ΑΓΟΡΑΣΜΕΝΗ ΦΗΜΗ

Η αγορασμένη μου φήμη
πλέχτηκε από διδασκάλους των Γραφών
από γλώσσες διχαλωτές
ύφανση χαλαρή
προέβλεψε κενά για τα επιφωνήματα.
Χειμώνας μόνος
πληθωρικά καλοκαίρια
ξοδεμένος χρόνος
ονειρικοί χάρτες ναρκών
ξεφεύγοντας από τούς εφιάλτες
πρώτη συνάντηση
με τη σιωπή
που δεν μιλάει
χτενίζει τα μαλλιά της
μετά τα απλώνει σε μια
νεροτριβή θορύβων.
Θέλω να αγοράσω όλη τη σιωπή τού κόσμου
να τη φορέσω πάνω από τα επιφωνήματα
να μη ντρέπομαι για τη γύμνια
μιάς ασταθούς ισορροπίας
Θέλω να αγοράσω τη σιωπή
ρευστή ακόμα
και να περιχύσω τούς διδασκάλους των Γραφών
Θέλω να σφραγίσω τα Σόδομα και Γόμορρα τού Λόγου.
Να περνώ κάθε πρωί από μέσα τους
στο δρόμο για τη δουλειά
χειροκροτητές
αγάλματα με στοιχειωμένους συλλογισμούς
στο κεφάλι
και να τούς επιστρέφω καθημερινά και λίγα από τα επιφωνήματα τους.
Θέλω να αγοράσω τη σιωπή ζεστή ακόμα
και αν δεν καταφέρω ένα πλήγμα
ένα διάλειμμα, μια διαίρεση στη μέρα
τουλάχιστον για ένα λεπτό σιγής θα φτάσει
και από κει να ξεκινήσω.
Θέλω να αγοράσω τη σιωπή
μα όπως άκουσα δεν αγοράζεται πια
την κλέβεις νύχτες αν την ποθείς
όταν οι φύλακες παραδίδονται στα λόγια.

13.
Μακριὰ ἀπ ᾽τὸν ῎Ερωτα, ἐραστές, ἀπὸ τὴ ϕλόγα μακριά·
ἡ πυρκαγιὰ εἶναι τρομερὴ καὶ ἡ πληγὴ θανατερή,
ἀϕοῦ τὸ πρῶτο χτύπημα ἂν δεχτεῖς δὲν ὠϕελεῖ
ἡ δύναμη, ἡ κρίση, ἡ λογική, οὔτε ἡ ϕυγὴ εἶναι γιατρειά.
Φύγετε, τώρα ποὺ ἀπόδειξη ἔχετε τρανὴ
πόσο ἰσχυρὸ εἶναι τὸ χέρι κι αἰχμηρὰ τὰ βέλη·
διαβάστε πάνω μου ποιά συμϕορὰ σᾶς μέλλει,
πόσο ἀνελέητο κι ἀνίερο παιχνίδι ἔχει στηθεῖ.
Φύγετε, μὴν καθυστερεῖτε ἀπὸ τὴν πρώτη κιόλας τὴ ματιά:
ἐγὼ γελάστηκα θαρρώντας πὼς θὰ ξεϕύγω ἂν τὸ ποθῶ·
τώρα τὸ νιώθω, καὶ τὸ βλέπετε καλά, πόσο πολὺ μὲ καίει
ἡ ϕωτιά.

ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΣ ΚΙ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕΙΣ

Όταν στους δρόμους συναλλάσονται ο συμβιβασμός και η σιωπή,

δρόμοι στενάχωροι, που αδειάζουν σε μια αβασάνιστη επιστροφή,

πίσω απ΄τις πόρτες ζυγιάζονται ο εφησυχασμός και η μικροθυμία,

πόρτες ερμητικά κλειστές, στην εύτακτη και παιδευμένη αυτοφοβία.

`

Όταν αδιάτακτοι ειδήμονες εκποιούν γενιές και ιστορία,

ειδήμονες, επίσκοποι των καιρών και μπροστάρηδες με προσωπεία,

δικάζονται οι αιρέσεις του στοχασμού και της προφητείας,

αιρέσεις, ως σύμβολο αναχρονισμού και αρνήσεις ευνομίας.

`

Όταν συντεταγμένα πλήθη σε συνθήματα εκποιούν τη μοναξιά τους,

πλήθη ετερόκλητης σύστασης και ευκαιριακής ομογνωμίας,

μεθοδεύονται υπαρξιακές αλλοτριώσεις και εύβουλες ψευδαισθήσεις,

αλλοτριώσεις, ως χρίσμα καταξίωσης και κοινωνικής δικαιοσύνης.

`

Όταν στερεύει η ζωή από όνειρα, πεποιθήσεις και ουτοπίες,

ζωή που χαλκεύεται στο δείλιασμα την απόγνωση και τις παραιτήσεις,

πώς να θεριέψει η μνήμη ένοχη οργή και παρηγορήτρα,

μνήμη αυριανή, χωρίς εμμονές, ευαισθησίες και αποζητήσεις.

`

ΚΡΙΣΙΜΗ ΑΛΛΑ ΣΤΑΘΕΡΗ

Καλυτερεύω.

Είμαι με τους  περιπλανώμενους και την ανέκαθεν απελπισία τους.

Υπονοώντας :

Αγνοούμαι και με ψάχνουν διαρκώς στα ξέφωτα –

σ’ αυτούς τους μοναχικούς πληθυντικούς της όρασης και των θηραμάτων.

Είμαι των ελεύθερων σκοπευτών η αναμονή

και το αλάνθαστο αριστερό τους

η σταγόνα της αγωνίας τους στο μέτωπο

με χαλασμένο κλείστρο και θαμπωμένη διόπτρα.

Είμαι όσα προσμένω και όσα δεν θα πετύχω σ’ αυτήν την ζωή.

Καλυτερεύω δίχως φάρμακα και μόλις κλείσω τα μάτια

περιπολώ καλοντυμένος σε νηπίων όνειρα

σφυρίζοντας  δήθεν αδιάφορα καθώς πλησιάζει το φριχτό τέλος της αθωότητας.

Απομνημονεύω τα σύννεφα και των δέντρων την γενεαλογία

περασμένα μεσάνυχτα μ’ ένα κερί αναμμένο απ’ την πίκρα μου

για να περάσει η ώρα και να ξεκουραστούν τα ρολόγια.

Είμαι σε συμμαχία με τα σωθικά μου – τ’ ομολογώ.

Καλυτερεύω γιατί περιφρόνησα τις νηστείες και τώρα – ω, θεέ μου ! –

που εγώ και το μέσα μου κατουριόμαστε απ’ τα γέλια

μ’ όλες αυτές τις Σαρακοστές των ανθρωποκρεάτων

δεν μας απομένει ούτε ένα σαββατοκύριακο να μετανοήσουμε…

Καλυτερεύω,

το λένε ξεκάθαρα κι όλων των αναστηθέντων οι χημειοθεραπείες !

Οικειοποιήθηκα τα μεσοσκόταδα κ’ έλαμψε όλη η Οικουμένη μου

μ’ όλα της τα ερπετά μεμιάς.

Καλυτερεύω κι όλες μου οι προβλέψεις για μια άλλη ζωή πετάχτηκαν στα σκουπίδια.