10^ο ΠΑΝΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΙΗΣΗΣ

(ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΗ)

18 ΕΩΣ 22 ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΕ ΛΑΡΙΣΑ, ΒΟΛΟ, ΤΡΙΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΤΣΑ

Το φετινό, επετειακό 10ο διεθνές Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης θα πραγματοποιηθεί μεταξύ 18 και 22 Ιουλίου στη Θεσσαλία. Το Φεστιβάλ είναι αφιερωμένο στον Θεσσαλό ποιητή, μουσικό, δάσκαλο και αγαπημένο φίλο Χρήστο Διαμαντή που έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από τον κόβιντ σε ηλικία 34ων ετών.

Η τελετή έναρξης θα γίνει στις  18 Ιουλίου και ώρα 20:30, στον κήπο του Διαχρονικού Μουσείουστη Λάρισα, η οποία περιλαμβάνει απονομή των Βραβείων Θράκα και στη συνέχεια, ποιητικές αναγνώσεις από  Έλληνες/ίδες και διεθνείς ποιητές/τριες, η προβολή βιντεοποίησης του Χρήστου Διαμαντή και η συναυλία της Κροάτισσας ερμηνεύτριας και τραγουδοποιού Σάρα Ρενάρ. Το πρόγραμμα θα συντονίσει η Χρύσα Βουλγαράκη.

Πρόκειται για την πρώτη τραγωδία που αντλεί τη θεματολογία της από ιστορικά γεγονότα (και μάλιστα μόνο κατά οκτώ χρόνια προγενέστερα από την παρουσίασή της στο κοινό) καθώς πραγματεύεται την οδύνη των Περσών όταν πληροφορούνται για τη συντριπτική ήττα τους στη Σαλαμίνα μάχη στην οποία είχε λάβει μέρος ο ίδιος ο συγγραφέας. Συχνά αναφερόμενη ως «αντιπολεμική» η τραγωδία του Αισχύλου «Πέρσες» στέκεται κριτικά απέναντι σε κάθε είδους υπεροψία και επεκτατισμό σεβόμενη τον θρήνο των ηττημένων και αποδοκιμάζοντας την αλαζονεία των νικητών.

Σκηνοθετικό σημείωμα

ΓΙΑ ΤΟΥΣ «ΠΕΡΣΕΣ» ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ

Από το τέλος της Ιστορίας στο τοπίο της Νέμεσης

Οι «ΠΕΡΣΕΣ» παίζονται μέσα στο τοπίο της Νέμεσης (στιγμή της θεϊκής οργής και εκδίκησης). Τα προηγούμενα στάδια του φοβερού τρίπτυχου της αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας Ύβρη (βίαιη, αυθάδης και αλαζονική στάση) και Άτη (θόλωμα, τύφλωση του νου) έχουν ήδη προηγηθεί, εφόσον βρισκόμαστε, επί της ουσίας, στην αρχή του οδυνηρού τέλους της Περσικής αυτοκρατορίας. Στην προσπάθειά τους να επεξεργαστούν το αίσθημα του τρόμου που τους κατακλύζει, οι Πέρσες καταλαμβάνονται από την παραφορά της υπεροπλίας τους. Από την τερατώδη τάση τους για ολοένα και περισσότερη δύναμη, πλούτο, εξουσία, από τον αλόγιστο επεκτατισμό τους, όπως και από τη μανία να πολεμούν αδιάκοπα, ώσπου να κατακτήσουν τα επιθυμητά εδάφη, θεωρώντας παράπλευρες απώλειες τους όποιους νεκρούς, τις όποιες καταστροφές επιφέρει η στάση τους.

Με την έναρξη, λοιπόν, του έργου βρισκόμαστε στο τοπίο της Νέμεσης. Η Τίση (τιμωρία και συντριβή) επέρχεται. Αγωνία και φόβος. Νέα δεν έρχονται από πουθενά, ωστόσο όλοι αισθάνονται την καταστροφή που έχει συντελεστεί στο πεδίο της μάχης, για την ακρίβεια στο θαλάσσιο ανθρωποσφαγείο της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, χωρίς κανείς να τολμά να το παραδεχτεί. Οι Πέρσες αρνούνται πεισματικά να βγάλουν τα συμπεράσματα από τις πολύνεκρες μάχες της προηγούμενης περιόδου.

Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή, η Ομάδα Θεάτρου «Άλας» παρουσιάζει την παράσταση «Αλμυρή Έρημος». Η πρεμιέρα της παράστασης πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, την 1^η Μαΐου στο Ινστιτούτο Γκροτόφσκι, στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Από τις 7 έως και τις 29 Μαΐου, κάθε Σάββατο και Κυριακή, η «Αλμυρή Έρημος» θα παρουσιάζεται στο Θέατρο 104, στην Αθήνα.

Πρόκειται για μία πρωτότυπη σκηνική σύνθεση που αντλεί το υλικό της από μαρτυρίες προσφύγων και λογοτεχνικά έργα για τη Μικρά Ασία. Τα δύο κεντρικά πρόσωπα, «Ο Στρατιώτης» και «Η Γυναίκα», πορεύονται παράλληλα στο έργο χωρίς να συναντιούνται σε πραγματικό χρόνο, συμπληρώνοντας ο ένας την αφήγηση του άλλου στη ροή της ιστορίας. Στιγμιότυπα από τη μικρασιατική εκστρατεία και την καθημερινή ζωή ξετυλίγονται μέσα σ’ ένα θραυσματικό τοπίο μνήμης, σ’ ένα χρόνο άχρονο και, κατ’ αυτήν την έννοια, αιωνίως επίκαιρο, όσο η Ιστορία εξακολουθεί να αιμορραγεί πολέμους, προσφυγιά, ανθρώπινο πόνο και οδύνη.

“Ένας που έχασε, έχει χάσει βέβαια από τη γέννα του,
έχασε και χθες και προχθές και σήμερα.”
Γιάννης Κουνέλλης

Η Μικρασιατική καταστροφή σημάδεψε την Ελληνική και παγκόσμια ιστορία κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, μα κυρίως ηθικά. Με μάτια ανοιχτά στο παρελθόν, στην ιστορία και το δράμα που έζησε ο Ελληνισμός κατά την έξοδο του από τη Μικρά Ασία, ανοίγουμε την ανθρώπινη πληγή που αιμορραγεί παντοτινά, τα τραύματα εκείνα της μνήμης που θολώνουν την ιστορία, που πνίγουν σε αποσιωπητικά τις ερωτήσεις.

Ο Αρτώ. Αυτός είναι το επείγον περιστατικό.

Αυτός απέσπασε τη λογοτεχνία από την αστυνομία, το θέατρο από την ιατρική.

Κάτω από τον ήλιο των βασανιστηρίων που φωτίζει

όλες τις ηπείρους αυτού του πλανήτη, ανθίζουν τα κείμενά του.

Κάποτε θα διαβαστούν πάνω στα ερείπια της Ευρώπης.

Και τότε θα γίνουν κλασικά.

Χάινερ Μύλλερ

*******************************************

Η σκηνοθέτις Ιόλη Ανδρεάδη παρουσιάζει στο Υπόγειο του Θέατρου Τέχνης την παράσταση «ΚΟΚΚΑΛΟ», μια λυτρωτική ροκ τελετουργία για τη ζωή και το έργο του μεγαλύτερου διανοητή και καλλιτέχνη του σύγχρονου θεάτρου. Ο ρηξικέλευθος και μοναδικός Αντονέν Αρτώ, αυτό το «επείγον περιστατικό» της ζωής και της τέχνης όπως θα τον χαρακτηρίσει ο Χάινερ Μύλλερ, επιστρέφει στη σκηνή για τελευταία φορά,δίνοντας το σόου της ζωής του. Ο Γεράσιμος Γεννατάς παθιασμένος, εμπνευσμένος, θλιμμένος και ερωτευμένος παντόμιμος κλόουν ενσαρκώνει τον σπουδαίο Γάλλο, έχοντας ως κύρια μέσα τη φωνή και το σώμα, και με τη ζωντανή συμβολή του μουσικού-περφόρμερ Γιώργου Παλαμιώτη, οδηγούν τον θεατή σε μια βαθιά προσωπική κάθαρση, από το σκοτάδι του πόνου, της αδικίας και της υποκρισίας, προς το καθαρόκαι λυτρωτικό φως. Εκεί όπου βασιλεύει ο Μέγας Νόμος της Καρδιάς.

