Ποίηση που μεταφέρει στα φτερα-της  ολόκληρο το αιγαιοπελαγίτικο τοπίο!

– Σ’ ένα συγκεντρωτικό Τόμο υπάρχει τώρα όλη η ποίηση του Αλ. Φλωράκη. 

 `

Ποίηση στιβαρη και περιεκτικη,υψηλων προδιαγραφων και τόνων, που απαιτει να κατέχεις πολλες και πλατιες γνώσεις, ακόμη και γνώσεις εξειδικευμένες, για να τη διαβάσεις και να την κατανοήσεις πλήρως, είναι στο μεγαλύτερο μέρος-της η ποίηση του Αλέκου Φλωράκη. Και αυτο γιατι ο δημιουργος-της, που είναι άτομο που διακρίνεται για την πολυμέρεια των ενδιαφερόντων-του και τη βαθεια παιδεία-του, διοχέτευσε και στην ποίησή-του, συνειδητα ή όχι, όλο αυτο τον πλούτο της γερης και λαμπρης αρματωσιας που τον περιβάλλει!

Επομένως, είναι μία ποίηση που λυγάει απο πληροφορίες, χωρις αυτες όμως να υποσκάπτουν την ποιητικη ουσία και τον άδολο λυρισμο που περιέχει αλλα και χωρις να σκιάζουν το άπλετο φως που εκπέμπει και όπου, τώρα, οι αναγνώστες  έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν και ν’ αποτιμήσουν σφαιρικα αυτη την ποίηση μέσα απο τον συγκεντρωτικο τόμο που περιλαμβάνει (ως είδος Απάντων) όλες τις μέχρι σήμερα εκδομένες ποιητικες συλλογες-του,και ο οποίος κυκλοφόρησε στην αγορα τον Ιανουάριο του 2020, απο τις εκδόσεις Γαβριηλίδης, στην Αθήνα.

Συγκεκριμένα, ο τόμος αυτος, που εντυπωσιάζει με την καλαισθησία-του και την τυπογραφικη αρτιότητά-του, τιτλοφορείται Τα ορατα και τα αόρατα-Ποιήματα 1968-2018, και περιλαμβάνει τις εξης 10 ποιητικες συλλογες του Αλέκου Φλωράκη:

1. Φεγγάρια και προσωπίδες (1968), 2. Προφητικος (1969), 3. Ο λύχνος του σώματος (1973), 4. Η προϊστορία του νερου (1990), 5. Δέκα και μία νότες μουσικης δωματίου (1996), 6. Στους αντίποδες ή περιαντιστροφης (2002), 7. Ανατομία ενος τοίχου (2009), 8. Εγκύκλιες σπουδες (2011), 9. Τα δέντρα εισβάλλουν απο το παράθυρο (2017), 10. Ο αλαφροΐσκιωτος και το πηγάδι (2018).

Αξίζει ν’ αναφέρω πως ο συγκεντρωτικος αυτος τόμος αποτελείται απο 250 σελίδες, εκ των οποίων οι 26 περιέχουν επεξηγηματικες σημειώσεις απο μέρους του ποιητη, πάντοτε γύρω απο διάφορα δύσβατα, κατα την άποψή-του, σημεία της ποίησής-του που ίσως δυσκολεύουν  τους αναγνώστες στην ακριβη πρόσληψή-της, γεγονος που αποκαλύπτεια πο μόνο-του, την πολυμάθεια του δημιουργου, αλλα και την πυκνότητα και το φορτίο που μεταφέρει η ποίησή-του.

Πέραν απο τα όσα ανάφερα μέχρι τώρα, στην ποίηση του Αλ. Φλωράκη υπάρχουν βέβαια και άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικα, αδρα και ευδιάκριτα, που της δίνουν ομορφια και χάρη, αλλα και την κάνουν ελκυστικη, νόστιμη και διαβαστερη, άρα ενδιαφέρουσα απο πολλες όψεις. Αναφέρομαι, εν πρώτοις, στη σάτιρα, το χιούμορ, την ειρωνεία, τονσαρκασμο και τοναυτοσαρκασμο που εκδηλώνει ο Αλ. Φλωράκης μέσα απο την ποίησή-του, που μερικες φορες  είναι τόσο αιχμηρα, καυστικα και δραστικα αυτα τα στοιχεία που τσακκίζουν πραγματικα κόκκολα! Δηλαδη, όταν και όπου ο ποιητης αποφασίσει να εκτοξεύσει τ’ ανελέητα πυρα των στίχων-του, αυτα επιφέρουν μεγάλη ζημια εκει που θα πέσουν, ακριβως όπως ένας κεραυνοςπου καταστρέφει τα πάντα γύρω-του με την ηλεκτρικη ενέργεια που εκκενώνεται πάνω-τους!