Γιώργος Χ. Θεοχάρης, «Πλησμονή οστών», εκδ. Μελάνι, 2018 (μετάφραση στα γερμανικά: Κατερίνα Λιάτζουρα / Katharina Liatzoura)
30Ιουλίου
Τα οστά
…κι ωστόσο ο θάνατος λευκαίνει τα οστά
μα τ’ ανομήματα δεν φθάνει να τα νίψει
κι αν τα κρανία, γεγυμνωμένα, εξαγνίζονται
οι σκέψεις κι οι προθέσεις
που ως πράξεις πόνεσαν και πίκραναν
ανθρώπους, εν ζωή,
μέσα στις ψυχικές πληγές που ανοίξανε,
ζούνε και ζουν κι υπάρχουν κι αγκυλώνουν.
*
Die Knochen
…und dennoch der Tod bleichtdie Knochen
aber die Sünden reicht er nicht aus zu säubern
auch wenn die Schädel, entblößt, sichläutern
die Gedanken und die Absichten
die als Taten schmerzten und verbitterten
Menschen, am Leben noch,
innerhalb der seelischen Wunden die sieaufrissen,
leben und leben und existieren und verletzen.
Διαβάστε περισσότεραΑφήστε ένα σχόλιο