*****************************

Παρίσι 1935.

Ο Αντονέν Αρτώ επινοεί μια εντελώς νέα θεατρική φόρμα, το «Θέατρο της Σκληρότητας», και για να τη βάλει σε εφαρμογή δημιουργεί την παράσταση «Οι Τσέντσι» – μία πεντάπρακτη τραγωδία, για τον ξακουστό, αιμοδιψή και αιμομίκτη κόμη της Ρώμης, που βρέθηκε δολοφονημένος, μ’ ένα στιλέτο στο μάτι, από την ανήλικη κόρη του. Το έργο κάνει πρεμιέρα τον Μάιο της ίδιας χρονιάς, στο θέατρο Folies Wagram, και παρά τις προσδοκίες αποτυγχάνει παταγωδώς. Ο Αρτώ αποφασίζει πως δεν θα σκηνοθετήσει ξανά ποτέ, ταξιδεύει ασταμάτητα αναζητώντας τη λύτρωση και στο τέλος συλλαμβάνεται για αλητεία.

Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος (Λεωνίδου 12, Μεταξουργείο) Παρασκευή – Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 20.00 / Τελευταίες Παραστάσεις έως Κυριακή 17 Απριλίου

Τις Κυριακές 3, 10 και 17 Απριλίου μετά το τέλος της παράστασης, θα ακολουθήσει συζήτηση του σκηνοθέτη Σάββα Στρούμπου με το κοινό

Ο κεντρικός ήρωας του διηγήματος του Φραντς Κάφκα «Αναφορά σε μια Ακαδημία» είναι ο πίθηκος Rotpeter. Μια ομάδα κυνηγών της εταιρείας Χάγκενμπεκ τον πυροβόλησε σε μια ζούγκλα της Χρυσής Ακτής, καθώς πήγαινε με την αγέλη του να πιούν νερό. Δέχτηκε δύο σφαίρες με αποτέλεσμα τον ευνουχισμό του. Κατόπιν, τον αιχμαλώτισαν, τον μετέφεραν στο πλοίο τους και τον έκλεισαν σε ένα κλουβί. Αυτός, σε κατάσταση σοκ, έχοντας χάσει τη μνήμη της ως τώρα ζωής του, πάσχισε να διαφύγει. Τότε άρχισε να παρατηρεί αυτούς που ήταν γύρω του, τους εξαθλιωμένους και από-ανθρωποιημένους σκλάβους/ναύτες της εταιρείας Χάγκενμπεκ και προσπάθησε να τους μιμηθεί. Οι άνθρωποι με τη σειρά τους, παίζοντας με το άγριο ζώο, άρχισαν να το βασανίζουν. Οι ναύτες έχοντας αποδεχθεί την καταπίεση που υφίστανται αυτοί οι ίδιοι, με χαρακτηριστική άνεση την ασκούσαν με τη σειρά τους σε ένα ήδη τραυματισμένο και ανήμπορο άγριο ζώο. Όταν το καράβι έφτασε στο Αμβούργο ο Rotpeter μπορούσε να διαλέξει ανάμεσα στο ζωολογικό κήπο και το βαριετέ (μουσικό θέατρο). Διάλεξε το βαριετέ. Ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στην ανθρώπινη συμπεριφορά και πλέον παρουσιάζει ως περφόρμανς την ίδια τη διαδικασία του βίαιου εξανθρωπισμού του.