“Το επιστημονικό ήθος ως άτρωτη παγκόσμια συλλογικότητα” (γράφει ο Δημήτριος Μουζάκης)

Ιt works, bitches

O Richard Dawkins σε ομιλία του στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης

Οι κοινές, κοινότατες αλήθειες πως οι εταιρείες-κολοσσοί συχνά συμπεριφέρονται με τρόπο ανήθικο και πως με το χρήμα αγοράζουν πολιτικούς και συνειδήσεις είναι ευρέως εμπεδωμένες, αλλά, ταυτοχρόνως, κι επικίνδυνες.

Γίνονται ιδιαίτερα επικίνδυνες όταν εκτείνονται ως την αντίληψη πως σ υ μ β α ί ν ε ι μια παγκόσμια, καθολική, επιστημονική συνωμοσία, η οποία επιμένω ότι ούτε συνέβη ούτε πρόκειται (ευτυχώς) να συμβεί ποτέ.

Επί τρεχούσης υγειονομικής κρίσης είδαμε πολιτικούς και επιστήμονες να αυτοαναιρούνται επανειλημμένως (δείτε, επί παραδείγματι, τις αντιφατικές δηλώσεις Σωτηρίου Τσιόδρα και Αδώνιδος Γεωργιάδου περί της χρήσης μάσκας κατά την εξέλιξη της πανδημίας). Είδαμε παγκοσμίου κλάσεως επιστήμονες να διαφοροποιούνται σε βαθμό παροιμιώδη από την κυρίαρχη γραμμή με δηλώσεις ή και επιστημονικές δημοσιεύσεις: αναζητήστε τις δηλώσεις του νομπελίστα Λουκ Μοντανιέ περί κατασκευής του Sars-CoV-2 σε κινέζικα εργαστήρια (αλήθεια που κατά τον ίδιο αποκρύπτεται) ή τη δημοσίευση του Ιωάννη Ιωαννίδη για τα ευρέως εφαρμοζόμενα απαγορευτικά, η οποία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι ασήμαντη η ωφέλεια εξ αυτών στη διασπορά του ιού και μεγάλη η ζημία που αυτά επιφέρουν.

Τέτοια γεγονότα θα έπρεπε να μας πείθουν ότι, ευτυχώς για την ανθρωπότητα, παγκόσμια δύναμη που μπορεί να οδηγήσει σε συλλογική πειθαρχία τους επιστήμονες δεν υπάρχει. Δυστυχώς, όμως, αντί γι’ αυτό, πειθόμεθα ότι οι περισσότεροι επιστήμονες είναι πουλημένοι και οι ολίγοι ομιλούν την αλήθεια.

Αν ήταν, όμως, έτσι, η επιστήμη αντί να υπερδιπλασίαζε το μέσο όρο ζωής μέσα σε λίγες δεκαετίες, θα τον ταπείνωνε.