`
Η πρώτη προσωπική δουλειά του Λάκη Παπαδόπουλου ή Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ, εκδόθηκε το 1982 από τη Wea με τίτλο “Άκυρο”. Περιλαμβάνει εννέα τραγούδια, κυρίως μελοποιημένη ποίηση των Γιώργου Χρονά, Παύλου Μάτεσι, Τσαρλς Μπουκόφσκι (σε ελληνική απόδοση του Αλέξη Τραϊανού) και του Άλλεν Γκίνσμπεργκ (σε απόδοση Άρη Μπερλή). Τα τραγούδια του δίσκου ερμηνεύει ο ίδιος ο Παπδόπουλος. Συμμετέχει επίσης η Χαρά Αργυροπούλου.
`
Λικνιστείτε μαζί μου
Στίχοι: Charles Bukowski & Αλέξης Τραϊνός
Λικνιστείτε μαζί μου όλα τα θλιμμένα
τρελοί σε πέτρινα κτίρια χωρίς πόρτες
λεπροί και αναβλύζετε αγάπη και τραγούδι
βάτραχοι που προσπαθείτε να σκιαγραφήσετε τον ουρανό
Λικνιστείτε μαζί μου θλιμμένα πράγματα
δάχτυλα σχισμένα σε κάποιο σιδεράδικο
γεράματα σαν φλούδια προγεύματος
μεταχειρισμένα βιβλία, μεταχειρισμένοι άνθρωποι
μεταχειρισμένα λουλούδια, μεταχειρισμένη αγάπη σας χρειάζομαι
Αυτό έχει φύγει
σαν άλογο ή σκυλί
Νεκρό ή χαμένο
ή αδυσώπητο
σας χρειάζομαι
`
*
Ένα αποχαιρετιστήριο πράγμα ( Καθώς ανάσαινε )
Στίχοι: Charles Bukowski & Αλέξης Τραϊνός
Ένα αποχαιρετιστήριο πράγμα καθώς ανάσαινε
κατέβαινε στο χολ με εσώρουχα
με μπογιατισμένο πρόσωπο σαν παλιάτσος
μια βόμβα από την Κολωνία
στη δεξιά του τσέπη
μια εποχή στην Κόλαση, στην αριστερή
λουρίδες ηλιοβασιλέματος σαν ίνες φλαμουριάς
εξαντλούσαν τα μπράτσα του.
Και τον βρήκαν το πρωί κρεμασμένο
στης εξόδου κινδύνου το παράθυρο
πρόσωπο παγωμένο και σβησμένο
σαν ηλεκτρική λάμπα
Και τα σπουργίτια ήταν κάτω στα θάμνα
και γνώριμα τα σπουργίτια
δεν τραγουδούν βγάζουν ήχο και βγάζουν ήχο
και…. οι άνθρωποι
όχι τα σπουργίτια
τον κατεβάσαν από τη σκάλα
σαν άχρηστη κουκουβάγια
`
*
Καφενείο Ερμιτάζ,
Στίχοι: Παύλος Μάτεσις
Με όνειρο κρυστάλλινο και βλεφαρίδες γαλλικές
χειρονομίες πλαστικές
το ένα μου μάτι γυάλινο και μακιγιαρισμένο
σας περιμένω
Στο στήθος μαχαιριά φτιαγμένη με μακιγιάζ
κουρντίζω μια κιθάρα νοικιασμένη
σας την έχω στημένη
δίπλα στο καφενείο Ερμιτάζ
Σας τραγουδάω και σας μαγεύω
με το γυάλινο μάτι κλαμένο
εσένα όμως σε αρρωσταίνω
που βοήθεια ποτέ δε σου γυρεύω
Με τʼ όνειρο κρυστάλλινο και βλεφαρίδες γαλλικές
χειρονομίες πλαστικές
το ένα μου μάτι γυάλινο και μακιγιαρισμένο
σας περιμένω
Κλαις και μου βγάζεις τα γυαλιά για να με δεις
φορώ από κάτω δεύτερα γυαλιά δε θα με δεις
παρά μονάχα σαν με μαχαιρώσεις
που δε σʼ αφήνω να μου δώσεις
`
*
Ιωάννα και Μαριέτα
Στίχοι: Γιώργος Χρονάς
Ιωάννα και Μαριέτα, εδώ ξεκουραζόμαστε
μετά την εκδρομή στα Σπάτα, μηχανή μας φόνευσε
να ζήσω πιο πολύ ήθελα από τα 17 μου
εδώ βρίσκομαι θαμμένος, δίπλα στα πουρνάρια
και πιο πολύ πέρα θαρρώ, ο φίλος μου ο Νίκος
μια λάμψη στην εξάτμιση μας έκοψε τη φόρα
Στην αυλή της δόλιας μάνας μου
θα βρειτε το σκελετό της μηχανής μου
στο ντουλάπι τα παπούτσια μου
σʼ αυτά εδώ τα χώματα τα κόκαλά μου
όχι να λυπηθώ που πέθανα με μηχανάκι
γιατί αν ζούσα εγώ, εδώ μαζί σας,
σʼ αυτή την άθλια πόλη, ποιος θα με πρόσεχε