Τα οστά

…κι ωστόσο ο θάνατος λευκαίνει τα οστά

μα τ’ ανομήματα δεν φθάνει να τα νίψει

κι αν τα κρανία, γεγυμνωμένα, εξαγνίζονται

οι σκέψεις κι οι προθέσεις

που ως πράξεις πόνεσαν και πίκραναν

ανθρώπους, εν ζωή,

μέσα στις ψυχικές πληγές που ανοίξανε,

ζούνε και ζουν κι υπάρχουν κι αγκυλώνουν.

*

Die Knochen

…und dennoch der Tod bleichtdie Knochen

aber die Sünden reicht er nicht aus zu säubern

auch wenn die Schädel, entblößt, sichläutern

die Gedanken und die Absichten

die als Taten schmerzten und verbitterten

Menschen, am Leben noch,

innerhalb der seelischen Wunden die sieaufrissen,

leben und leben und existieren und verletzen.

Πρώτη φορά σε ρόλο συνθέτριας η Εύα Φάμπα, εξαιρετική ερμηνεύτρια της κλασικής κιθάρας με σημαντική δισκογραφία και μεγάλη διεθνή καριέρα υπογράφει το νέο δίσκο της, με τίτλο «Ρόδο μου κόκκινο». Περιλαμβάνει έντεκα νέα τραγούδια σε ποίηση τεσσάρων σύγχρονων Ελλήνων ποιητών: Βέρας Βασιλείου-Πέτσα, Γιώργου Μπίμη, Μαριάνθης Αλειφεροπούλου-Χαλβατζή και Φιλιώς Μόρφη. Έντεκα νέα τραγούδια που εστιάζουν στον άνθρωπο, τις αγωνίες του, τους προβληματισμούς του, τα ‘’θέλω’’ και τις διεκδικήσεις του, την μετανάστευση, τον πόλεμο, τον έρωτα. Τα τραγούδια ερμηνεύουν οι: Βασίλης Γισδάκης, Παρασκευάς Θεοδωράκης, Πολυξένη Καράκογλου, Μαριλίζα Λούντζη, Στέλιος Μαγαλιός, Γιώργος Μαυροειδής, Μανώλης Μητσάκος και Θανάσης Χουλιαράς. Τις ενορχηστρώσεις υπογράφει ο Νεοκλής Νεοφυτίδης,  η Εύα Φάμπα και ο Νίκος Χαριζάνος.

`

Ρόδο μου κόκκινο / Ποίηση: Βέρα Βασιλείου-Πέτσα/ Ερμηνεία: Θανάσης Χουλιαράς

Για το θάνατο τραγούδια
μοιρολόγια έμαθα
και για τη ζωή πώς λέει
τα μεγάλα ψέματα
Βγήκα από νωρίς στους δρόμους
μάτωσα τα γόνατα
και καταμεσής τού κόσμου
την αλήθεια φώναξα

Βιαστική ζωή μου φτιάξε κόσμο ανθρώπινο
στ’ ανθογυάλι μου να γίνει ρόδο μου κόκκινο

Δεν με λύγισαν τα χρόνια
όταν όλα χάθηκαν
κι έμοιαζαν οι προσδοκίες
ρόδα που μαράθηκαν.
Κι αν ο ποιητής το ρόδο
λέει πως είν’ αμάραντο
μένει μόνο με αγώνες
κόκκινο κι αθάνατο

Το άλμπουμ «Κάτι Σαράβαλες Καρδιές» κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1998. 24 χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία, η MLK και η WIPE OUT RECORDS επανεκδίδουν το ιστορικό άλμπουμ σε ειδική συλλεκτική έκδοση διπλού βινυλίου 180 γρ. και ένθετο. 

