε να καθορίσει την μελλοντική μουσική εξέλιξή του. Το 1994 κυκλοφόρησε Το παλιό λαούτο, ψηφιακό δίσκο σε στίχους Δ. Λιπέρτη, Μ. Πασιαρδή, και του ιδίου. Το 1997 παρουσίασε τους Τόπους σε χρώμα λουλακί σε στίχους του ιδίου, της `Α. Χάβαρου και του Δ. Καραγώργη. Το 2000 συμμετέχει στον ψηφιακό δίσκο Το Χρονικό του Λεόντιου Μαχαιρά συνεργαζόμενος με τον Κρητικό λυράρη Ψαραντώνη σε στίχους Μ. Πιερή. Από το 2002 συνεργάζεται σταθερά με τον Ειρηναίο Κουλλουρά σε συναυλίες και μαζί κυκλοφόρησαν το δίσκο Με δίχως τ΄ανοικτάριν (2006). Το 2009 κυκλοφόρησε ο τελευταίος του δίσκος με τίτλο Σαν έτοιμος από καιρό, μια σειρά τραγουδιών και οργανικών με κύριο όργανο το πιάνο.

Μέσα από συνεργασίες με την Κρατική Όρχήστρα Κύπρου από το 1999, έχει παρουσιάσει δικά του κλασικά έργα όπως Η Ιστορία μιας εικόνας, καθώς και επεξεργασίες διαφόρων άλλων έργων για τις ανάγκες και συναυλίες της ορχήστρας. Μέσα από το Κέντρο Κυπρίων Συνθετών του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος, έχει παρουσιάσει διάφορα έργα δωματίου σε συναυλίες. Το ενδιαφέρον του και η εντρύφηση του στην δημοτική μουσική της Κύπρου τον έφερε σε συνεργασία με το Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών με το οποίο εξέδωσαν δύο κύκλους τραγουδιών (Ακριτικά Παραλογές, Ο θρήνος της Παναγίας). Στοιχεία της δημοτικής-παραδοσιακής μουσικής όπως αρμονία, ρυθμός, κλίμακες, τρόποι και φόρμα αποτελούν θέματα διερεύνησης και εξερεύνησης σε διάφορες κατευθύνσεις, πρακτικές ή θεωρητικές. Η ενασχόληση του με την παραδοσιακή μας μουσική είναι εμφανής σε όλα τα επίπεδα της δουλειάς του.

Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται στενά με σημαντικούς μουσικούς και διάφορα μουσικά σύνολα δίνοντας συναυλίες στην Κύπρο και στο εξωτερικό με δική του μουσική.