ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΛΑΡΓΙΝΗ
Εάν δεν είναι η θάλασσα, ναι η εικόνα της είναι,
το ομοίωμα της, ανάστροφο, στον ουράνιο θόλο.
Εάν δεν είναι η θάλασσα, ναι η φωνή της είναι
λεπτή,
μέσα απ’ το άπλωμα της οικουμένης,
στα μεγάφωνα των αγέρηδων.
Εάν δεν είναι η θάλασσα, ναι το όνομα της είναι
σε μια δίχως χείλη διάλεκτο,
δίχως λαό,
δίχως λέξη άλλη εκτός από δαύτη:
θάλασσα.
Εάν δεν είναι η θάλασσα, ναι η ιδέα της είναι
πυρωμένη, ανεξερεύνητη , καθάρια•
κι εγώ να φλέγομαι, εντός της να πνίγομαι
AMSTERDAM
Τούτη τη νύχτα σε διασχίζουν
πράσινα, κόκκινα, γαλάζια, αστραπιαία
παράξενα φώτα μέσα απ’ τα μάτια.
Να ‘ναι η ψυχή σου;
Να ‘ναι της ψυχής σου τα φώτα καθώς σε κοιτώ;
Γράμματα είναι, ξεκάθαρα ονόματα
αντεστραμμένα , μέσα στα μάτια σου.
Ονόματα είναι: Universum,
φωτοβολούνε, σβήνουν, με φωτεινούς
χτύπους καρδιάς. Universum.
Κοιτάζω• πλέον ξέρω • διαβάζω ήδη:
Σινεμά Universum, οχτώ κύλινδροι,
ρετάλια λευκότητας δίπλα στ’ αστέρια.
Σε αγαπώ έτσι που ‘σαι αθώα, σε πλήρη άγνοια,
παλλόμενη σε οτιδήποτε βρίσκεται έξω από σένα,
με τα μάτια σου να αναγγέλλουν τις βιωμένες αλήθειες
των χρωμάτων της νύχτας.
Θα τις αγοράσουμε όλες
όταν ανοίξουν τα καταστήματα, εδώ και τώρα,
-Σινεμά Universum – όταν της ψυχής σου
τα φώτα φιλήσω, ναι, τα φώτα,
φωτεινά αγγέλματα της νυχτερινής
ζωής, μέσα στα μάτια σου.
ΓΑΛΗΝΕΜΑ
Όχι, αν δεν τελειώσει σήμερα
αυτό που ‘χω αρχινισμένο,
το ξέρω ήδη… Ναι, θα πρέπει να το παρατήσω.
Εσύ, αλφαβητάρι, εσύ πρόθεση.
Εσύ, σελίδα λευκή, τι ανώφελα
ετούτη τη νύχτα
που μια τελειότητα άλλη με αλλού με δίνει,
στείρα παρθένα με ανάστημα,
κρυστάλλινη, παλαιά, ασάλευτη!
Με καλεί μια ακινησία , το καθήκον
να μείνω άπραγος, να μείνω σαν
το ολοκάθαρο νερό, ούτε ποτάμι,
ούτε κύμα, ούτε χείμαρρος,
ύδωρ γαλήνιο προσμένοντας να διαβούν
από πάνω φτερούγες ή σύννεφα,
οι ψυχές που έχω εκεί έξω.
Μια ραστώνη
τόσο βαθιά που ξέρω κιόλας
πως αυτό που ξεκίνησα
εκπληρώνεται αν δεν φτάσει στο τέλος,
το ημιτελές του μια τελειότητα έχει,
που να τη δεις δεν μπορείς -πεντακάθαρη τόσο.
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Ο Πέδρο Σαλίνας υπήρξε συγγραφέας, εκδότης, φιλόλογος, καθηγητής φιλοσοφίας. Σαν ποιητής είναι μία από τις εξέχουσες μορφές της γενιάς του 1927. Η ποίηση του, που προκάλεσε αίσθηση από την πρώτη στιγμή όταν ακόμη εκείνος είναι πολύ νέος, υπερασπίζεται τις μεγάλες ιδεολογικές αξίες και ο ανθρωπισμός της αναδεικνύεται καθώς εστιάζει στη σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων, μέσα από μια ενδελεχή εμβάθυνση της πραγματικότητας. Από τεχνικής άποψης, μένει μακριά από τη χρήση της ρίμας και δείχνει προτίμηση στη μικρή φόρμα. Για πολλούς είναι ο κατεξοχήν ερωτικός ποιητής της γενιάς αλλά μέσα από μια στάση που βρίσκεται στους αντίποδες του ρομαντισμού: παρουσιάζει τον έρωτα από την μία ως διαρκές παίδεμα και, από την άλλη, ως προνομιακή δύναμη που συμβάλλει στην πληρότητα του κόσμου, εμπλουτίζοντας το άτομο ως κοινωνικό ον και ως αντικείμενο του πόθου. Το θεατρικό του έργο υπηρέτησε τα πρωτοποριακά ρεύματα ενώ στην εκδοτική του δραστηριότητα οφείλεται η έκδοση του Έπους του Ελ Σιντ, σε σύγχρονη στιχουργική μορφή και γλώσσα.
