Ο αρχαίος μύθος του Δαίδαλου και του Ίκαρου είναι από τους δημοφιλέστερους της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, αφού ενέπνευσε και εμπνέει γενιές Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών και λογοτεχνών, αλλά και στοχαστών της συστηματικής και της καθημερινής σκέψης. Σύμφωνα με το μύθο, ο ξακουστός εφευρέτης Δαίδαλος εξορίστηκε από τον Άρειο Πάγο διότι εφόνευσε τον ανηψιό του και μαθητή του Τάλοντα, επειδή φοβήθηκε ότι αυτός θα τον ξεπεράσει στην τέχνη της κατασκευής. Τοιουτοτρόπως ο Δαίδαλος βρέθηκε από την Αθήνα στην Κρήτη, να εργάζεται για το βασιλέα Μίνωα. Το παλάτι που ο εφευρέτης έφτιαξε για το βασιλέα στην Κνωσό δεν είχε όμοιό του: διέθετε χίλιες τριακόσιες αίθουσες, υπέροχους κήπους, αυλές και θαυμάσιες τοιχογραφίες. Ο Δαίδαλος περιέπεσε στη δυσμένεια του βασιλέα, όμως, διότι διευκόλυνε την παράδοξη ένωση του ταύρου του Ποσειδώνα με τη βασίλισσα Πασιφάη, τη γυναίκα του. Έτσι, ο βασιλέας διέταξε τη φυλάκιση του Δαίδαλου στο λαβύρινθο, τον οποίο ο ίδιος ο Δαίδαλος κατασκεύασε για τον περιορισμό του Μινώταυρου, του καρπού του έρωτα της Πασιφάης με τον ταύρο του Ποσειδώνα, ενός πλάσματος με κεφάλι ταύρου και σώμα ανθρώπου. Η Πασιφάη λυπήθηκε και απελευθέρωσε τον Δαίδαλο από τον λαβύρινθο. Ο επιδέξιος εφευρέτης, προκειμένου να δραπετεύσει από το νησί, κατασκεύασε γιγάντια φτερά από κλαριά λυγαριάς και πανί και τα κόλλησε με κερί. Έδωσε αυστηρές οδηγίες στο γιο του, τον Ίκαρο, να μην πλησιάσει πολύ τον ήλιο, διότι τότε τα φτερά θα λιώσουν, ούτε τη θάλασσα, διότι τότε τα φτερά θα βαρύνουν, και ξεκίνησε μαζί του την υπέροχη πτήση προς την ελευθερία. Ο Ίκαρος, όμως, μεθυσμένος από τον ενθουσιασμό της πτήσης, δεν άκουσε τον πατέρα του και πέταξε πολύ κοντά στον ήλιο, τα φτερά του έλιωσαν, οπότε έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε, δίδοντας στο Ικάριο πέλαγος το όνομά του. Το νησί στο οποίο ο Ικαρος ετάφη ονομάστηκε Ικαρία.
Διαβάστε περισσότερα