Το ΧΡώΜΑ ΤΗΣ ΘάΛΑΣΣΑΣ
Τί χρώμα είναι η Θάλασσα;
ρώτα τους στεριανούς, θα σού πουν το χρώμα του καλοκαιριού
ρώτα τους θαλασσινούς, θα σού πουν το χρώμα του γυρισμού
ρώτα τον Ήλιο, θα σού πει το χρώμα του δειλινού
αν όμως ρωτήσεις τη μάνα του πνιγμένου
θα σού απαντήσει πως είναι καστανή
σαν τα μάτια του παιδιού της
.
Γαλησσάς, Σύρος, 14 Αυγούστου 2ΟΟ7
Τι ΕίΝΑΙ Η ΠΟίΗΣΗ
Το σώμα απεχθάνεται το κρύο
-θυμίζει θάνατο-
αντιδρά με φωτιά
ανεβάζει πυρετό
~
Ο νους απεχθάνεται το κενό
-θυμίζει θάνατο-
αντιδρά με όνειρα
κατεβάζει ποιήματα
~
8 Φεβρουαρίου 2006
ΝΙώΣΕ ΜΕ, ΤώΡΑ
Νιώσε με
άσε με να ρθώ κοντά σου
δως μου λίγη ζεστασιά σου
δεν υπάρχει Xρόνος
“σήμερα” είναι αργά
“αύριο” είναι ψέμα
άγγιξέ με
τώρα!
16 Ιανουαρίου 2008
ΤΟ ΧΡώΜΑ ΤΗΣ ΑΓάΠΗΣ
– Τι χρώμα είναι η χαρά;
.
– Είναι φωτεινή!
.
– Τι χρώμα είναι η μοναξιά;
.
– Είναι μενεξελί.
.
– Τι χρώμα είναι η αγάπη;
.
– Είναι… αλγεινή…
7 Δεκεμβρίου 2007
Ο ΧΡόΝΟΣ
Κείνο- που ήταν κάποτε
τ’άλλο- πού’ναι να γίνει
Ό,τι για πάντα χάθηκε
κάτι, που θ’απομείνει
ΕΠΙΣΚέΠΤΗΣ ΣΤΟ ΦώΣ
Πατρίδα μου είναι το Σκοτάδι
μα όσο κρατάει το Ταξίδι μου στο Φως
δε θ’ ανεχτώ να μού το σκιάζεις
Λόγος πυκνός, καίριος, εύστοχος. Οικονομία και “νοηματική μουσικότητα”. Μακριά από ανούσιους και ανόητους βερμπαλισμούς και “λεξιλαγνικά” φαινόμενα ή χυδαίους πεζολογισμούς που υποκρίνονται τον ποιητικό ρεαλισμό. Στοιχεία που συναντώνται πολύ συχνά στην σύγρονη “ποιητική” παραγωγή.
Ευχαριστώ γι’ αυτούς τους στίχους.
Κ. Θαλασσινέ έχετε εκδώσει; Αν ναι, τι; Θα ήθελα να σας διαβάσω.
παιδιον εγενήθη ημίν
προστιθεται στο
πλήθος
ποιητων του ποιειν
ων ουκ έστι αριθμός
αυτος τα κατεβαζει και ειναι ανεκδοτος
Σάς ευχαριστώ βαθιά. Αισθάνομαι μεγάλη χαρά για τη θερμή υποδοχή σας, τόσο θερμή που ντρέπομαι ν’ απαντήσω…
Ήμουν για καιρό γνωστός στο Διαδίκτυο ως “Μαύρος Γάτος”. Αιτία της μεταμφίεσης, ένας πρόσφατος κι επώδυνος χωρισμός.
Για όποιον τυχόν ενδιαφέρεται, τα ποιήματά μου είναι συγκεντρωμένα εδώ: .(τα ποιήματά μου)
Επίσης έχω ασχοληθεί αρκετά με την μετάφραση, τόσο ποιημάτων όσο και τραγουδιών. Οι μεταφράσεις μου είναι συγκεντρωμένες εδώ: (ποιήματα) και (τραγούδια).
Καλώς σάς βρήκα!
