«Motel Sub Rosa» (στο βάθος θάλασσα), Θέατρο Faust
Φεβ1
ΣΗΜΕΙΩΜΑ της ομάδας Κόσμοι από γάλα για την παράσταση Motel Sub Rosa (στο βάθος θάλασσα) που ανεβαίνει τα απογεύματα του Σαββατοκύριακου στο Faust.
[ Η παράσταση βασίζεται σε κείμενα γραμμένα από τους: Δήμητρα Αγγέλου, Ιβάν Βιριπάγιεφ, Ροντρίγκο Γκαρσία, Γιώργο Ευθυμίου, Ε.Ε. Κάμμινγκς, Αλεχάντρα Πισαρνίκ, Αλφονσίνα Στόρνι, Μπέλα Ταρ και αποσπάσματα από τη Βίβλο.]
`
Οι “κόσμοι από γάλα” είναι μια φράση από ένα γαλατένιο ποίημα μιας πολύ αγαπημένης μας ποιήτριας, της Ανν Σέξτον . Έγινε ο τίτλος της πρώτης μας παράστασης κι έπειτα έγινε το όνομα της ομάδας μας. Αυτή την εποχή την ομάδα συνθέτουν κυρίως ο Βασίλης Χατζηδημητράκης, η Κατερίνα Κλειτσιώτη, η Νατάσσα Διαμάντη και ο Γιάννης Παπαδάκης.
Στο έργο Motel Sub Rosa (στο βάθος θάλασσα) πρωταρχική σημασία έχει η θάλασσα, κι ας είναι σε παρένθεση, κι έπειτα ένα υγρό σουρεαλιστικό παραμύθι για την αγάπη και τρεις φορές η λέξη αγάπη για να ‘ναι αρκετή, αφού ποτέ δεν είναι αρκετή.
Το κείμενο της παράστασης συντέθηκε από κείμενα αγαπημένων ποιητών (Δ. Αγγέλου, Ε.Ε.Κάμινγκς, Γ.Ευθυμίου, Α.Πισαρνίκ, Α.Στόρνι) και σκηνοθετών (Ρ.Γκαρσία, Ι.Βιριπάγιεφ, Μπέλα Ταρ). Η παράσταση είναι γεμάτη κυρίως από θραύσματα ποιημάτων που σιγά σιγά μπήκαν στη σειρά καθαρά ενστικτωδώς, με κάποια συναισθηματική ίσως λογική. Χρησιμοποιήθηκαν κάποια αποσπάσματα από τη Βίβλο ως αντιδιαστολή.
Οι στίχοι των ποιημάτων είχαν από κάτω κάποιες πολύ δυνατές εικόνες που σίγουρα θα θέλαμε να δούμε. Όταν μπήκαν τα σώματα πάνω στη σκηνή κινήθηκαν προς αυτές τις εικόνες. Πολλά ποιήματα δεν ειπώθηκαν καν, αλλά υπάρχουν μέσα στα σώματα που κινούνται. Ήταν μια ιδιαίτερη διαδικασία με αρκετές “ψυχοσωματικές” δυσκολίες.
Το ΜOTEL “sub rosa” δεν θέλει να θέσει κάποιο συγκεκριμένο ερώτημα. Αν υπάρχει κάποια επιθυμία, αυτή είναι να ενεργοποιηθεί το “νιώθω” κι όχι το “καταλαβαίνω” του θεατή.
Ένα απόσπασμα από την παράσταση που θα μπορούσαμε να πούμε ότι εμπεριέχει τον πυρήνα της:
“Ήμουν παιδί και έπαιζα με τα μυρμήγκια στον κήπο”.
Είναι μια πολύ απλή φράση από ένα ποίημα του Γιώργου Ευθυμίου. Στο μυαλό σου ‘ρχεται ένα παιδί, μ’ όλη του την αθωότητα, που παρατηρεί τα μυρμήγκια για ώρες και περνάει όμορφα, τα υπόλοιπα θα ‘ρθουν στη ζωή μετά. Σε κάποια πρόβα ρωτήσαμε τον Γιώργο τι ακριβώς περιείχε αυτό το παιχνίδι κι απάντησε εξίσου αθώα “έριχνα νερό και τα έπνιγα”. Στην απάντηση αυτή ξεκαθάρισαν και τα περισσότερα νοήματα της παράστασης
Διαβάστε περισσότερα