Η ΡΙΜΑ ΕΥΚΟΛΗ, Η ΖΩΗ ΔΥΣΚΟΛΗ
Θαμπώνεται η ζωή μου, κι αφού βρέχει
πάω κι εγώ κάτω απ’ το τούνελ εκεί που
είν’ όλα υγρά, χωρίς όμως να βρέχει.
Εδώ μες στ’ άγνωστο το πλήθος, που όλο τρέχει
και πάει να κάνει πράγματα γνωστά
πάω κι εγώ να κάνω πράγματα κοινά.
Από τους άλλους πιο κοινός, δεν ξέρω πού
να πάω με το νωθρό μου βήμα, που δεν θέλει
κοινό να φαίνεται σ’ εμένα μα κι αλλού.
Ξάφνου όταν μια ματιά που ξέρει πού
στο σώμα μου να πάει και δεν το θέλει
με ξυπνά αστράφτοντας – κι είν’ ήδη αλλού.
Μάταια την ψάχνω εγώ σ’ ένα παλιό
σύμπαν που ’χα άλλοτε φίλο καλό.
`
Κι όταν δεν την σκεφτόμουν πλέον άλλο
αντήχησε κάτω απ’ το τούνελ μια όλο μπρίο
φωνή που σκέπασε οτιδήποτε άλλο.
Ήταν μεταθανάτιο, μακρινό αντίο
μεταθανάτιο στην καρδιά μου, όχι μακριά
απ’ ό,τι φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά.
`
*********************************************
`
Ο Σάντρο Πέννα (Sandro Penna, 1906-1977) θεωρείται σήμερα ένας από τους σημαντικότερους ιταλούς ποιητές του 20ού αιώνα και τέσσερις δεκαετίες ύστερα από τον θάνατό του το ενδιαφέρον για το έργο του αυξάνεται σταθερά, ενώ και η κοινότητα των αναγνωστών της ποίησής του γίνεται πολυπληθέστερη, τόσο στην Ιταλία όσο και σε άλλες χώρες, μέσω των μεταφράσεων.
Με δεδομένη αυτή τη σύγχρονη, πληθωρική πλέον, πρόσληψή του, τίθεται το αφετηριακό ερώτημα αν αυτό που κυρίως ελκύει, γοητεύει ή και συναρπάζει τους αναγνώστες του ποιητή Πέννα είναι η απόκλιση ή η παράβαση ως δεσπόζον γνώρισμά του.
Προκειμένου να απαντηθεί το ερώτημα, αξίζει να παρατεθούν και να σχολιαστούν, στη συνέχεια, κάποιες ουσιαστικές κρίσεις για το σχεδόν μόνιμο θέμα της ποίησης του Πέννα, τη λατρεία των αγοριών με άλλα λόγια, για την ομοφυλόφιλη επιθυμία και τον ομοφυλόφιλο έρωτα (ειδικότερα, τον έρωτα ενός παιδεραστή).
Διαβάστε περισσότερα