Μιλτιάδης Θαλασσινός (“Μαύρος Γάτος”)
Μου άρεσε ιδιαίτερα το δεύτερο ποίημα (Τι είναι η ποίηση)
Επίσης και το “Ο ξένος” και “η χιονόμπαλα” απο το Blog . Καλώς όρισες.
“Σάς ευχαριστώ βαθιά. Αισθάνομαι μεγάλη χαρά για τη θερμή υποδοχή σας, τόσο θερμή που ντρέπομαι νʼ απαντήσω…”
Η ντροπη του πρωτοπειρου
Aπευθυνθειτε στις εκδ. Γαβριηλιδη
Λιγη θαλασσια αυρα μετα το Μινωα Ζωτο
(γιατι οχι;)
Ευχαριστώ και πάλι. Ο σύνδεσμος που παρέθεσα παραπέμπει κάθε φορά στην πρώτη σελίδα της κάθε ενότητας, αν κάποιος ενδιαφέρεται αν διαβάσει και τα υπόλοιπα πρέπει να πατήσει τον σύνδεσμο κάτω δεξιά, εκεί που λέει ‘περισσότερες αναρτήσεις” – συνολικά είναι 222 ποιήματα, 42 μεταφράσεις ποιημάτων και 40 μεταφράσεις τραγουδιών.
Καλό βράδυ
Λόγος λιτός, ειλικρίνεια στα μέσα που χρησιμοποιούνται και πέρα από το εμπνευσμένο του πράγματος στο ιστολόγιο είδα και πολύ δουλειά.
Καλώς ήλθατε
Βολκώφ
Καλησπέρα Θεοδόση, καλώς σάς βρήκα
Ν.Κ., ευχαριστώ για την έμμεση σύγκριση με τον Μίνω Ζώτο – δεν τον γνώριζα, έψαξα λίγο και άξιζε τον κόπο. Θα έχετε νέα μου (με μεγάλη μου χαρά…)
Ν’ αποξεχνιέμαι
κι ώρες να σε κυττάζω εκστατικός.
σε μύρο, σε αύρα, σε όνειρο, σε φως
να πνέω και να διαλυέμαι
Να μη ταράσσει
καθώς θα μπαίνω στο είναι σου ελαφρός
την αίσθησή μου, ουδ’ όσο φύλλων θρος
τα ησυχασμένα δάση
Ώ έσφιξαν τώρα
οι μέρες. Οι ώρες στένεψαν πολύ.
Η ωραία στιγμή περίτρομο πουλί
που καρτερεί τη μπόρα.
Μαζί να πλέμε
κι εγώ να σε κυττάζω εκστατικός.
σε μύρο, σε αύρα, σε όνειρο, σε φως
να πνέω και να διαλυέμαι
Μίνως Ζώτος
“Θα έχετε νέα μου (με μεγάλη μου χαρά…)”
Ειναι βεβαιο…
Ελπιζω να μην ανακαλυψετε το Σαλαπασιδη και τον Ιεροπαιδα
“αλλά δεν τολμάει να αναφέρει ένα δικό του στίχο”
Δεν γραφω ποιηματα.
“Πως στη χαρά σου θα βρεις τη ζήλια, αν δεν βρεις το περιγέλασμα, από τα τζόβενα των αναγνωρισμένων ποιητών…”
Επαναλαμβανεστε. Φθονω ολους τους ταλαντουχους.
Στα υπολοιπα συμφωνω. Απλα ειστε η ιδεωδης περιρρεουσα. Νεοφιλια και φετιχισμος αγκαλιαζονται. Πανω τους επικαθεται το μελο στο
ονομα της ποιησης (το αξεπεραστο τροπαρι: ολα ειναι ποιηση, ολα ειναι πολιτικη κτλ. κτλ.)
Στο διάπυρο και διάφανο μαυροκαττή το καλώς όρισες
Στον μαιντανό :
Όρμα γεραρέ Κοδράντα
όλοι κάνωμεν αγάντα
τόσα ατυχή συμβάντα
δεν πτοούν τον one man μπάντα.
