Πώς φτιάχνω μουσική
Οι άνθρωποι με ρωτούν πώς φτιάχνω μουσική. Τους απαντώ
πως τη λούζομαι απλώς. Είναι σα να βουτάς σε ένα ποτάμι και
να αφήνεσαι στη ροή. Κάθε στιγμή στο ποτάμι είναι
ένα τραγούδι. Παραμένω στη στιγμή και ακούω.
Αυτό που ακούω δεν είναι ποτέ το ίδιο. Μια βόλτα
στο δάσος φέρνει ένα φωτεινό, τραγανό
τραγούδι: τα φύλλα ψιθυρίζουν στον άνεμο, τα πουλιά φλυαρoύν κι
οι σκίουροι μαλώνουν, τα κλαδιά κρατσανίζουν κάτω από τα πόδια, κι
ο ρυθμός της καρδιάς μου ολ’ αυτά τα συνέχει. Όταν
αφεθείς στη ροή, η μουσική είναι μέσα και έξω,
απαράλλαχτη. Όσο μπορώ να ακούω
τη στιγμή, θα έχω πάντα μουσική.
Παιδί της αθωότητας
Παιδί της αθωότητας, τις ηλιόλουστές σου μέρες νοσταλγώ
Όταν χαρούμενα παίξαμε, εσύ, μαζί κι εγώ
Μ’ από τότε που κατέβηκες απ’ αυτή τη σκηνή
Μοναχικοί ειν’ οι δρόμοι, μαύροι και μοχθηροί.
Παιδί της αθωότητας, έλα σε μένα τώρα
Με το απλό σου χαμόγελο δείξε τους την ώρα
Που ο κόσμος ζωντανεύει με μια σου ματιά
Kι οι καρδιές φτερουγίζουν καθώς χορεύεις ρυθμικά.
Παιδί της αθωότητας, η κομψότητά σου, η ομορφιά
Μου γνέφει τώρα πέρα απ’ του καθήκοντος τα σύνορα
Μαζί μου έλα και πέταξε πέρα και μακριά
Πάνω απ’ τα βουνά, στη γη της αγάπης.
Παιδί της αθωότητας, αγγελιαφόρε χαράς
Την καρδιά μου άγγιξες χωρίς ίχνος ψευτιάς
Η ψυχή μου λάμπει έκθαμβη σ’ αρωματική φωτιά
Συθέμελα τον κόσμο ν’ αλλάξω θέλω βαθιά.
