Τα Ρούχα Του Βασιλιά

-Ένα τραγούδι θα σας πω για έναν βασιλιά χαζό
που όλη τη μέρα χάζευε
δεν είχε τι να κάνει
κάθε δυο ώρες άλλαζε καινούρια φορεσιά
και κορδωμένος γύριζε σα γύφτικο σκερπάνι
-Κι ένα πρωί φανήκανε δύο απατεώνες
και στο παλάτι πήγανε και κάναν τους ραφτάδες
και λέγανε πως ήτανε μεγάλοι και τρανοί
και πως εκείνοι ράβανε μόνο για βασιλιάδες
Κι ο βασιλιάς τους πίστεψε και παραγγέλνει φορεσιά
μια χρυσαφένια φορεσιά με πέρλες και κοχύλια
να τη φορέσει στη γιορτή του γείτονα του βασιλιά
-Μωρέ, θα στον κάνω εγώ αυτόν, να σκάσει από τη ζήλια!
Σ ‘ένα σαλόνι κλείστηκαν και κάναν πως δουλεύανε
μα τίποτα δεν κάνανε, χαζεύαν όλη μέρα
και τρώγανε και πίνανε και όλους τους δουλεύαν
και κόψε ράψε ξήλωνε ράβανε τον αέρα
-«Τα μοντελάκια που ράβουμε εμείς,
πρέπει να είσαι έξυπνος πολύ για να τα δεις…
τα ρούχα τα δικά μας δεν τα βλέπουν αυτοί
που δεν αξίζουνε το αξίωμα που έχουν»
Την άλλη μέρα έγινε παρέλαση μεγάλη
Μπροστά πηγαίνει ο βασιλιάς και πίσω του οι άλλοι
τριγύρω του οι αυλικοί με τα ψηλά καπέλα
Κι εκείνος με τα σώβρακα κι αθλητική φανέλα
Και όλοι λέγαν ψέματα και κάναν πως θαυμάζουνε
-«αχ τι ωραία φορεσιά και πόσο τον ψηλώνει!»
Κι ένας μικρούλης φώναξε απ’ του μπαμπά τους ώμους:
«Γιατί γυρνάει ο βασιλιάς γυμνός μέσα στους δρόμους;»
Από μικρό κι από τρελό θα μάθεις την αλήθεια
και τέτοια δε συμβαίνουνε μόνο στα παραμύθια
Από μικρό κι από τρελό θα μάθεις την αλήθεια

Ερμηνεύουν οι:

Παντελής Θαλασσινός, Κώστας Θωμαΐδης, Βιολέτα Ίκαρη, Βασίλης Κορακάκης, Γιάννης Κότσιρας, Παντελής Κυραμαργιός, Γιώργος Μάκρας, Μανώλης Μητσιάς, Δήμητρα Μπουλούζου, Γιώργος Νταλάρας, Αντώνης & Θοδωρής Ξηντάρης, Δέσποινα Ραφαήλ και Κατερίνα Τσιρίδου

Ο ΔΙΓΕΝΗΣ ΣΤΟ ΠΕΡΑΜΑ

Ο Χάροντας στο Πέραμα
βγαίνει αργά το βράδυ
είναι αετός στο πέρασμα
και άσσος στο σημάδι.

Τον έρωτα στην Κοκκινιά
τόνε φωνάζουν Παύλο
ρίχνει στ΄ αστέρια πετονιά
και στο φεγγάρι ναύλο.

Στο Κερατσίνι μια βραδιά
τον Διγενή τον είδα
μ΄ ένα μαχαίρι στην καρδιά
να τραγουδάει στα παιδιά
για μια πικρή πατρίδα
να τραγουδάει στα παιδιά
για μια κρυφή ελπιδα.

Ο Χάροντας στον Πειραιά
πίνει ουίσκι σκέτο
κι έχει ονόματα σειρά
στου Άσσου το πακέτο.

