ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

Aς είν’ η ποίηση το κλειδί
Π’ ελευθερώνει χίλιες πόρτες
Το φύλλο κάποιο πέφτει˙ το πέταγμα σιμά˙
Άσε να δημιουργηθεί ό,τι το μάτι βλέπει
Και την ψυχή του ακροατή τρομώδη να σκιρτά.

Φτιάξε καινούριους κόσμους με προσοχή στη λέξη σου˙
Το επίθετο σκοτώνει όταν ζωή δεν της φυσά.

Διανύουμε το τέντωμα της εποχής μας.
Ο μυς μετεωρίζεται
Στα μουσεία σαν ανάμνηση˙
Όμως δεν είμαστε εμείς οι πλέον ανίσχυροί του:
Ζωτικό σθένος
Εμφωλεύει στο κεφάλι μας.

Ω ποιητές, τα ρόδα μην τραγουδάτε!
Τ’ άνθη τους βρείτε μες στα ποιήματά σας˙

Γιατί μόνο για μας
Κάτω απ’ τον ήλιο ζει ολόγιομο το παν.

Μικρός Θεός ο ποιητής μα την αλήθεια είναι.

ΘΥΕΛΛΑ

Θυελλώδης νύχτα
Το πηχτοσκόταδο δαγκώνει το κεφάλι μου

Οι δαίμονες

π’ οδηγούν τον κεραυνό
βρίσκονται σε διακοπές

Κανείς δεν περνά το δρόμο
Εκείνη δεν έχει έρθει

Κάτι
έπεσε στη γωνία
Το ρολόι

σταμάτησε.

ΩΡΕΣ

Μικρή πόλη
Στον κάμπο αράζει το τράινο

Κουφά αστέρια λαγοκοιμούνται
σε κάθε νερολακκούβα
Το νερό τινάζει
Κουρτίνες στον άνεμο

Μέσα στο άλσος κρέμεται η νύχτα

Ένα ζωηρό πρωτοβρόχι
Απ’ το λουλουδιασμένο καμπαναριό
Ματώνει τ’ άστρα

Κάπου κάπου
Ώριμες ώρες

Σταλάζουν στη ζωή