Οφείλω να παραδεχτώ ότι την πάτησα μεγαλοπρεπώς. Είναι κι εκείνη η άτιμη η φιλάρεσκη κουρούνα του Αισώπου που όλο κι ανοίγει το στόμα ν’ ακουστεί η υπέροχη φωνή της και να της πέσει το τυρί, αλλά εγώ τυρί μάλλον δεν διαθέτω, άρα προς τί οι ύμνοι της αλεπούς; Πάντως Ν.Κ. μην ανησυχείτε- δεν θα τους ανακαλύψω. Σύνθημα: Χαρίλης. Παρασύνθημα: Θεσσαλονίκη. Υπογραφή: Εμείς. Που πεθάναμε τόσο, μα τόσο, ωραία.
Γιώργο Μίχο, αν σού ξαναπώ ευχαριστώ θα είναι πολύ λίγο. Θα την χρειαστώ, την πολύτιμη βοήθειά σου. Θα ήθελα μόνο να διευκρινίσω ότι τους αριθμούς δεν τους ανέφερα σαν δείγμα “παραγωγικότητας”, αλλά επειδή κατάλαβα ότι κάποιος που ενδιαφέρθηκε να διαβάσει περισσότερα είχε δει μόνο την πρώτη σελίδα…
Παύλο Αραγονή, ευχαριστώ. Δεν ξέρω αν είναι απαραιτήτως κακό να γίνει κάποιος Π.Ι.Α. (“ποιητής ιδίοις αναλώμασι”, κατά το Σ.Ι.Α. -συγγραφεύς ιδίοις αναλώμασι, βλέπε Ουμπέρτο Έκο και Εκδόσεις Μανούτιος). Είναι απόλυτα σίγουρο ότι η ποίηση είναι αντιεμπορικό είδος, σε αντίθεση με τα εμπνευσμένα λογοτεχνικά αριστουργήματα νοικοκυρών σε εμμηνόπαυση (να που άρχισα να γίνομαι κι εγώ είρων και κακός…).
Αν ήθελα όμως κάτι τέτοιο, θα το είχα επιδιώξει προ πολλού- φυσικά δεν το αποκλείω για το μέλλον. Προς το παρόν όμως δεν έχω ανάγκη την έντυπη επιβεβαίωση. Κι αυτό κυρίως επειδή έχω την τύχη να διαθέτω ένα μεγάλο ατού, που δεν το είχαν οι προηγούμενες γενιές: Την πρόσβαση στο επαναστατικό βήμα που λέγεται Διαδίκτυο, και περιλαμβάνει τόσο το Ιστολόγιο μου, όσο κι αυτό εδώ το διαδραστικό Διαδικτυακό περιοδικό που λέγεται Ποιείν, στο οποίο ο Σωτήρης μού έκανε την τιμή να με παρουσιάσει, και που μέσα στις σελίδες του τώρα συζητάμε… Άρα τα ποιήματά μου κατά κάποιον τρόπο έχουν ήδη εκδοθεί, και περιμένουν το φιλόλογο του μέλλοντος για να δρέψουν -ίσως- την έκπαγλη δόξα του Ζώτου, του Σαλαπασίδη και του Ιερόπαιδα.
Βόα που Βοάς , καλώς σε βρήκα! Δε θ’ αντέξω, θα διολισθήσω: Σ:-)))
Τέλος, Ν.Κ. η παρέμβασή σας μού ήταν πολύ χρήσιμη, και το λέω ΚΑΙ αυτό απόλυτα ειλικρινά. Για ένα μόνο πράγμα μετανοιώνω και ντρέπομαι: Που έγραψα “Μίνω” αντί για “Μίνωα” στην αιτιατική.
Kι αλλα copy-paste:
“Άρα τα ποιήματά μου κατά κάποιον τρόπο έχουν ήδη εκδοθεί, και περιμένουν το φιλόλογο του μέλλοντος για να δρέψουν -ίσως- την έκπαγλη δόξα του Ζώτου, του Σαλαπασίδη και του Ιερόπαιδα.”
