«Του κύκλου τα γυρίσματα και του καιρού τ’ αλλάματα»  σε μια «φιλιάν αμάλαγη, με δίχως ασκημάδι» `     «Απ’ ό,τι κάλλη έχει άνθρωπος, τα λόγια έχουν τη χάρη να κάμουσι κάθε καρδιά παρηγοριά να πάρη· κι όπου κατέχει να μιλή με γνώση και με τρόπο, κάνει και κλαίσι και γελούν τα μάτια των ανθρώπω.» (Α, 887-890)   Το απόσταγμα της λαϊκής σοφίας των προηγούμενων στίχων από τον «Ερωτόκριτο», το ποιητικό αυτό αριστούργημα της αναγεννησιακής κρητικής λογοτεχνίας. Ο λόγος για κείνον που κατέχει να μιλεί με γνώση και με τρόπο, που του δόθηκε το χάρισμα να συνεπαίρνει με τον λόγο του, να διεγείρει υψηλές, εκλεκτές συγκινήσεις, χαρμολύπες στις καρδιές των ανθρώπων. Και ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι αυτός ο κατεχάρης, ο χαρισματικός ομιλητής, από τον ίδιο τον δημιουργό του «Ερωτόκριτου», «τον μεγαλύτερο επικό της νεότερής μας λαϊκής ποίησης» (Βάρναλης, 1958), όπως χαρακτηρίστηκε, τον Σητειακό ποιητή, Βιτσέντζο Κορνάρο; Κι αυτό γιατί ο Κορνάρος με το μεγαλόπνοο ποίημά του συγκίνησε, ευαισθητοποίησε, καλλιέργησε και διαπαιδαγώγησε γενιές και γενιές Ελλήνων, αφού ο «Ερωτόκριτος» ήταν το καθημερινό ανάγνωσμα ή άκουσμά τους. Βαθιά εμπεδωμένο μάθημα … Συνεχίστε να διαβάζετε το Βιτζέντζος Κορνάρος, “Ερωτόκριτος” [γράφει η Ευθαλία Μπουκουβάλα- Κλώντζα] / Α΄ ΜΕΡΟΣ.