Kαταρχήν [Ποίηση: Blas De Otero (Ελληνική Απόδοση: Βασίλης Λαλιώτης)]

Αν έχω χάσει τη ζωή, το χρόνο, όλα,
όλα όσα έριξα σαν δαχτυλίδι στο νερό,
αν έχω χάσει τη φωνή μες στ ‘αγριόχορτα,
μου απομένει η λέξη.

Αν έχω υποφέρει για τη δίψα, την πείνα, κι όλα
όσα ήταν δικά μου και κατάντησα ένα τίποτα,
αν έχω θερίσει τις σκιές στα σιωπηλά,
μου απομένει η λέξη.

Αν άνοιξα τα χείλη για να δω το πρόσωπο
το τρομερό και το καθάριο της πατρίδας μου,
αν άνοιξα τα χείλη μέχρι να τα σκίσω,
μου απομένει η λέξη.

Ερμηνευτές: Δάφνη Πανουργιά, Διονύσης Κωστής, Κώστας Θωμαΐδης, Βασιλική Κωνσταντέλλου, Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου

Πασιφάη

Τα παγωμένα χέρια
ψάχνουν τα σύννεφα
βρίσκουν το μύλο
μέσα στα σύννεφα
να γυρίζει δίχως φτερά
βρίσκουν το φάντασμα
της καμινάδας δίχως κεφάλι
βρίσκουν το σταυρό
της άγριας φοβέρας
το τρύπιο πιθάρι
της βροχής
βρίσκουν ακόμα
το φεγγάρι της άνοιξης
σβησμένο
να καπνίζει
με γύρω γύρω του
πασχαλιές
τα παγωμένα χέρια
πιάνουν το νήμα
της Αριάδνης
και τότε βρίσκουν
τσακισμένη
κομματιασμένη
την ξύλινη αγελάδα
της βασίλισσας
κι ακόμα βρίσκουν
μέσα στα σύννεφα
πώς να το πω
τα ίδια της μάτια
άγρια τρελά
και διψασμένα

σαν αστραπές

Ο Θρακιώτης Μιχάλης Λουκοβίκας μελοποίησε Άρη Αλεξάνδρου, ταξιδεύοντας από τη Δύση στην Ανατολή παρέα με 35  μουσικούς – όπως οι Ross Daly, Γιώργος Ανδρέου, Μανόλης Ανδρουλιδάκης, Μάνος Αχαλινωτόπουλος, Κυριάκος Γκουβέντας, Κώστας Θεοδώρου, Παναγιώτης Κουτσούρας, Χάρης Λαμπράκης, Κώστας Μερετάκης, Αναστάσης Μισυρλής, Δημήτρης Μπασλάμ, Θανάσης Μπιλιλής, Δημήτρης Μυστακίδης, Περικλής Παπαπετρόπουλος, Ζιάντ Ρατζάμπ, Αγγελίνα Τκάτσεβα, Απόστολος Τσαρδάκας – συν δυο τραγουδιστές: την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τον Ανδρέα Καρακότα.

******************************

Πάνω από τη φλόγα

Αν μου πρέπει τιμή
είναι που είχα πάντοτε τη λάμπα αναμμένη μέσα στην κάμαρά μου
κι έκανα την εμφάνιση των μυστικών τους μηνυμάτων
κρατώντας τις λογοκριμένες τους γραφές πάνω απ’ τη φλόγα.

*
Η στενογραφία της νεκρής ζωνης

Είπες πως δε θέλεις μήτε να νικήσεις.
Είπες πως δε σε νοιάζει
αυτός ο ήλιος τρεις οργιές πιο πάνω απ’ το Λαύριο
μήτε το χρώμα τής σημαίας
κ’ η προσοχή
κ’ η υποστολή
κ’ οι φαντάροι που προσμένουν ν’ αποδώσουν τις τιμές
πυροβολώντας σε στην πλάτη.

Λοιπόν, λίγο κουράγιο ακόμα.
Όποιος βρεθεί με άλογο
του μένει να τραβήξει για την ήττα
καβαλάρης.