Όλγα Οικονομίδου, «Θαμνολίβαδα», εκδ. Μανδραγόρας, 2023 (γράφει ο Χρήστος Μαυρής)
7Φεβ
Η ζωη φτιάχνει τα βιβλία και εκείνα ξαναφτιάχνουν τη ζωη
Η ποιητικη συλλογη με τον μονολεκτικο τίτλο ‘’Θαμνολίβαδα’’, της Όλγας Οικονομίδου (εκδόσεις Μανδραγόρας, 2023), που είναι η πρώτη κατάθεση και η πρώτη κωδικοποιημένη παρουσία-της στα λογοτεχνικα πράγματα του τοπου-μας, αποτελείται απο 48 ποιήματα, μικρά και κάπως μεγαλύτερα, αλλα και απο μία ομάδα δέκα τρίστιχων ποιημάτων, βασισμένα στη γνωστη ιαπωνικη μικρογραφικη στιχουργικη Χαϊ-Κου (haiku), με τις 5,7,5 συλλαβες σε έκαστο στίχο.
Επομένως πρόκειται για μία συλλογη περιεκτικη, θα έλεγα βαρυφορτωμένη με ποιοτικο και νοηματικο περιεχόμενο, παρα τη σεμνότητα που υποδηλώνει η ποιήτρια με τον απέριττο τίτλο που έχει δώσει στη συλλογη-της, με τον οποίο, όπως αντιλαμβάνομαι, θέλει ευγενικα να μας υποβάλει –όχι να μας επιβάλει– πως στην φύση, πέρα απο τα πανύψηλα δέντρα των δασων υπάρχουν και τα χαμόδεντρα και κυρίως οι θάμνοι τους οποίους συναντάμε σε συστάδες μέσα στα λιβάδια ή σε αγεώργητους τόπους.
Αν όμως, εξετάσουμε τον τίτλο με τη μεταφορικη έννοιά-του, η ποιήτρια με τη λέξη «θαμνολίβαδα», θέλει, νομίζω, να μας υποδείξει πως και τα πιο ασήμαντα πράγματα έχουν τη δικη-τους αξία και πως μπορουν και αυτα να παίξουν κάποιο ρόλο, μικρο ή μεγάλο, στην καθημερινη ζωη-μας. Κοντολογις, καταθέτει ένα ύμνο για τα απλα, τα ταπεινα και κάποτε περιφρονημένα πράγματα που υπάρχουν γύρω-μας.
Επιπλέον, έχω διαπιστώσει πως η ποίηση που μας προτείνει με αυτη την πρώτη συλλογη-της η Ο. Οικονομίδου, είναι στο σύνολό-της καλα μαστορεμένη. Εννοω πως η ποιήτρια έχει δουλέψει και πλάσει σε ικανοποιητικο βαθμο το υλικο που επεξεργάστηκε πριν το δώσει στην κρίση του αναγνωστικου κοινου αλλα και στην αμείλικτη χοάνη του χρόνου, με αποτέλεσμα τώρα να έχουμε στη διάθεσή-μας μία αξιοπρόσεχτη δουλεια, η οποία την έχει ωθήσει να υπερπηδήσει, μάλιστα με εντυπωσιακο άλμα, τον πήχη που υψωνόταν απειλητικα στο διάβα-της, παρακάμπτοντας έτσι εντυπωσιακα το πρωτόλειο στάδιο της ποίησής-της.
Πρόκειται για χαμηλόφωνη ποίηση, όμως, αρκετα υποβλητικη και δραστικη στην ξεδίπλωσή-της. Σιγανη και απαλη σαν το βελούδο, φτιαγμένη με απλες και όχι βροντόφωνες λέξεις, απαλλαγμένη απο τις σύνθετες και βαρετες ιδέες αλλα και τα κραυγαλέα συνθήματα, εμποτισμένη όμως με τη λύπη και το πένθος που διακατέχει τη δημιουργο-της.
Είναι ποίηση δροσερη, σαν το πρωϊνο αεράκι που εισχωρει μέσα απο τα παραθυρόφυλλα των σπιτιων-μας τις καλοκαιριάτικες νύχτες και αναζωογονει το σώμα και τη σκέψη-μας. Με άλλα λόγια, είναι μία ποίηση πέρα για πέρα, φρέσκα και ατόφια, που φέρνει σίγουρα ένα άλλο ύφος και ένα άλλο ηχόχρωμα στην ποίηση γενικα της Κύπρου, με την οποία η ποιήτρια, όπως ανάφερα ήδη, κατόρθωσε ν’ αγγίξει ανώτερα σημεία της άρτιας τέχνης αλλα παράλληλα να μας χαρίσει και αισθητικη συγκίνηση.
Διαβάστε περισσότερα