Antoine Artaud (1896 -1948), «Η μεγάλη μέρα και η μεγάλη νύχτα», (μετφρ. Στέφανος Ευθυμιάδης), εκδ. Αιγόκερως 1981
20Δεκεμβρίου
ΚΑΙ ΝΕΟ ΓΡΑΜΜΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ
Αγαπητέ….
Αύτή ή εποχή είναι γιά μένα βρώμικη, κι άλλωστε όλες οι
έποχές είναι άπαίσιες στήν κατάσταση πού βρίσκομαι. Δέν
μπορείτε νά φανταστείτε σέ ποιό βαθμό έχω στερηθεί τίς
ίδέες. Δέν έχω κάν τίς ίδέες πού θά μπορούσαν νά ταιριάζουν μέ τη σάρκα μου,
μ’ αύτή τήν κατάστασή μου τού σκέτου ζώου, πού έχει ύποταχθεί στά πράγματα
καί πού άναπηδάει σέ κάθε έπαφή μαζί τους.
Όσο γιά τό διανοητικό ζώο άς μή μιλάμε καθόλου. Αύτό
πού θαυμάζω, αύτό πού λαχταρώ είναι τό διανοητικό ζώο
πού ψάχνει, μά πού δέν ψάχνει γιά νά ψάχνει. Τό ζώο πού
ζεί. Δέν πρέπει τό όλο σύστημα τής συνείδησης νά χαλάσει.
Αύτό πού μέ κάνει νά γελώ μέ τούς άνθρώπους, μ’ όλους
τούς άνθρώπους είναι πώς δέ φαντάζονται ότι τό συνειδησιακό τους σύστημα χαλάει·
σ’ όποιαδήποτε διανοητική διεργασία καί νά άφεθούν είναι βέβαιοι γιά τό
σύστημά τους. Αύτό τό σύστημα πού γεμίζει κάθε σχισμάδα
άπό τίς πιό μικρές, άπό τίς πιό άνυποψίαστες διεργασίες
τους, σ’ όποιο στάδιο φωτισμού καί έξέλιξης μέσα στό
πνεύμα καί άν έπιτεύχθηκαν, αύτές οί διεργασίες.
Δέν πρόκειται γι’ αύτό, δέν πρόκειται καθόλου γι’ αύτό. Γιατί άν
θά ‘ πρεπε πάντα νά σκεφτόμασταν γιά τή σκέψη μας,
έπόμενο είναι νά μήν ύπάρχει μέσο γιά νά σκεφτούμε, νά μήν
μπορούμε ν’ άφοσιωθούμε σέ μιά διανοητική διεργασία
άνώτερη άπ’ αύτό πού είναι άκριβώς ή σκέψη. Κι όχι ή
άφίδρωση, ή έκκριση τού πνεύματος, άλλά ό μηχανισμός
αύτής τής άφίδρωσης. Νομίζω πώς άρκετά τούς έπρηξα
τούς άνθρώπους περιγράφοντας τήν πνευματική μου κατάσταση,
τή φριχτή μου ψυχική κενότητα, και σκέφτομαι
πώς έχουν δικαίωμα νά περιμένουν άπό μένα κάτι άλλο και
όχι φωνές άδυναμιας και τήν άπαρίθμηση τών άνικανοτήτων μου,
ειδάλλως νά σωπάσω. Μά τό πρόβλημα είναι
ίσα-Ισα ότι ζώ. Αύτό πού είναι ίκανό ν’ άποσπάσει τούς
άνθρώπους άπ’ τή γή τους, άπ’ αυτή τή γή πού ‘ χει πήξει
άπό ένα πνεύμα κλεισμένο στό καβούκι του, είναι αύτό πού
βγαίνει άπό τό πεδίο τής καθαυτό σκέψης, έκείνο πού γιά
μένα ύπερβαίνει κάθε πνευματική σχέση.