1.

Πες ναι!

Δεν αφήνονται πίσω τα καλύτερα.
Είναι τα καλύτερα που ξέρουν τον δρόμο της επιστροφής.
Κοιμούνται το ξέρω.
Ξεχνιούνται το ξέρω και ξεχνούν.
Και όταν ανοίγουν τα μάτια,
ίσως να μη ξέρουν που βρίσκονται.
Μην κοιμηθείς!
Να αγαπάς τα καλύτερα,
δεν θα πει να κρύβεις βαθιά τις επιθυμίες.
Μην κοιμηθείς!
Ο δρόμος της επιστροφής είσαι εσύ.
Και πες ναι!
Πες ναι στο πέταγμα.
Το ξέρεις;
Είναι τα καλύτερα που ξέρουν το δρόμο της επιστροφής.
Και ο δρόμος είσαι εσύ.
Δεν κρύβονται βαθιά οι επιθυμίες.
Ας κρατήσουμε τα καλύτερα
Τα άλλα σκοτώνουν.
Πες ναι!

Ο μεθυσμένος κοσμοναύτης

Σκοντάφτω στο πρώτο κόμμα ενός τσελεμεντέ
Βαρυονικά υλικά μαγειρικής, απροσίτως άφθονα
Για την ώρα βολεύομαι με άσηπτες γήινες σκόνες
Ευτυχώς η διαστημική βότκα εγκεφαλικής απόσταξης
Δουλεύει όπως έλεγε ο Γιούρι

Περνάς παράνομα κάμποση κρυμμένη στο κεφάλι
Έπειτα κάθεσαι στο παράθυρο κοιτώντας τον κόσμο
Μετά που βρίσκεσαι
Όταν πάρει φωτιά το κεφάλι εξατμίζονται κάμποσα
Το απόσταγμα σκέψεων συλλέγεται
Πάντα το πίνω νυστικός
Άλλωστε δεν συμβαδίζει ο χορτάτος με τον ονειροπόλο

ΣΑΛΑΔΙΝΟΣ

Κούρδε Σουλτάνε ήσουν ευγενικός και ευσεβής

ασύνηθες για Βασιλιά της δικής σου εποχής.

Η φήμη σου, η χάρη σου, γνωστή και κραταιή

αντιλαλούσε και μέχρι την ήπειρο τη γηραιή.

`

Τον γεννήτορά σου με βαθμό απλού φρουράρχου

ξεπέρασες και ανελίχθηκες στου ανίκητου πολεμάρχου·

από μικρός στις μάχες μαζί με τους αχθοφόρους

φόβος και τρόμος έγινες για τους σταυροφόρους.

`

Πάντα ελεήμονας για τους αιτούντες χείρα βοηθείας

όχι όμως και για σένα Ρεϊνάλδε της Αντιοχείας.

Την Ιερή την Πόλη δεν κατάφεραν να κρατήσουν οι υπερασπιστές

ευγενικέ και ευσεβή, στους δικούς σου την παρέδωσαν υπασπιστές.

Ξημέρωμα

Το χαμόγελό σου σαν
Ξημέρωμα. Καιρό είχα να δω εικόνα
Παρόμοια

Πρώτα ήσουν στιγμή
Μετά πληρότητα

Θα συνεχίσει;

ΠΟΛΕΜΙΚΟ

πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς
Ηράκλειτος

Στο δρόμο γεννιούνται συνειδήσεις
αμφισβητήσεις
επαναστάσεις
Λίγο πιο δίπλα
στο πεζοδρομιο
γεννιούνται ποιήματα

……………………….

Ο Τρωικός Πόλεμος ξανάρχισε
η ωραία Ελένη ξεπουλήθηκε
για ένα πιάτο ζεστή στάχτη
Μωρά κολυμπούν
σχηματίζοντας σπείρες Φιμπονάτσι
σε νερά ταραγμένα
Αμέτρητες μωβ κουκουβάγιες
από το νάνο πλανήτη Πλούτωνα
την πόρτα σου χτυπούν
Νεκροί που αγνοούν
νεκροί πως είναι
ζητούν να αμαρτήσουν και πάλι
Σταμάτησαν τα δάκρυα
σεργιανίζουν τα σαλιγκάρια
στη μουδιασμένη άσφαλτο
Κι ένα μικρό κουνούπι
από το βάλτο μες στης Γης το κέντρο
ήρθε κρατώντας πύρινη τρομπέτα
για να γκρεμίσει όσα χτίσαμε τη μέρα

……………………….

Βρήκα επιτέλους ένα σπίτι
Χαλάσματα του τείχους της Ιεριχούς
ιπτάμενα χαρτιά με αριθμούς και τύπους
θρύψαλα από βιτρίνες θεαματικές
κατεστραμένες γομολάστιχες
αποκαίδια