Oντως
(Ο φιλολογος εχει ηδη φανει)
“47 ποιητικά βιβλία τον χρόνο, δλδ 44 πληρωμένα επί 2000 το λιγότερο με 3000 ευρώ μας κάνουν –με απλά μαθηματικά– μια κερδοφόρα μπιζνα. ”
Μα εκδιδει ΠΟΙΗΣΗ κυριοι
Οπως ο Κακτος εκδιδει Αρχαια Γραμματεια
“Στον μαιντανό :
Όρμα γεραρέ Κοδράντα
όλοι κάνωμεν αγάντα
τόσα ατυχή συμβάντα
δεν πτοούν τον one man μπάντα. ”
Το γκραν σουξε του ποιειν.
(Αν και ζαρζαβατικο, αποθανατιστηκα)
Λόγος πυκνός, καίριος, εύστοχος.
Εχετε εκδώσει; Αν ναι, τι; Θα ήθελα να σας διαβάσω.
Iδου ο Ποιητης:
http://assets.in.gr/AssetService/Image.ashx?c=6294343&r=0&p=0&t=0&q=85&w=800&v=1
καταλληλος μονο
για πολτοβαμονες
που θα’ λεγε
και ο Σκαριμπας
Αγαπητέ, κύριε Θαλασσινέ, δεν την πάτησες, βέβαια! Δεν είσαι υποχρεωμένος να γνωρίζεις τη θέση που κατέχει κάθε ποιητής στο προσβλητικό για την ποίησή μας ληξιαρχείο, που επιμένουμε να το ονομάζουμε: Ιστορία της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας. Η «Ιστορία της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας» -όπως λειτούργησε- δεν ήταν παρά ένα αστείο ιδεολόγημα, που σκοπό είχε να στηρίξει το ιδεολόγημα της μοναδικότητας του «Ελληνικού Έθνους», στη βάση σαθρών και αυτοκαταστροφικών επιχειρημάτων. Το ελληνικό έθνος υπάρχει αποκλειστικά και μόνο επειδή μερικά εκατομμύρια άνθρωποι επιθυμούν να ονομάζονται Έλληνες και είναι λίγο ως πολύ έτοιμοι να υπερασπιστούν την επιθυμία τους. Το «Ελληνικό Έθνος» υπάρχει για να έχουν κάποια βάση εξουσίας οι κοπρίτες του χρήματος – και στις πέντε ανεξάρτητες εξουσίες: νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική, δημοσιογραφική, θρησκευτική. Αν γυρέψεις στα σχετικά βιβλία τον Μίνωα Ζώτο -και αν τον βρεις- θα διαπιστώσεις πως τη θέση του στην «Ιστορία της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας» δεν την κατέχει για λόγους σχετικούς με την ποιότητα των ποιημάτων του, αλλά σε σχέση με την ποιότητα των ποιημάτων άλλων ποιητών. Αυτό, καλέ μου κύριε Θαλασσινέ, είναι δημοσιογραφία, προπαγάνδα, και άλλα πολλά• μα δεν είναι Ιστορία. Η Ιστορία θα προϋπέθετε συστηματική έρευνα των δημιουργημάτων και όχι αναλυτική καταγραφή της «κοινής γνώμης». Τιμή σου, λοιπόν, να σε συγκρίνουν με τον Ζώτο. Εξαίρετος ποιητής. Τιμή σου και να ανταποκρίνεσαι με τόσο ενθουσιασμό στα καλά λόγια των άλλων. Χάρηκες και το έδειξες, Βρήκες αδελφές ψυχές και λειτούργησες σαν άνθρωπος, που κοιτάζει άνω, όπως λες. Αντιστάσου, αντιστάσου, στου φωτός τον θερισμό ή όπως λες εσύ: Οργή, οργή, γιατί το φως, θα συντριβεί. Αντιστάσου στην πώρωση των τζουτζέδων της εξουσίας, που επειδή δουλειά τους είναι να κολυμπούν στους υπονόμους της ζωής μας, προσπαθούν να μας πείσουν πως όλη η ζωή είναι υπόνομος. Η νοοτροπία τους είναι δημοσιογραφική. Δηλαδή, η νοοτροπία του παρακμασμένου κλειστού κοινωνικού σχηματισμού. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι αυτοί έχουν αναπτύξει εκείνο το είδος του κυνισμού που αναπτύσσει όποιος περιφρονεί τη δουλειά που κάνει. (Ένας τέτοιος το είπε αυτό: ο Γάλλος διαφημιστής Σεγγελά). Κάποιοι σου είπαν την γνώμη τους για τα ποιήματά σου. Είναι το πραγματικό κέρδος. Η Λορελάη περιέγραψε με πραγματική κριτική ευστοχία τον τρόπο σου. Μην απορρίψεις την πρώτη παρατήρηση του Αραγόνη. Δες την σε σχέση με την αναφορά του Μίχου στη μετάφρασή σου το Τόμας. Θα σου πω γιατί. Έχεις μεταφράσει το ποίημα προσωπικά -όπως πρέπει δηλαδή. Αυτό δείχνει την ποιητική σου φλέβα. Δες: τη λέξη «gently» τη μεταφράζεις «απαλός» και οργανώνεις έτσι τον στίχο, ώστε να μοιάζει εντελώς φυσική η χρήση της. (Όλη η μετάφραση μαρτυρά μια προσωπική ανάγνωση και είναι καταπληκτική). Αυτό είναι ποίηση. Κάνε το ίδιο και στα δικά σου ποιήματα. Αυτό δεν ανήκει στον Τόμας, αλλά σ’ εσένα. Είναι δική σου αυτή η εξαιρετική χρήση των δυνατοτήτων μιας λέξης. Έχεις μεταφράσει και άλλα ποιήματα εξαιρετικά. Στο Πόε χρησιμοποιείς κάποιες λέξεις με μαγευτικό τρόπο. Rage, rage! Ο ποιητής είναι ηγέτης του αναγνώστη ή υπηρέτης του.
Χαίρε.
“Τιμή σου, λοιπόν, να σε συγκρίνουν με τον Ζώτο.”
Ανωτερος ή κατωτερος του Ιεροπαιδα;
Ξαναβαραω το λογιστη μεσα μου
Η αξια των ποιητων ειναι αυθυπαρκτη,
αυτοφυης, υπερφυης και ο,τι βανει ο νους
Αλλωστε η Ιστορια ειναι μια ιστορια παραναγνωσεων
Εμεις την αποκαλυπτουμε
Aλλωστε τι σοι εξεγερσιακοι πολιτικοι ποιητες ειμαστε;
Τον Παπαδιαμαντη τον καταπλακωσε η θρησκοληψια, το Σεφερη ο ελληνοκεντρισμος,
το μεγα(sic) Ριτσο η αριστερα κ.ο.κ
Εμεις οι αμωμοι ξεσκεπαζουμε τους κοπριτες του χρηματος και το κοντραμπαντο του πνευματος.
Aς πουμε πως ο Φιλυρας στεκει αναμεσα στο Μαλακαση και τον Καρυωτακη
Ας πουμε πως ο Σικελιανος γεννησε τον Καρουζο
Μα υπαρχει ακομη ποιητικη παραδοση;
Mετα απο τοσες πατροκτονιες και τοση αριστεροσυνη;
Ο Παπαδιαμαντης που καταδικαζε τον Κοραη
ειναι μαυρη αντιδραση
Ο Σολωμος που μιλουσε για εθνος δεν ειναι εθνικος αφου το εθνικο ταυτιζεται με τη Διοικηση και τη Διαφθορα
Η αξια των ποιητων ειναι παρθενογεννητη
Καθε συγκριση ειναι επαρατος μικροαστισμος
Οργιστειτε και τρελαθειτε
Κοδράντα ( 20 ):
σας γλυκοτριανταφυλλοασπάζομαι … εδώ συμφωνούμε.
Κοδράντα ( 18 ):
Ποιητής αόσμου αζώτου
παραμένω έως ότου
φέρων πανοπλίαν ιππότου
θα εμπήξω βάνδον Ζώτου
εις τον Παρνασσόν δια κρότου.
