Annamaria Ferramosca, Πέντε ποιήματα (μετφρ.- επίμετρο: Ευαγγελία Πολύμου)
15Απρ
1.
Κωνσταντινούπολη
Αν οι μιναρέδες μάκραιναν τον ίσκιο τους
ξεμπέρδευαν πέταλα από μπλε γαρύφαλλα
ως και μέσα απʼ τα μαλλιά
εκείνων των αποκαρδιωμένων λούστρων
θεςπαπούτσιασαναστέριαχίλιεςλίρες
θα σταματούσε ο χρόνος
στη γωνία ντροπής
του ξενοδοχείου Ερμής.
Θα κατέρρεε ο χρόνος
με κεραυνόπληκτα φτερά
πάνω στο χαλί
των μετανοιών.
Και το Πέραν
θʼ αντιλαλούσε άξαφνα
από παιχνίδια και φωνές
να τρέχουν ξέφρενα
κυνηγώντας την πλώρη των πλοίων στο κανάλι
να ψάχνουν κατά μήκος των τάφρων
καλάμια ανθεκτικά
χλωρά να ξεφλουδίσουν
ύστερα τραβώντας κατά τη γέφυρα για να ψαρέψουν
στην τσέπη σταφύλι από τη Σμύρνη
μέχρι το δείλι.
Ο Κεράτιος θʼ αντίκριζε
ακόμα τις αντανακλάσεις του
στʼ ανοιχτόχρωμα μαλλιά
στα σκιρτήματα στο αγκίστρι
στις αναλαμπές
της παιδικής υπερηφάνειας.
Το βράδυ βουλιάζει
το Μεγάλο Παζάρι των ονείρων
σε σάρκες μεδουσών
σουλτάνους σμαραγδένιους
σαν σαύρες
ότανμεγαλώσωθέλωναγίνωκαπετάνιοςέμποροςψαράς
Πάνω στο προσκέφαλο
γλυκάνισος και ζαφορά.