Ο έρωτας κυκλοφορεί
με μια μοτοσυκλέτα
μαύρο πουκάμισο φορεί
πίνει τσιγάρα σκέτα.

Ο έρωτας ψυχομαχεί
αργά στο Κερατσίνι
κι απ΄ τη βαθειά του την ψυχή
την ομορφιά του δίνει.

Ο Διγενής ψηλός καπνός
απ΄ το παλιό φουγάρο
μες το αλώνι του ορθώς
παλεύει με τον χάρο.

Είδα έναν Άγγελο

Είδα έναν Άγγελο σε στύση
με σχήμα άφυλο
μύριζε χώμα, κυπαρίσσι
και τριαντάφυλλο…

Είδα έναν Άγγελο λουσμένο
σε φως μακάβριο
κι όλο από σένα τον ξεπλένω
για να `ρθει κι αύριο…

Είδα έναν Άγγελο σε στύση
που με ψηλάφησε
βρήκε πως σ’ έχω αγαπήσει
και τότε μ’ άφησε…

Είδα έναν Άγγελο να κλαίει
κι αέρας σφύριζε
να μην υπήρχες Θε μου, λέει
κι αυτός να γύριζε…

Ο Felix Mendelssohn συνέθεσε στην τρυφερή ηλικία των δεκαεπτά ετών την Εισαγωγή για την κωμωδία του Shakespeare Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας πιθανότατα για μια παράσταση του έργου στο πατρικό του σπίτι στο Βερολίνο. Η Εισαγωγή από μόνη της εμπεριέχει μουσικές αναφορές σε χαρακτήρες και γεγονότα που διαδραματίζονται στο θεατρικό και αναπαριστά τον νεραïδόκοσμο με θαυμαστό τρόπο. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, στα 1843, ο Mendelssohn συνέθεσε τη Σκηνική μουσική για το ίδιο θεατρικό έργο του Shakespeare, μετά από παραγγελία του Βασιλιά της Πρωσίας, Φρειδερίκου Γουλιέλμου του IV για μια νέα παραγωγή του έργου. Η Σκηνική μουσική περιλαμβάνει, όχι μόνο εισαγωγές στα ενδιάμεσα των πράξεων, αλλά και τραγούδια πάνω σε κείμενα του θεατρικού, χορούς και μουσική εντός της δράσης.

Ποίηση – Μπέρτολτ Μπρεxτ· Μουσική – Τάσος Γκρoυς
Τραγουδούν: Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Καλλιόπη Βέττα, Μαρία Παπαγιαννάκη – Κόμη, Παιδική Χορωδία Ελληνικού Ωδείου (Παράρτημα Πειραιά) και ο Τάσος Γκρους .
Αφηγητές:  Μάνια Παπαδημητρίου, Ανδρέας Μαυραγάνης, Νάντια Βαλαβάνη, Τάσος Γκρους
Επιλογή κειμένων:  Νάντια Βαλαβάνη
Ενορχήστρωση: Γιάννης Κ. lωάννου
Εικαστικά: Αλέξια Γκρους

*********

ΓΕΝΙΕΣ ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΕΣ

Καιρό πολύ προτού τα βομβαρδιστικά
φανούνε πάνωθέ μας
ήτανε κιόλας οι πολιτείες μας
ακατοίκητες.Απ’ τη βρωμιά
δε μπορούσε
κανένας οχετός να μας ξεπλύνει

Καιρό πολύ πριν σκοτωθούμε σε μάχες άσκοπες
όταν βαδίζαμε σε πολιτείες όρθιες ακόμα
οι γυναίκες μας ήτανε κιόλας
χήρες και τα παιδιά μας ορφανά.

Καιρό πολύ πριν μας πετάξουν στο λάκκο
άλλοι σημαδεμένοι
ήμαστε δίχως φίλους.Αυτά που ο ασβέστης
μας αφάνισε, δεν ήτανε πιά πρόσωπα.