( να με αναζητήσετε στις σεντίνες , θα χαρώ να σας ξεναγήσω )
voas (23):
( να με αναζητήσετε στις σεντίνες , θα χαρώ να σας ξεναγήσω )
αμην
Κ. Θαλασσινέ, μια διευκρίνιση: το ιδίοις αναλωμασι ασφαλώς και δεν είναι κακό. Συχνά είναι και πολύ αξιοπρεπές. Παραμένει ως συνθήκη. Άλλοτε ευτυχώς αποτρεπτική, άλλοτε δυστυχώς αδιάφορη ή και το αντίστροφο. Αναλόγως την περίπτωση. Το κακό βρίσκεται αλλού: στους εκδότες που αναφέρθηκαν από μένα και τον Κοδραντη, δυστυχώς δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να βρει εφαρμογή η λαϊκή ρήση: «Ε, και τι να κάνει, κλέφτης να γίνει;»
Κρετίνε Κορδάντη,
ο Ζώτος, ο Ιερόπαιδας, ο Παπαδιαμαντης, ο Σεφερης, ο Ριτσος, ο Φιλυρας, ο Μαλακασης ο Καρυωτακης, ο Σικελιανος, ο Καρουζος… ήταν ποιητές ενώ εσύ είσαι ένα φασιστικό τσογλάνι, που νομίζεις πως τους διάβασες. Είναι απολύτως βέβαιο πως δεν κατάλαβες την τύφλα σου. Το μόνο που αποκόμισες ήταν τσιτάτα που τρέφουν την ανευθυνότητά σου. Είναι απολύτως βέβαιο πως η Ελλάδα είναι χαβούζα επειδή κάποιοι προσπαθούν και παράγουν ό,τι τους επιτρέπουν οι δυνάμεις τους και κάποιοι άλλοι χάσκουν ροκανίζοντας το λίγο ή πολύ που βρίσκουν έτοιμο. Επειδή κοντεύω να ξεράσω με το άθλιο τομάρι σου, επιστρέφω στις δουλειές μου. Και επειδή δεν ξέρω πού και πως υπάρχει ανάμεσά μας ο βρυκόλακας που είσαι -αλλά είμαι βέβαιος πως δεν είσαι μόνος σου και πως το αύριο ανήκει στα όμοιά σου τέρατα- σου λέω πως λυπάμαι κάθε έναν φουκαρά που αποφασίζει να καταπιαστεί με τα “πνευματικά”. Τον λυπάμαι γιατί ξέρω πως σε μια γωνιά του κόσμου, παντελώς ασήμαντη, ανίκανη ήδη από τον 2ο αιώνα μ.Χ. να προσφέρει στην ανθρωπότητα το παραμικρό ιστορικό επιχείρημα, θα βρεθεί αντιμέτωπος με τομάρια σαν και του λόγου σου. Θα κουραστεί αργά ή γρήγορα να του λένε πως ποτέ δεν θα γίνει Σολωμός ή όποιος άλλος. Ο σχετικισμός μου, κόπανε, είναι κοινωνική τακτική. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει να είσαι πολίτης; Νομίζεις πως μπορεί να πάει κάπου μια κοινωνία με χυδαίους τύπους σαν κι εσένα; Λοιπόν, εγώ ζω με ανθρώπους. Βλακόμουτρο, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, ο Νικόλαος Πολίτης, γράφοντας το άρθρο “Σολωμός” στο εγκυκλοπαιδικό λεξικό Μπαρτ & Χηρστ, σημείωνε τα ψεγάδια του έργου του Σολωμού! Είναι παλιά η ράτσα σου! Άντε κάνε καμιά άλλη δουλειά. Για κουβέντα με ανθρώπους δεν κάνεις. Όσο για μένα… θα ξεχωρίζω πάντα το δημόσιο από το κλινικά ιδιωτικό. Αλλιώς: είναι απλό, μαλάκα! Όταν κάποιος σου δείχνει ένα ποίημα, του λες την γνώμη σου. Δεν του λες την γνώμη του Σκαρίμπα. Γιατί είναι μάλλον βέβαιο πως αν σε γνώριζε ο Σκαρίμπας θα έβαζε τα γέλια.
“Κρετινε, φασιστικο τσογλανι, αθλιο τομαρι, κοπανε, βλακόμουτρο, χυδαιε, μαλακα!”
Σσσσσ!!! Ο ποιητης τα πηρε στη κρανα και επιχειρηματολογει…
(Πραγματι ανακουφιστικο να βριζεις)
“Καταλαβαίνεις τι σημαίνει να είσαι πολίτης;”
Οχι
“Νομίζεις πως μπορεί να πάει κάπου μια κοινωνία με τύπους σαν κι εσένα;”
Οχι
“Ο σχετικισμός μου, κόπανε, είναι κοινωνική τακτική”
Δεν αμφεβαλα ποτε.
Παρακαλω: Ιεροπαις, του Ιεροπαιδος,…ω Ιεροπαιδα!
Γιώργο Μπλάνα, ευχαριστώ για τις παρατηρήσεις. Ειλικρινέστατα μού άρεσε ο Ζώτος! Γι αυτό και παρέθεσα τους στίχους του. Το μαγικό με την ποίηση, νομίζω, είναι πως κάθε στίχος έχει να πει κάτι διαφορετικό σε κάθε ανάγνωση και στον κάθε αναγνώστη. Ούτε ο ίδιος ο ποιητής δεν έχει έλεγχο πάνω στο στίχο- γιατί ένα ποίημα είναι το υποσυνείδητο που μιλάει, σε αντίθεση με το δοκίμιο, όπου μιλάει η λογική. Τη στρατευμένη και αγωνιστική ποίηση του Σαλαπασίδη την βρήκα επίσης πολύ ενδιαφέρουσα. Άρα μπορώ να πω ότι όντως είναι τιμή μου η σύγκριση μαζί τους. ‘
Και, Ν.Κ. , η ποίηση, ό,τι και αν είναι αυτό, σίγουρα δεν είναι ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα, δεν έχει νόημα να βαθμολογούμε τους ποιητές και να τους κατατάσσουμε σε πίνακες του προπό, σαν να ήταν η Δόξα Δράμας και ο Λεβαδειακός.
“Και, Ν.Κ. , η ποίηση, ό,τι και αν είναι αυτό, σίγουρα δεν είναι ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα”
Εχει νοημα να συγκρινουμε, εχει νοημα να λεμε ο ταδε ειναι ταλαντουχος;
Kατα τη γνωμη μου, περισσοτερο σημερα παρα ποτε.
Παράσιτο Ν.Κ.
δεν επιχειρηματολογώ· σε βρίζω. Επεισή σε θεωρώ σκουλήκι, δεν θέλω να χαραμίσω επιχειρήματα.
“δεν επιχειρηματολογώ· σε βρίζω”‘
Μολις το καταλαβα.
Ευχαριστω για τη διευκρινιση.
Τοση εχθροπαθεια δεν μπορει να ειναι αναιτια.
Ταραχτειτε (κατα το τρελαθειτε) εστω και μεσο πληκτρολογιου, γραφετε καλυτερα.
Με διασκεδαζετε οσο δε φανταζεστε.
Σας θεωρω φιλο μου. Συνεχιστε.
Κοδράντα ( 24 ) :
Φροντίσατε πρώτα να κάνετε την απαραίτητη σειρά εμβολίων.
voas (32):
Ποια σειρα ενδεικνυται;
Εγω αγαπητε κυριε μπλανα
αν ημουν στη θεση σας θα καλουσα την Νοτια Καρολινα σε μονομαχια με πραγματικα οπλα. Αλλα εκεινη θα εφερνε νεροπιστολα. Οποτε αν ημουν στη θεση μου θα τον καλουσα σε μονομαχια με φαπες. Αλλα εκεινος θα εφερνε νεροπιστολα.
Ν.Καρολινα βρεξε μας με την κανη της φωνης σου.
Αλλιως βγαλε την ετικετα “ταλαντουχος νεοελληνας-ποιηματοβοσκος” απο το μετωπο σου και κολλα την στην ενωση των οπισθιων σου. Ο θεος εδωσε στον καθενα ενα ταλαντο. Και εγω εχω ενα φυλαγμενο για σενα. Ιδιως τωρα που εμαθα πως εχω κονδυλωματα.
Ομορφη ή ομορφη ή απλη ανθιση
των chou-fleurs (λαχανα dixit η Ν. Καρολινα λανθασμενα)
σ’αυτη την ενωση του χρονου-
σιδεροκολληση συμβασης νο.2: η καλη μητερα Ν. Καρολινας dixit: οταν τελειωνουν τα επιχειρηματα, φερε ξηρασια.
Κοδράντα ( 33 )
..ελπίζω να ευαρεστηθεί ο σαϊτάρχης να σας γράψει μια λίστα , ως ειδικός
Εναλλακτικά , νομίζω ότι ο κος Μπλάνας μπορεί να σας εξυπηρετήσει ασμένως.
Καληνύχτα σας
voas (34)
”Εναλλακτικά , νομίζω ότι ο κος Μπλάνας μπορεί να σας εξυπηρετήσει ασμένως.”
Ειναι ειδημων;
Τωρα ανεβαζει το εργο “Η εκσπερματωση του πληκτρολογιου”. Τελειωσε πολυ γρηγορα…
Ελπιζω να με σπλαχνιστει
Ευχαριστώ, Voas, για την ιδέα.
Κορδόνη, Καδρόνη… πώς σε λένε…
όλα μαζί, παιδί μου, όλα μαζί!
Just back on time
Let the bitch fest begin
“Κορδόνη, Καδρόνη… πώς σε λένε…”
Η ποιητικη σας δεινοτητα εξαντλειται
Ουτε μια υβρη Το ανεπουλωτο τραυμα θα κακοφορμισει Σας ειπαν οτι δεν θα γινετε
Σολωμος ποτε…Kαι το ανεχεστε; Tετοια
προσβολη θα μεινει ανεξιλαστη ες αει…
Παρακαλω τη συνταγογραφηση
Kε Μιχο ασχολειστε ακομη με την παρτη μου;
Συνανθρωποι μας πεινανε και εσεις λογοφερνετε
με ψευδωνυμα φασιστικα ξιπασμενα σκουληκια
για ζητηματα…Αισθητικης(!!!). Τι απεγινε η εγρηγορη αριστερη σας συνειδηση; Iδιωτευει κλινικως;
Eυχαριστω παντως για το εμπνευσμενο εγκωμιο. Κολυμπατε τοσο επιδεξια στην αδιαφοροποιητη αναξιολογητη ποιητικη μαζα Οι εκκολαπτομενοι ιεροπαιδες σας εχουν ενθουσιαστει…Παρακαλω αγνοηστε με. Ο θρονος μου κινδυνευει. Μα δεν βλεπετε οτι εγω ο Βεζυρης ειμαι γυμνος;
Mε αποκαλυψατε και ο φθονος μου θεριευει
Κε Καδρόνη: Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές της παλάμης η μοίρα, σαν κλειδούχος. Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο καιρός. Θα παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας, και θα χτυπήσει τον κόσμο η αθωότητα, με το δριμύ το μαύρο, του θανάτου.
Πώς αλλιώς; Αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι.
“Γιατί σ΄ αυτόν το τόπο υπάρχουν και άνθρωποι που δουλεύουν και δεν έχουν ούτε σπίτι ούτε γουρούνι. Τα υπόλοιπα είναι… ούτε καν παραμύθια.”
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ
Διαφωνειτε;
‘( Δεν βάζεις και τόνους. Τα έχεις πάρει Κοδράντη;. Σε τσαντίσαμε; )’
Δεν ειναι φανερο;
“Η πολλή μαλακία βλάφτει.”
Kι αυτο πασιφανες.
“Δεν πας κι ως τη γωνία να δεις αν έρχομαι…”
Ιδου ο Τρεχων
Σας αναμενω
”Αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι.”
Μετα απο τοσα (ελυτικα) καδρονια;
“Ο ψυχαναγκαστικός δεν μπορεί να υποφέρει ότι το κύριο σημαίνον είναι η ίδια η έλλειψη.”
Kατι σαν το μονιμα χαμενο κεντρο;
Πεσατε μεσα διανα. Yπαρχει θεραπεια;
Eταζετε νεφρούς και καρδίας.
Να ολοκληρώνουμε σιγά σιγά τη βόλτα στην παιδική χαρά και να επιστρέφουμε στο σπίτι-ποίημα;
Ευχαριστούμε
Αχ βρε Μίλτο βουτιά στα βαθειά. Μου άρεσαν οι ωδές σου.:))
Μιάου
Μιαρρρρρρ….
Σ;-)))